جراحی برای بسیاری از سرطان های پروستات غیرضروری است

با این که جراحی برای مردانی با سرطان پروستات پیشرفته بسیار مفید است، ولی بسیاری از بیماران با این تشخیص هیچ نیازی به آن ندارند. این نتیجه‌گیری‌ها حاصل پیگیری گروه بزرگی از مردان اسکاندیناوی به مدت ۲۹ سال می‌باشد. نتایج هم‌اکنون در ژورنال The New England Journal of Medicine قابل دسترسی است.

نتایجی که اکنون منتشر شده حاصل فالوآپ ۲۹ ساله‌ی مطالعه‌ی شماره‌ی چهار گروه سرطان پروستات اسکاندیناوی (SPCG-4) می‌باشد که فوائد جراحی برای سرطان پروستات را مورد بررسی قرار داده است. این مطالعه از ۶۹۵ مرد تشکیل شده که به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند، یکی از گروه‌ها مورد جراحی قرار گرفته و درمان دیگری فقط برای از بین نشانه‌ها (watchful waiting) بود.

مردانی که در این مطالعه حضور داشتند بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۹ تشخیص داده شده‌اند. فقط تعداد کمی (۱۲ درصد) از آن‌ها سرطان خود را از طریق بررسی آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA) زودهنگام متوجه شده بودند. این مطالعه قبل از شروع استفاده‌ی بزرگ مقیاس تست PSA در اسکاندیناوی انجام شده است.

پس از ۲۹ سال فالوآپ، ۸۰ درصد این مردان جان خود را از دست دادند. از مجموع این آمار، ۳۲ درصد به خاطر سرطان پروستات بود. ۷۱ مرد در گروه جراحی از سرطان پروستات مردند، در حالی که این آمار در گروه دوم تنها ۱۱۰ نفر بود. این تحقیق نشان داد که ۱۲ درصد آن‌هایی که پروستاتکتومی داشته‌اند با این عمل از مرگ نجات پیدا کرده‌اند؛ ۱۹ درصد سرطان لاعلاج داشتند؛ با این حال، اکثریت این مردان به دلایل دیگر جانشان را از دست داده بودند. این نتایج همچنین نشان داد که مردانی که عمل شدند، به طور میانگین، ۲.۹ سال بیشتر از مردان گروه دوم زندگی کرده‌اند.

بر اساس مطالعه، بدیهی است که مردانی که فقط سرطان در غده‌ی پروستات آن‌ها بود و به غیر از آن بیماری دیگری نداشتند، به طور قابل توجهی از منافع جراحی بهره‌منده شده‌اند. با این وجود، معلوم است که علیرغم تشخیص سرطان پروستات، بسیاری از مردان عود جدی بیماری در طول زندگی نداشتند و از این مرض هم نمردند. برای بهره‌مندی کامل از منافع پروستاتکتومی، باید تعادلی بین منافع و عوارض جانبی آن برقرار باشد.

به لطف سطوح PSA، مردان زیادی امروزه با سرطان پروستات تشخیص داده می‌شوند که هیچگاه دچار نشانه‌های تهدیدکننده‌ی حیات یا پیشرفته نخواهند شد. در مقایسه با دهه‌ی ۱۹۹۰، مردان بیشتری با سرطان پروستات باید به طور فعالانه فالوآپ و درمان شوند، ولی تنها در صورتی که علائم سرطان پیشرفته آشکار باشد.