گزارش مطالعه‌ای جدیدی در PLOS ONE از این موضوع حمایت می‌کند که کسانی که روابط دوستانه مثبتی دارند، نسبت به همتایان خود که شبکه روابط اجتماعی را کمتر برقرار و حفظ می‌کنند، توانایی شناختی بهتری داشته و کندتر از دیگران دچار افت حافظه می‌شوند. روابط گرم و مثبت و پر اعتماد دوستانه، ممکن است کلیدی برای افت کمتر حافظه و عملکرد شناختی باشد.
بر طبق تحقیق جدید در Northwestern Medicine گزارش شده است که در ابرسالخوردگان، یعنی کسانی که ۸۰ سال یا بیشتر دارند و توانایی شناختی آنها به خوبی افراد حداقل ۵۰ یا ۶۰ ساله است -کسانی که خوشنودی بالایی دارند- در مقایسه با همتایان خود که شناخت متوسطی دارند، روابط پر کیفیت‌تری دارند.
تحقیق قبلی ابرسالخوردگان در مرکز بیماری‌های آلزایمر و عصب شناختی در دانشکده پزشکی نورث وسترن (CNADC) روی تفاوتهای زیستی آنها تمرکز کرده بود. مانند آشکارسازی قشر مغزی آنها که آیا واقعاً بیشتر از همتایان همسن‌شان است که شناخت متوسطی دارند.
این مطالعه که در ۲۳ اکتبر در ژورنال PLOS ONE منتشر شده، اولین آزمایش روی جنبه‌ی اجتماعی سالمندان محسوب می‌شود. امیلی روگالسکی، دانشیار CNADC دانشگاه نورث وسترن می‌گوید:
نیازی نیست مجلس گرم‌کن جمع باشید، اما این تحقیق از این نظریه که داشتن شبکه‌های ارتباطی اجتماعی قوی تر؛ با افت کمتر حافظه مربوط است پشتیبانی نمی‌کند.
شرکت‌کنندگان به یک پرسشنامه ۴۲ موردی که مقیاس بهزیستی روانی RYFF نامیده می‌شود و و به صورت گسترده در اندازه گیری سلامت روانی کاربرد دارد پاسخ دادند.
این مقیاس ۶ وضعیت سلامت روان را آزمایش می‌کرد:
- خود گردانی
- ارتباط مثبت با دیگران
- تسلط محیطی
- رشد فردی
- هدفمندی در زندگی
- پذیرش خود
نمره‌ی ابرسالخوردگان به طور متوسط بالای ۴۰ در روابط دوستانه بود، در حالیکه همتایان گروه کنترل ۳۶ گرفتند که یک تفاوت معنی دار است.
مطالعه گزارش داد که در ابرسالخوردگان، یعنی کسانی که بالای ۸۰ سال یا بیشتر سن دارند، توانایی شناختی حداقل به خوبی افرادی در سن ۵۰ یا ۶۰ است؛ کسانی که خوشنودی و رضایت بیشتری دارند، روابط با کیفیت بالا در مقایسه با همتایان هم سن و سال با شناخت متوسط دارند.
آماندا کوک Amanda Cook دانشجوی دکترای نوروسایکولوژی بالینی می‌گوید:
این یافته به خصوص آن قسمتش مهیج بود که یک قدم به سمت فهمیدن این مسئله است که چه عواملی زمینه‌ساز نگهداری و حفظ توانایی شناختی در سن بالا است؛ به خصوص آنها که ممکن است قابل اصلاح و تعدیل باشد.
سایر مطالعات تحقیقاتی گزارش کرده‌اند که در افرادی با بیماری آلزایمر و صدمات شناختی خفیف (MCI)؛ کاهش شبکه‌های ارتباطی اجتماعی وجود دارد و نوشته‌های قبلی نشان داد که بهزیستی روانی در سنین بالاتر با کاهش ریسک گسترش زوال عقل در آلزایمر مرتبط است.
روگالسکی گفت:
آسان نیست که گفته شود اگر شما شبکه‌های ارتباط اجتماعی قوی داشته باشید هرگز بیماری آلزایمر نخواهید گرفت، اما اگر یک فهرست از انتخاب های سلامت بتوانند ساخته شود، حفظ شبکه ارتباط اجتماعی قوی ممکن است یکی از عوامل مهم در آن لیست باشد. هیچ یک از این چیزها به خودی خود ضمانت نمی‌کند که این بیماری را نخواهید داشت؛ اما می‌توانند برای سلامت مفید فایده باشند.
