مطالعه جدیدی در مجله Biological Psychiatry اظهار می‌کند که مهار هورمون اکسی‌توسین ممکن است به بهبود وضعیت ناخوشایند، استرس زا و یا آسیب‌های اجتماعی کمک کند. Oxytocin به عنوان “هورمون عشق” شناخته می‌شود. همچنین این ماده شیمیایی به عنوان یک انتقال دهنده عصبی عمل می‌کند. نام عمومی آن به خاطر نقشی است که در بدن بر عهده دارد. زمانی که عزیزانمان را در آغوش می‌گیریم یا به چشمان آن‌ها خیره می‌شویم، در بدن ما این هورمون ترشح می‌شود.
همچنین این هورمون از جنبه اجتماعی حائز اهمیت می‌باشد؛ برای مثال این هورمون در افراد مبتلا به اوتیسم، رفتار اجتماعی را ترویج می‌کند. طبق مطالعه‌ای که در Medical News Today گزارش شده، احتمالا اکسی توسین همدلی ما را افزایش می‌دهد.
اما اکسی توسین همیشه پیوند اجتماعی را تقویت نمی‌کند. مطالعات نشان داده‌اند که در مواجهه با شرایط اجتماعی استرس‌زا، موش‌های ماده فعالیت بیشتری را در نورون‌های تولید‌کننده اکسی‌توسین نشان می‌دهند و تمایل دارند تا از شرایط نا‌آشنای اجتماعی اجتناب کنند.
مقاله مرتبط: هورمون اکسی‌توسین باورهای معنوی را تقویت می‌کند
این یافته‌ها مربوط به شرایطی است که در آن موش‌های ماده، اکسی‌توسین را از طریق بینی دریافت می‌کنند. نتایج، نشانگر کاهش روابط اجتماعی آن‌ها پس از یک رویداد اجتماعی استرس زا می‌باشد.
تحقیقات جدید که به طور مشترک توسط Natalia Duque-Wilckens و Brian Trainor که هر دو از دانشمندان علوم اعصاب رفتاری در دانشگاه کالیفرنیا (دیویس) هستند، هدایت می‌شود، اظهار می‌کند که مسدود کردن انتقال دهنده‌های عصبی، در واقع ممکن است به افراد در راستای تسکین اضطراب اجتماعی کمک کند.
فرضیه محققان این است که اکسی‌توسین، فقط پیوندهای اجتماعی را ترویج نمی‌کند بلکه می‌تواند اثرات تعامل اجتماعی مثبت و منفی را تقویت کند. همچنین تفسیر می‌کند که چرا انتقال دهنده عصبی به عنوان هورمون عشق شناخته شده‌است؛ اما همچنان می‌تواند باعث بی‌تفاوتی پس از یک تجربه اجتماعی منفی و استرس‌زا شود. مطالعه جدید نیز با هدف کشف پایه عصبی شناختی برای چنین نظریه‌ای بود. همان‌طور که انتظار می‌رفت، محققان دریافتند که دو ناحیه مغز به‌طور متفاوت تحت تاثیر اکسی‌توسین قرار می‌گیرند.
مقاله مرتبط: اکسی‌توسین؛ کلید معمای عاشق شدن در نگاه نخست!
مسدود کردن اکسی‌توسین به موش‌ها در ایجاد روابط دوستانه کمک می‌کند
همان‌طور که نویسندگان در مطالعات قبلی اشاره کرده‌اند، افزایش فعالیت اکسی‌توسین در ناحیه‌ای از مغز به نام nucleus accumbens، جنبه‌های ارزشمند تعاملات مثبت اجتماعی را ترویج می‌دهد.
پژوهش جدید نیز این مطالعات را تایید کرد. Duque-Wilckens و همکارانش، اکسی‌توسین را با استفاده از آنتاگونیست گیرنده اکسی‌توسین در موش‌های نر و ماده‌ی کالیفرنیا، مهار کردند.
این موش‌ها اصطلاحا در معرض شکست اجتماعی قرار گرفته اند؛ روشی که در آن جوندگانی مانند موش در قفس جوندگان اقلیمی بزرگ‌تر و تهاجمی‌تر قرار می‌گیرند.
این تیم از ایمونوهیستوشیمی به منظور آزمایش و بررسی زمان و مکان فعالیت اکسی توسین استفاده کردند. محققان در زنان دو ناحیه مغز را که در آن اکسی توسین فعال‌تر بود، کشف کردند: هسته accumbens و هسته بستر ترمینالهای استری (BNST).
نتیجه‌ای که در ابتدا حاصل شد، نشانگر نقش حیاتی این ماده در رفتار پاداش و سوء مصرف مواد می‌باشد در حالی که در حالت بعدی، نشانگر کلیدی در اضطراب و پاسخ‌های عاطفی به شرایط استرس‌زا است.
جالب است هنگامی که محققان مهار‌کننده اکسی‌توسین را به BNST تزریق کردند (اما نه در هسته accumbens)، احتمال بیشتری برای تعامل موش‌های ماده با موش‌های جدید پس از رویداد استرس‌زا وجود دارد.
بنابراين طبق تالیفات نویسندگان، مسدود کردن اکسي‌توسين، رويکرد اجتماعي را افزايش داده و پاسخ‌هاي آمادگی اجتماعي را کاهش مي‌دهد.
مقاله مرتبط: عشق چگونه مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟
Trainor می‌گوید:
این نتایج بسیار دلگرم کننده است زیرا برای اعمال همان اثر توسط داروهای ضد افسردگی مثل Prozac، بایستی یک ماه به‌صورت روزانه مصرف شوند. طبق نتایج نویسندگان، نتایج ما اظهار می‌کند که فعال شدن گیرنده اکسي توسين در قسمت‌های قدامی داخلی BNST واکنش هوشیاری را تحریک می‌کند که افراد از آن اجتناب می‌کنند، با این حال به شرایط اجتماعی نا آشنا توجه می کنند. نتایج ما نشان می‌دهد که آنتاگونیست‌های گیرنده اکسی‌توسین ممکن است پتانسیل درمان دارویی را برای اختلالات روانی ناشی از استرس داشته‌باشند. به نظر می‌رسد که تجربیات استرس‌زا‌ی اجتماعی تغییراتی را در قسمت‌هایی از مغز که از اکسی‌توسین استفاده می‌کنند، ایجاد می‌کند و درک این‌که چگونه این کار‌ها در موش انجام می‌گیرد، ایده‌های جدیدی را برای کاهش اضطراب اجتماعی در مورد چگونگی استفاده از دارو‌هایی که اکسی‌توسین را هدف قرار می‌دهند، می‌دهد.
