رنه فاوالورو، جراح آرژانتینی، پایه‌گذار جراحی بای پس عروق کرونری است. از این جراحی برای بازیابی جریان خون عضله‌ی قلب متعاقب انسداد شریان خونرسانی کننده‌ی آن استفاده می‌شود.
شریان‌ها اغلب در پی تجمع پلاک‌های چربی در جدار رگ‌های خونی، مسدود می‌گردند. این امر می‌تواند منجر به درد سینه تحت عنوان آنژین شود. در مواردی نیز با پاره دن پلاک، لخته‌ی خونی رگ را به طور کامل می‌بندد که این شرایط حمله‌ی قلبی نامیده می‌شود. این اتفاق در هر جایی از بدن می‌تواند بیفتد؛ اما مرگبارترین نوع آن در شریان کرونری رخ می‌دهد. این شریان خونرسانی عضله‌ی قلب را تامین می‌کند. اگر خون و اکسیژن به عضله‌ی قلب نرسد، عضله می‌میرد و قادر به ترمیم نخواهد بود.
در دهه‌ی ۱۹۵۰، جراحان با متصل کردن شریان دیگری از ناحیه‌ی سینه به عضله‌ی قلب، شریان پستانی داخلی، سعی کردند جریان خون قلب را بهبود ببخشند. Favaloro روش جایگزینی ابداع کرد. در روش او، قطعه‌ای از ورید صافن پا برداشته شده و از آن برای دور زدن محل انسداد در رگ کرونری استفاده می‌شد. Favaloro این جراحی را برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ روی زنی ۵۱ ساله در کلینیک Cleveland واقع در Ohio انجام داد. عکس‌برداری‌های صورت گرفته از قفسه‌ی سینه با اشعه‌ی X نیز حاکی از بازیابی جریان خون قلب پس از جراحی بود.
سال بعد، فاوالورو به تکنیک خود توسعه داد: تعبیه‌ی جایگزین‌های دریچه و انجام اولین عمل جراحی اورژانسی بای پس برای بیماران دچار حمله‌ی قلبی. تیم او تا سال ۱۹۷۰، بر روی ۱۰۸۶ با میزان مرگ و میر تنها ۴.۲ درصد، عمل جراحی انجام داد. جالب آن که آمار مرگ و میر مذکور حتی از مرگ و میر بیمارانی که منتظر عمل جراحی بودند، کمتر بود. فاوالورو در سال ۱۹۷۱ به آرژانتین برگشته و یک موسسه‌ی تحقیقات و آموزش پزشکی تاسیس نمود که در آن موسسه، خودش به صدها جراح تعلیم داد.
امروز جراحی بای پس عروق کرونری یکی از شایع‌ترین جراحی‌هاست که در سال ۲۰۱۱، ۲۱۳۷۰۰ نفر در ایالات متحده تحت این عمل جراحی قرار گرفته‌اند..
