محققان بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) روش‌هایی را شناسایی کرده‌اند که در آن یک نوع سرطان ریه، بخشی از سیستم ایمنی بدن را برای افزایش پیشرفت تومور مورد هدف قرار می‌دهد. در مجله ی Science، تیمی از مرکز MGH برای سیستم‌های بیولوژی، یک “تداخل” بین تومورهای ریه و مغز استخوان را توصیف می‌کنند که منجر به تولید یک نوع سلول ایمنی می‌شود که در میان بافت توموری حرکت می‌کند و منجر به افزایش پیشرفت بافت توموری می‌شود.
میکائیل پیتت، PhD، مدیر برنامه ایمونولوژی سرطان در مرکز بیولوژی سیستم‌های MGH و نویسنده ارشد مقاله در مجله‌ی Science معتقد است که
سلول‌های ایمنی نقش مهمی در سرطان بازی می‌کنند. برای مثال، ما از قبل می‌دانیم که سلول‌های T می‌توانند تومور را از بین ببرند و همین سلول‌ها می‌توانند در ایمنوتراپی فعال شوند. تومورها، آشیانه‌ای برای انواع مختلف سلول‌های ایمنی بدن هستند، که بعضی از آن‌ها کمتر از سلول‌های T توانایی شناسایی دارند ولی همچنان می‌توانند میزان پیشرفت سرطان را کنترل کنند. سلول‌های میلوئیدی سلول‌های ایمنی هستند که توجه را جذب می‌کنند، زیرا می‌توانند به طیف وسیعی از تومورها نفوذ کنند. این سلول‌ها شامل نوتروفیل‌ها و ماکروفاژها هستند و به نظر می‌رسد فعالیت‌های کلیدی مرتبط با سرطان را دستخوش تغییر قرار می‌دهند.
مقاله‌ی مرتبط: ريسك سرطان ریه، شایعات و واقعیت‌ها
تحقیقات اخیر نشان داده است که سلول های میلوئید که به صورت نفوذی در تومور دیده می‌شوند، در ابتدا در مغز استخوان تولید می‌شوند. برای مطالعه این موضوع، تیم MGH نیز پژوهش‌های زیادی انجام داد تا دریابد که آیا فعالیت مغز استخوان در صورت وجود سرطان در بخش دیگری از بدن مثلا در این مورد وجود سرطان ریه، تغییر خواهد کرد یا نه. مطالعات اولیه نشان داد که در ۲ موش و ۷۰ بیمار مبتلا به سرطان معمول ریه، حتی بدون وجود متاستاز، فعالیت مغز استخوان افزایش یافته بود. هم تعداد و هم فعالیت استئوبلاست‌ها در مغز استخوان موش‌های مبتلا به سرطان ریه در مقایسه با حیوانات سالم افزایش یافته بود؛ کاهش تعداد استئوبلاست‌ها نه تنها ارتشاح نوتروفیل‌ها در تومور را کاهش می‌دهد بلکه مانع پیشرفت تومور نیز خواهد شد.
بررسی نوتروفیل های مرتبط با تومور، دو جمعیت را به ما نشان داد، که می تواند بر اساس بیان پروتئینی به نام SiglecF تشخیص داده شود. تجمع نوتروفیل‌هایی که بیانگر سطح بالایی از SiglecF هستند در مقایسه با سایر نوتروفیل‌ها، بستگی به تعداد استئوبلاست‌های موجود در استخوان‌ها دارد به این معنا که در صورت افزایش تعداد استئوبلاست‌های مغز استخوان این نوع خاص از نوتروفیل‌ها یعنی نوتروفیل‌هایی که مقادیر بالایی از SiglecF دارند، به تعداد بیشتری در خون دیده می‌شوند. این نوتروفیل‌های SiglecFhigh به منظور نفوذ سرطان به وجود آمدند. این سلول‌ها بسیاری از نقش‌های مرتبط با پیشرفت تومور را نشان دادند؛ حضور این سلول‌ها در تومورهای موش به طور قابل ملاحظه‌ای باعث افزایش رشد سرطان شد و در تومورهای ریه انسان نشانه‌های وجود نوتروفیل SiglecFhigh نشان دهنده‌ی احتمال پایین نجات بیماران است و احتمال مرگ را در بیماران افزایش می‌دهد. یک جست‌و‌جو و مطالعه برای فاکتورهایی که می‌تواند سیگنال فعال را از تومورهای ریه به استئوبلاست‌ها ببرند نشان می‌دهد که یکی از این مولکول‌ها می‌تواند مولکولی به نام sRAGE باشد، از جمله ی دیگر این فاکتورها می‌توان به تحریک تولید نیتروفیل‌های SiglecFhigh اشاره کرد. این فاکتور محلول یعنی همان مولکول sRAGE در سطوح بالاتری از خون حیوانات با تومورهای ریه یافت می‌شود، می‌تواند باعث فعال سازی استئوبلاست ها را افزایش دهد و باعث بلوغ نوتروفیل‌ها در سلول های کشت شده شود.
پیتت، همکار استاد رادیولوژی دانشکده پزشکی هاروارد معتقد است
یافته های ما وجود تعاملات طولانی بین تومورهای ریه و استخوان را نشان می‌دهد: تومورهای ریه از راه دور استئوبلاست‌ها را فعال می‌کنند، و این سلول‌های استخوانی به نوبه خود، با غذارسانی تومورها با نوتروفیل‌های پیشروی‌دهنده‌ی سرطانی باعث ایجاد تومور می‌شوند. از آنجا که بیماران مبتلا به انواع سرطان‌ها سطح بالایی از سلول‌های میلوئید را در خون خود دارند، ممکن است که تومورهای دیگر نیز با استخوان همکاری مشابهی داشته باشند تا تولید سلول‌های میلوئیدی را افزایش دهند.
پیته اضافه می کند که
این پژوهش نشان دهنده‌ی اهمیت مطالعه سرطان به عنوان یک بیماری سیستمیک است. تحقیق در مورد اینکه چگونه ارگان‌هایی دور از تومورها به پیشرفت سرطان کمک می‌کنند، ما را به سمت روش‌های دستکاری این فعالیت‌های سیستمیک به منظور درمان هدایت می‌کند. ما شروع به بررسی پیچیدگی واکنش‌های میلوئیدی نسبت به سرطان کردیم و شناسایی اجزای مولکولی و سلولی که این بیماری را ترویج می‌کنند. با هدف نهایی بهبود کیفیت زندگی بیماران، ما امیدواریم که تعدیل مسیرهای میلوئیدی بر برخی از محدودیت‌های گزینه‌های درمانی درحال حاضر غلبه کند و سبب بهبودی بیماران شود.
