بر اساس مطالعه ای که نوامبر ۲۰۱۸ در ژورنال Molecular Psychiatry منتشر شد ایزوگابین ،دارویی که برای کنترل صرع استفاده می شد، ممکن است دارویی بالقوه علیه افسردگی در بیمارانی که به داروهای ضدافسردگی جواب نمی دهند باشد.
ایزوگابین دارویی است که ۱۸ نفر از آن استفاده کردند و ۴۵ درصد کاهش در میزان افسردگی آنها مشاهده شد. علاوه بر این بعد از مصرف این دارو آن ها بیشتر احساس لذت می کردند و بیش از قبل می توانستند بعد از یک اتفاق ناخوشایند خود را بازیابند و خوشحال باشند. محقق ارشد این مطالعه، دکتر James Murrough سرپرست برنامه های اختلالات اضطراب و خلق دانشکده پزشکی آیکان در مانت ساینای نیویورک ، گفت :
ایزوگابین ممکن است برای بیمارانی که به قرص های ضدافسردگی معمول پاسخ نمی دهند، مفید باشد.
ایزوگابین در سال ۲۰۱۱ به عنوان داروی ضد تشنج توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده مورد تایید قرار گرفت. مدت کوتاهی پس از تایید این دارو، نگرانی هایی درباره تاثیر این دارو روی شبکیه و احتمال نابینایی در اثر مصرف آن شکل گرفت.
سازمان غذا و دارو سازنده این دارو ، GlaxoSmithKline ، را موظف به انجام تحقیقات بیشتر درباره ایمنی دارو کرد. در سال ۲۰۱۵ بعد از بازبینی این مطالعات، سازمان غذا و دارو اعلام کرد که به نظر نمی رسد این دارو بینایی را تحت تاثیر قرار دهد. هنوز هم ایزوگابین در ایالت متحده فروش بسیار کمی دارد.
بااین وجود روانشناسان متوجه شدند که اگر موثر بودن این دارو علیه افسردگی در مطالعات بزرگتر تایید شود، داروهای دیگری که همان ناحیه از مغز را مورد هدف قرار می دهند می توانند ساخته شوند.
حدود ۱۵ میلیون آمریکایی از اختلال افسردگی عمده یا ماژور رنج می برند که یکی از علل زمینه ی ناتوانی و درماندگی است. برای درمان این بیماران از مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مثل پروزاک (فلوکستین) و پاکسیل (پاروکستین) استفاده می شود؛ اما این داروها برای همه موثر واقع نمی شوند. Murrough گفته است که :
افسردگی یک بیماری تک عاملی نیست؛ بلکه چندین عامل نواحی مختلفی از مغز را تحت تاثیر قرار می دهند. به همین علت باید رویکرد های جدیدی برای افزایش تعداد داروهایی که نواحی مختلفی از مغز را هدف قرار می دهد، اتخاذ شود. تغغیر در هرکدام از این نواحی ممکن است علتی برای افسردگی باشد. پس با این رویکرد می توانیم به بیمارانی که به شکل های متفاوتی از افسردگی مبتلا هستند کمک کنیم.
محققان در این مطالعه در تلاش هستند تا روش های جدیدی برای درمان افسردگی بر پایه فهم این موضوع که هنگامی که فرد افسردگی می گیرد چه اتفاقاتی در مغز او رخ می دهد و پزشکان چگونه می توانند این فرایند را معکوس کنند، پیدا کنند. براساس گفته های Murrough ایزوگابین فعالیت قسمتی از مغز که میزان پتاسیم را کنترل می کند، افزایش می دهد. براساس برخی مطالعات حیوانی مشخص شد که افسردگی می تواند فعالیت این کانال های پتاسیمی را کاهش دهد و بنابراین ایزوگابین با افزایش فعالیت این کانال ها می تواند افسردگی را بهبود بخشد. Murrough و همکارانش برای اینکه ببینند آیا این دارو در انسان ها نیز اثرات مشابهی دارد یا نه، ۱۸ بیمار مبتلا به افسردگی را با مصرف روزانه ایزوگابین به مدت ۱۰ هفته تحت درمان قرار دادند. اسکن های MRI این داوطلبان نشان داد که ایزوگابین بخش مذکور در مغز را که سیستم پاداش نامیده می شود، فعال کرده است و درنتیجه علائم افسردگی به مقدار قابل توجهی کاهش یافته بودند. البته همه ی این بیماران به ایزوگابین پاسخ ندادند و این می تواند به خاطر این باشد که افسردگی آنها علت دیگری داشته است.
محققان گفته اند که در حال حاضر در حال انجام دادن کارآزمایی بزرگی هستند که ایزوگابین را با یک پلاسبو (دارونما) مقایسه خواهد کرد تا آن ها بهتر بتوانند درباره میزان موثر بودن دارو در درمان افسردگی نظر دهند.
