یک رویکرد جدید در زمینه درمان سرطان نشان می‌دهد که پزشکان ممکن است با قرار دادن سلول‌های متاستاتیک در حالت خواب، بتوانند سرطان را کنترل کنند و مانع از ایجاد تومورهای جدید شوند. یک مطالعه اخیر روی موش نشان داده است که یک داروی موجود می‌تواند به طور موثر سلول‌های سرطان پستان متاستاتیک را سرکوب کند.
مایکل وندت، استادیار دانشگاه پوردو در غرب لافاایت، می‌گوید:
“بیشتر درمان‌های سرطانی بر این اساس است که ما می‌خواهیم همه سلول‌های سرطانی را از بین ببریم و بدن را از شر سرطان خلاص کنیم.”
با این حال، محقق – که متخصص در درمان سرطان متاستاتیک است – توضیح می‌دهد که این روش ممکن است امکان‌پذیر نباشد.
وندت یادآوری می‌کند: “اخیراً مطالعات بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد ما هرگز نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم. سلول‌های سرطانی به سرعت رشد می‌کنند و همیشه راهی برای غلبه بر هر نوع درمان پیدا می‌کنند.”
به همین دلیل، وندت و گروهی از دانشمندان دانشگاه پرادو و دیگر مؤسسات دانشگاهی تصمیم به آزمایش رویکردی متفاوت به درمان سرطان کردند: بازداشتن آن و جلوگیری از گسترش و پخش آن.
وندت توضیح می‌دهد :
یک مفهوم در حال ظهور در درمان سرطان این است که شاید ما نباید سعی کنیم تمام سلول‌های سرطانی را بکشیم، بلکه سعی کنیم آنها را در حالت ضعیف نگه‌داریم که علامتی برای فرد ایجاد نکند. اگر بخواهیم بهتر بگوییم نوعی نهفتگی.
در مطالعه جدید – یافته‌های آن در مجله Cancer Research چاپ شده است، محققان از یک داروی موجود برای متوقف ساختن سلول‌های سرطانی متاستاتیک از ایجاد تومورهای جدید با نگه‌داشتن آنها در وضعیت خواب مانند استفاده کردند.
داروهای موجود می‌توانند سلول‌های سرطانی را متوقف کنند.
محققان در حال حاضر روی فاستامتینیب که برای درمان ترومبوسیتوپنی خود ایمنی، یک بیماری خود ایمنی است که افراد دارای تعداد کمی پلاکت در خون‌اند،استفاده می‌شود تمرکز کرده‌اند.
اعضای تیم توضیح می‌دهند که تحقیقات روی موش نشان داده است که فاستاماتینیب همچنین می‌تواند سلول‌های سرطانی متاستاتیک را باز بداردواز رشد آنها به صورت تومورهای کامل و ایجاد آسیب بیشتر جلوگیری کند.
اولین نویسنده آپارنا شیند ، Ph.D. – یک دانشجوی کارشناسی ارشد پیش‌دانشگاهی در پوردو و در حال حاضر یک محقق در شرکت AbbVie، یک شرکت بیولوژیک دارویی، در همکاری با وندت و تیمش روی این موضوع که آیا می‌توانند سلول‌های سرطانی متاستاتیک را متوقف کنند، تحقیق کرد.
شیند توضیح می‌دهد:
به همین دلیل است که سلول‌های سرطانی پستان می‌توانند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند، جایی که آنها می‌توانند چندین سال به حالت نهفته وارد شوند و از تشخیص فرار کنند.
این سلول‌های متاستاتیک هنگامی که بیدار می‌شوند، تومورهای جدید و گاهی بیشتر تهاجمی و کمتر قابل‌درمان می‌شوند که نشانگر بازگشت سرطان به مدت طولانی پس از درمان تومورهای اولیه است.
شیند ادامه داد:
“پس از سرطان سینه، همیشه این انتشار سلول‌های سرطانی را مشاهده می‌کنید. سرطان پستان دیگر یک بیماری قابل‌درمان محسوب نمی‌شود – در حال حاضر آن را یک بیماری مزمن می‌دانیم، زیرا ۱۰ یا ۲۰ سال بعد شما می‌توانید تومورهای ثانویه را به دلیل سلول‌های متاستازبگیرید”
این سلول‌ها اغلب به درمان‌های موجود پاسخ نمی‌دهند و به همین علت، شیند و تیم فکر کردند که سعی کردن برای اینکه سلول‌ها را سرکوب کنند و مانع پیشرفت آنها شوند بیشتر از تلاش برای نابودی آنها می‌تواند مفید باشد..
وندت خاطرنشان کرد که سؤال تحقیقی نویسندگان مطالعه این است که “به جای تلاش برای از بین بردن سلول‌های منتشرشده، چگونه میتوانیم آنها را در آن حالت سکوت نگه‌داریم؟”
سازمان‌دهی آزمایشات بالینی بسیار دشوار است
شیند ، وندت و همکارانش با فوستامیتینیب آزمایش کردند زیرا می‌دانستند که این دارو باعث مهار فعالیت تیروزین کینازطحالی، پروتئین موجود در سلول‌های سرطانی متاستاتیک نهفته، می‌شود.
محققان با استفاده از نمونه‌های موشی سرطان سینه دریافتند ، وقتی سلول‌های سرطانی متاستاتیک با این دارو درمان می‌شوند، این سلول‌ها سرکوب‌شده باقی می‌ماند و تومورهای جدیدی ایجاد نمی‌کنند.
“شیند دراین‌باره گفت:
این برای ما عالی است زیرا این یک دارو با مسمومیت کم است و برای افراد مبتلا به بیماری مزمن طراحی شده است تا بتوانند مدت زمان طولانی از آن استفاده کنند. بنابراین ما فکر می‌کنیم که فاستاماتینیب یک کاندید کامل برای این نوع روش قفل و کلید طولانی مدت است.
“فرضیه شیند این است که ما فکر می‌کنیم این یک کاندید خوب برای حرکت به جلو برای محاکمه است تا ببینیم آیا میتوانیم نهفتگی را تثبیت کنیم؟ اگر [تیروزین کینازطحالی] در سایر سرطان‌ها بیان شود، این تجویز می‌تواند به آنها نیز اعمال شود” .
با این حال، درحالی‌که محققان در مورد یافته‌های فعلی خود و نتایج امیدوارکننده برای استراتژی های درمانی در آینده شاد هستند، خاطرنشان می‌کنند که ممکن است آزمودن این روش در آزمایشات بالینی سخت باشد.
وندت می‌گوید: “کار ما منحصربه‌فرد است، زیرا پژوهش‌های زیادی وجود ندارد که آزمایشات را در یک متاستاز پس از جراحی آزمایش کند.”
“اما شما می‌توانید تصور کنید که آزمایش‌های بالینی برای این نوع مسائل بسیار دشوار خواهد بود، زیرا از لحاظ فنی، بیماران در حال بهبودی و بدون بیماری هستند”.
وی افزود: “ما معتقدیم که این بیماران این سلول‌های سرطانی خاموش را دارند که از طریق بدن آنها منتشر می‌شود، اما ما راهی برای شناسایی آنها در حال حاضر نداریم.” که نشان می‌دهد که راه برای نشانه‌گذاری فاستاماتینیب به عنوان گزینه‌ای جدید برای درمان سرطان ممکن است طولانی و دشوار باشد.
