انسان شناس زیستی Helen Fisher یک توصیف بسیار زیبا از عشق دارد، او می گوید به عبارت ساده، فرد مذکور مرکز دنیای شما می‌شود. شما میل شدیدی برای بودن با آن شخص دارید. می توانید لیستی از چیزهایی که درباره آن فرد دوست ندارید تهیه کنید ولی همه‌ی آن‌ها را کنار می گذارید و روی آنچه که دوست دارید تمرکز می کنید.
Fisher در سخنرانی که در TEDTalk به نام، ”چرا عاشق می شویم و چرا خیانت می کنیم؟” گفت:
این یک وسواس است.
اتفاقی که از نظر بیولوژیکی می افتد با اینکه خیلی رمانتیک نیست ولی توضیح می دهد که چرا بعضی اوقات به کسانی که عاشقشانیم خیانت می کنیم.
عشق رمانتیک اساسا فعالیت بالای هورمون با ارزش دوپامين در مغز است. در TED Talk فيشر درباره تجربه اي توضيح مي دهد كه به همراه يك تيم از دانشمندان مغز افرادي كه عاشق شده بودند را اسكن كردند. اين تيم به شخص عاشق که شکست خورده یک عکس خنثی و سپس تصویری از عشقشان را نشان می دادند و مناطقی از مغز که زمان خیره شدن به عکس شریکشان فعال شده بود را ثبت کردند.
محققان به این نتیجه رسیدند که یکی از مهم ترین مناطق مغز که زمان خیره شدن فرد به عکس شریکش فعال می شود قسمت پاداش مغز است – قسمتی از مغز که زمان مصرف کوکائین یا ارگاسم فعال می شود – به گفته Fisher:
عشق رمانتیک یک احساس نیست بلکه یک نیرو است، که من معتقدم از میل جنسی هم قوی تر است.
بسیاری از مطالعات هم موارد مشابه را نشان داده اند: عشق به عنوان یک نظام انگیزشی و پاداش در مغز است. بنابراین اگر عشق با ارزش است ، چه چیزی باعث می شوذ. که به کسانی که عاشقش هستیم خیانت کنیم؟ مشکل اینجاست عشق تنها بخشی از مغز نیست که در زمان عاشقی فعال می شود ، بلکه سه سیستم مربوط به عشق در مغز وجود دارد.
یکی نیروی جنسی است که شبیه یک ”بی قراری غیرقابل تحمل عصبی ” است. که نیازمند شریک برای کمک به ژن ها است. دیگری عشق رمانتیک است که به ما کمک می کند که انرژی جفت گیری خودمان را روی یک فرد متمرکز کنیم. و در آخر وابستگی است، آرامش و امنیتی که با شریکمان تجربه می کنیم و توانایی بزرگ کردن فرزندانمان به عنوان یک تیم را پیدا می کنیم.
با این حال، این سه قسمت مغزی، یعنی میل جنسی، عشق رمانتیک و وابستگی ، همیشه با هم نیستند . این ممکن است که احساس عمیق وابستگی به شریک زندگی بلند مدتتان داشته باشید درحالیکه همزمان عاشق فرد دیگری شوید و حتی جاذبه جنسی نسبت به شخص دیگری احساس کنید.
فیشر می گوید:
به طور خلاصه میتوان گفت ما قادر به دوست داشتن بیش از یک نفر در آن واحد هستیم.
فیشر دلیل خیانت برخی افراد به شریک زندگیشان را همین می داند. به همین دلیل یک نفر می تواند همزمان فکر کند که وابستگی شدیدی به یک نفر دارد. درحالیکه نسبت به فرد دیگری احساس عشق می کند.
این مثل یک جلسه کمیته در مغز است که سعی می کند، تصمیم بگیرد چه کاری انجام دهد، من صادقانه فکر نمی کنم ما حیواناتی باشیم که ساخته شدیم برای خوشحال بود، ما حیواناتی هستیم برای تکثیر یافتن و اگر بخواهیم میتوانیم برای خودمان شادی جور کنیم
همه این ها مثل نگاه بدبینانه به عشق است ، اما فیشر می گوید با وجود همه این فرایندهای بیولوژیکی ساده و غیرقابل اجتناب ،هنوز هم در عشق رازی است!
