مغز ما به هنگام خواب نیز به فعالیت خود ادامه می‌دهد. با تحریک نورون‌ها، امواج الکتریکی در داخل مغز پخش خواهند شد. حال محققین ثابت کرده‌اند، زمانی که این امواج تعامل مناسبی نداشته باشند؛ حافظه‌ی بلند مدت ما دچار اختلال خواهد شد. این پروژه می‌تواند دلیل فراموشکاری سالخوردگان را مشخص کرده و راهکارهای درمانی جدیدی برای فراموشی ارائه نماید.
Randolph Helfrich دانشمند علوم عصبی دانشگاه کالیفرنیا به همراه تیم تحقیقاتی خود، برای یافتن ارتباط میان خواب و از دست دادن حافظه در سالخوردگان، آزمایشی را ترتیب دادند. آن‌ها از جوانان ۲۰ ساله و سالخوردگان ۷۰ ساله‌ی سالم، یک تست حافظه گرفتند. به شرکت‌کنندگان تعلیم داده شد تا ۱۲۰ واژه‌ی معمول (مثل؛ پرنده) را با واژه‌هایی بی‌معنی که از ترکیب سیلاب‌های معمولی ساخته شده بود (مثل؛ جوبو)، جفت سازند. پس از آن‌که آنان این قاعده‌ی شرح داده شده را آموختند، داوطلبین انواع مختلفی از بازی‌های حافظه را انجام دادند. آن‌ها باید ساختن جفت کلمات را دوبار انجام می‌دادند؛ یکی ۱۰ دقیقه پس از کسب مهارت لازم و دوم چند ساعت پس از یک خواب کامل شبانه. به هنگام خواب محققین فعالیت الکتریکی مغز آن‌ها را ثبت کردند.
مقاله‌ی مرتبط: ارتباطات مغزی، در طول خواب non-REM نیز حفظ می‌شود
همان‌طور که انتظار می‌رفت، افراد مسن در مقایسه با همتایان جوان خود، عملکرد خوبی در یاداوری جفت کلمات در صبحگاه نداشتند. ثبت‌های الکتریکی، ۱ دلیل را فاش کرد. ۲ نوع از امواج مغزی-امواج آهسته، نوسانات بزرگ مسئول خواب آسوده و دوک‌های خواب، ظهور گذرای امواج کوتاه-نمایانگر خواب عمیق (بدون رویا یا non-REM) هستند؛ اما این امواج در سالخوردگان همگام یا سینک نیستند. این نوع فعالیت غیر معمول، ارتباط میان حافظه‌ی کوتاه مدت و بلند مدت را قطع می‌کند. Helfrich معتقد است، کورتکس پره‌فرونتال محل ذخیره‌ی حافظه‌ی بلند مدت، اطلاعاتی به هایپوکمپ (محل دریافت اولیه‌ی اطلاعات) می‌فرستد؛ اما در صورتی که امواج سینک نباشند، این ارتباط و در نتیجه حافظه مختل خواهد شد. برای پیدا کردن دلیل این اتفاق، محققین به کمک MRI مغز شرکت‌کنندگان را بررسی کردند. آن‌ها دریافتند قسمت مسئول امواج آهسته و حافظه‌ی بلند مدت در مغز، میان سالخوردگان مشابه است و به نظر می‌رسد دلیل فراموشکاری افراد در این دوره‌ی سنی، زوال تدریجی این قسمت باشد. Helfrich می‌گوید:
این اتفاق، مکانیسم همگام‌سازی امواج برای ثبت حافظه در طول شب را مختل می‌کند.
Emery Brown از موسسه تکنولوژی ماساچوست کمبریج، بر این باور نیست. او مایل است نتایج حاصل از طرح‌ریزی‌های دیگر، را در ابتدا بررسی کند.
Phyllis Zee، از دانشگاه شمال غربی شیگاگو، معتقد است این بررسی روابط بسیاری میان خواب و حافظه را بررسی کرده است و کنجکاو است بداند، آیا نتایج در بالغین در خطر بیماری‌های عصبی هم‌چون؛ آلزایمر نیز صدق می‌کند؟
Elissaios Karageorgiou، مرحله‌ی دیگری به بررسی می‌افزاید. اگر محققین نمی‌دانستند در حال بررسی نتایج حافظه‌ی چه کسی هستند، آیا باز هم توانایی پیش‌بینی امواج غیرهمگام را خواهند داشت؟ اما موافق است این یافته‌ها در پیدا کردن راهکار درمانی اختلالات حافظه مفید خواهد بود. به عنوان مثال، بهینه‌سازی زمان این امواج به کمک تحریکات مغناطیسی و الکتریکی، می‌تواند یک راه برای بهبود حافظه باشد.
مقاله‌ی مرتبط: مطالعه جدید حافظه از طریق اپتوژنتیک
