بر اساس مطالعه‌های جدید ممکن است روزی داروئی که در حال حاضر وجود دارد، بتواند از ناباروری زنان غیر یائسه که به دنبال درمان سرطان ایجاد می‌شود، محافظت کند. زنانی که تحت درمان سرطان با اشعه و شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند، در شرایط استریل می‌مانند. براساس مطالعه‌های در سال ۲۰۰۶، حدود ۴۰ درصد از زنانی که از سرطان سینه جان سالم به درمی‌برند، دچار نارسایی زودرس تخمدان می‌شوند، بطوریکه تخمدان‌ها عملکرد طبیعی خود را ندارند و این زنان اغلب بارور نمی‌شوند.
مطالعه اخیر در ژورنال Genetics و توسط جان شیمنتی، استاد دانشگاه کرنل در بخش‌های علوم زیستی و زیست‌شناسی مولکولی و ژنتیک به چاپ رسیده است و پروتئینی به نام چک پوینت (CHK2) را شناسایی کرده است که هنگامی‌که تخمدان‌ها در معرض خطر اشعه قرار می‌گیرند، فعال می‌شود. وظیفه CHK2 حذف تخمک‌هایی است که ماده ژنتیک آن تخریب شده است. هنگامی که محققان به موش‌های مورد مطالعه بدون ژن CHK2 ، اشعه تاباندند، تخمک‌ها زنده ماندند و درنهایت آسیب DNA را اصلاح کردند و موش‌ها بچه‌های سالمی به دنیا آوردند. در این مطالعه همچنین بررسی شده است که آیا می توان مسیر CHK2 را به صورت شیمیایی مهار شود.
شیمنتی نویسنده‌ی ارشد این مقاله می‌گوید:
داروهای مهارکننده CHK2 که امروزه موجود هستند، از نظر شیمیایی برای درمان سرطان طراحی شده‌اند اما برای درمان سرطان مفید نیستند.
با مهار مسیر CHK2، تخمک‌ها به وسیله تابش سالم ماندند و بارور شدند و باعث تولد نوزادان عادی شدند.
یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها این است که حتی اگر این تخمک‌های تابش شده منجر به تولد بچه موش‌های سالم شود، ممکن است که جهش‌هایی که در یک یا دو نسل بعد ظاهر شوند، زیرا ما در حال دور زدن تکاملی مهم هستیم که باید از طریق تعیین توالی ژنوم مورد بررسی قرار گیرند.
این مطالعه روشی برای ساخت داروهای مرتبط با آن و شروع درمان سرطانی به طور همزمان را تعیین می‌کند، هرچند این مداخلات ابتدا نیازمند آزمایش‌های طولانی‌مدت در انسان است.
انسان‌ها و موش‌ها دارای فیزیولوژی‌های مختلف هستند و کارهای زیادی برای تعیین دوز ایمن و موثر برای افراد انجام می‌شود.
