سطح هورمون‌های جنسی یک فرد مانند تستوسترون و استروژن بر خصوصیات از جمله یائسگی مردان تا عادت‌های خرید تاثیر دارند. حال، تحقیق جدیدی نشان می‌دهد که این هورمون‌ها به نظر می‌رسد بر فرایند پیری، به‌خصوص در مردان، نیز تاثیر دارند.
نویسنده‌ی این مطالعه که در Clinical Endocrinology منتشر شده است، نشان داده است که سطح هورمون‌های جنسی اثر قوی بر میزان سرعت پسرفت بدن ناشی از پیری دارد.
در شاخه‌ای از این تحقیق بر تلومرها، کلاهک‌هایی کوچک در انتهای کروموزوم‌ها، تمرکز شده است. تلومرها با گذشت زمان کوچک می‌شوند، بنابراین طول آن‌ها اغلب به عنوان مارکری برای “سن بیولوژیکی” استفاده می‌شود. این مطالعه که روی ۲۹۱۳ مرد انجام شده است، نشان می‌دهد که ارتباط بین سطح هورمون‌های جنسی با طول تلومر به‌طور طبیعی با ۳.۶ سال جوان‌تر بودن افراد مرتبط است. این رابطه می‌تواند به‌طور بالقوه در آینده به هورمون درمانی برای پیری منجر شود. این مطالعه بزرگ‌ترین مطالعه تا به امروز است و مطالعه قبلی را تایید می‌کند. به نظر می‌رسد هورمون جنسی با سن بیولوژیکی کمتر در مردان مرتبط است.
این مطالعه به‌طور ویژه‌ای بر هورمون جنسی مردانه کم شناخته‌شده اما بسیار مهم به نام استرادیول (شکل غالب استروژن) تمرکز کرده است. این هورمون معمولا با زنان مرتبط است، اما به‌طور طبیعی مقداری نیز در مردان وجود دارد و با عملکرد جنسی مردان مرتبط است.
در این مطالعه مردانی که سطح استرادیول آن‌ها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود دارای طول تلومری بودند که نشان‌دهنده‌ی ۳.۶ سال جوان‌تر بودن آن‌ها از سن واقعی‌شان بود. مردان مورد بررسی در این مطالعه به‌طور متوسط ۷۷ ساله بودند.
بیشتر بخوانید:
به دنبال شواهدی مبنی بر ارتباط بین هورمون‌های جنسی و طول تلومرها، محققان همچنین تستوسترون و SHBG (sex hormone binding globulin)، پروتئینی که به هورمون‌های جنسی متصل می‌شود، را بررسی کردند. سطوح بالای SHBG با تلومرهای کوتاه‌تر مرتبط بود، اما تستوسترون با طول تلومر ارتباطی نداشت.
اگرچه الگوی تستوسترون تمرکز اصلی این مطالعه نبود، محققان اشاره کردند که استرادیول در مردان از تستوسترون تولید می‌شود. بنابراین، تحقیق درمورد رابطه‌ی بین هردو هورمون برای درک اثرشان بر طول تلومر بسیار مهم خواهد بود.
در حال حاضر، این مطالعه چگونگی تاثیر طبیعی سطوح مختلف هورمون‌های جنسی بر طول تلومر را نشان می‌دهد. نویسنده‌ی تحقیق این مطالعه را با امید اینکه روزی دانشمندان می‌توانند با استفاده از این الگوها چگونگی دستکاری طول تلومرها با استفاده از هورمون‌ها را کشف کنند، انجام داده است. بدین طریق، به‌طور بالقوه طول عمر بیولوژیکی را افزایش می‌دهند.
ما از قبل می‌د‌انستیم که طول تلومر می‌تواند تحت تاثیر رفتارهای خاص قرار گیرد. به عنوان مثال، ورزش استقامتی طول تلومرها را بلندتر و استرس کوتاه‌تر می‌کند. سوال این است که آیا استرادیول مداخله‌ی دیگری است که می‌تواند به‌طور بالقوه به بلندکردن طول تلومرها کمک کند.
با توجه به نتایج کنونی این تیم، نویسنده‌ی مطالعه می‌گوید که هنوز برای فکرکردن درمورد درمان‌های ضدپیری خیلی زود است. اگرچه برخی شکاف‌های مهمی وجود دارد که نیاز به پرشدن دارند، اما شواهد درباره‌ی ارتباط بین هورمون‌ها، تلومرها و پیری در حال قوی‌تر شدن است.
