یک مولکول دیگر حیوانات برای کنترل ترشح انسولین این بار در سم پلاتی پوس یافته شده است که ممکن است به عنوان درمانی برای دیابت نوع ۲ مناسب باشد.
انسان ها هم مانند سایر پستانداران، پرندگان و خزندگان از هورمون شبه گلوکاگون-۱ (GLP-1) به عنوان محرکی برای آزاد شدن انسولین و در نتیجه کاهش قند خون استفاده می کنند.GLP-1 به سرعت در بدن دگراده می شود و توسط آنزیم DPP-4 تجزیه می شود، در حالیکه این فرایند در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ سریعتر از حالت عادی انجام می شود. جستجو برای یافتن GLP-1 مانا و پایدارتر باعث کشف نوعی مولکول مشابه در سم سوسمار Gila monster شد که از آن به عنوان داروی Byetta برای درمان دیابت استفاده می شود.
یک تیم تحقیقاتی تصمیم گرفتند بر روی monotremes (پلاتی پوس و خارپشت بی دندان) که نزدیکترین خویشاوندان بازمانده از پستانداران اولیه هستند، مطالعاتی انجام دهند. آن ها اشاره کردند که دستگاه گوارش این جانوران متفاوت از سایر پستانداران است.
طبق یافته های پروفسور Grützner و شاگردانش، پلاتی پوس و خارپشت بی دندان هر دو دارای نسخه ای از GLP-1 هستند که باعث تنظیم گلوکز و در سم آنان یافته می شود. در هر ۲ نوع جانور ژن های مشابه ای برای ساخت این مولکول وجود دارد و نیز برای ساخت آن ۲ نوع ژن در جهت های مختلف شرکت می کنند.
پروفسور Grützner توضیح می دهد که GLP-1 به سم پلاتی پوس ضمیمه شده است و با وارد شدن نیش آن با یک جهش باعث تزریق GLP-1 به داخل خون قربانی و در نتیجه کاهش چشمگیر قند خون فرد می شود. البته سم جنس مذکر در فصل جفت گیری ساخته می شود.
سم پلاتی پوس کشنده نیست ولی به طور واضح و شدیدی دردناک است که این حاصل مولکول های پیچیده ی دیگری است . برای تجویز GLP-1 پلاتی پوس و خارپشت بی دندان به عنوان داروی دیابت نیاز به آزمایش های بیشتری است ولی دلایل مشخصی مبنی بر خطرناک بودن این ماده به عنوان درمانی موثر برای یکی از شایع ترین بیماری عصر ما وجود ندارد.
