مطالعه جدیدی که در مجله Physiology منتشر شد؛ اثرات تابش نور در هنگام شب را بر فرآیندهای ساعت داخلی بدن روشن کرد. این مسئله برای کمک به افرادی که خواب کمتری دارند، مانند کارکنان شیفتی، مهم است. همچنین می‌تواند به بهبود درمان برای افسردگی کمک کند.
بدن دارای یک ساعت داخلی است که باعث فرآیندهای فیزیولوژیکی مختلف در چرخه نوسانات ۲۴ ساعته می‌شود. این حالت به ریتم‌های شبانه روزی شناخته شده است. این ریتم‌ها شامل تغییرات روزانه در خواب آلودگی می‌شود. نور قوی‌ترین نشانه محیطی زمان است که فرایند ۲۴ ساعته داخلی بدن را تنظیم می‌کند. ملاتونین هورمونی ایت که در هنگام شب در مغز تولید می‌شود. این هورمون وظیفه تنظیم ساعت بدن را بر عهده دارد. قرار گرفتن در معرض نور قبل از خواب ممکن است با سرکوب تولید ملاتونین باعث کاهش کیفیت خواب شود. تیم تحقیقاتی با هدف بررسی ارتباط بین فرایند فیزیولوژیکی که ساعت داخلی بدن ما را قادر می‌سازد با نشانه‌های زمان هماهنگ شود (چه در روز و چه در شب)، که تنظیم مجدد فاز شبانه روزی نامیده می‌شود، با سرکوب ملاتونین؛ تشکیل شد.
سرکوب ملاتونین و تنظیم مجدد فاز شبانه روزی اغلب همبستگی دارند. سطح بالای سرکوب ملاتونین را می‌توان با تغییرات بزرگ ساعت بدن مرتبط دانست. اغلب فرض شده است که این ارتباط بین دو پاسخ نشان دهنده یک رابطه عملکردی است. در نتیجه پذیرفتن این می‌تواند به عنوان یک نماینده برای ارزیابی دیگری استفاده شود. محاسبه تنظیم مجدد فاز شبانه روزی سخت‌تر از سرکوبی ملاتونین است. اغلب از دومی برای ارزیابی خرابی ساعت بدن ناشی از تابش نور در شب استفاده می شود. به هر حال، این مطالعه نشان داده است، مقدار تغییر در ساعت بدن داخلی به طور موثری مستقل از سرکوب ملاتونین است. این باعث تردید در استفاده از سرکوب ملاتونین به عنوان یک نماینده برای تنظیم مجدد فاز شبانه روزی است. این اطلاعات ممکن است تحقیقاتی را در آینده طراحی کند که به منظور بهبود درمان برای افسردگی و اختلال خواب روند کار را تغییر دهند.
مقاله مرتبط: مشاهده فعالیت مغزی راهی برای درمان افسردگی!
محققان ارتباط بین سرکوب ملاتونین و تنظیم مجدد فاز شبانه روزی را مورد آزمایش قرار دادند. این آزمایش در شرکت کنندگانی صورت گرفت که در هنگام شب در معرض نور درخشان مداوم یا متناوب بودند. این روش تحقیق شامل شرکت کنندگانی با روند تکمیلی یک مطالعه ۹ تا ۱۰ روزه در بیمارستان بریگهام و بیمارستان زنان بوستون بود. افراد این مطالعه تحت شرایط آزمایشگاهی بسیار کنترل شده با کنترل دقیق بر خواب و فعالیت پس از خواب، شرایط نور و تاریکی صورت گرفت. الگوهای مواجهه متناوبی که یافته شد، نشان داد که وجود تغییرات فاز قابل توجهی همراه با کاهش بیش از حد ملاتونین، کمتر رخ داده است. علاوه بر این، هر یک از پالس های روشن نور متناوب، میزان مشابهی از سرکوب ملاتونین را ایجاد کردند. اما به نظر نمی‌رسد که به یک مقدار بر فاز تغییر ایجاد کرده باشند.
علیرغم نتایج، این مطالعه نشان می‌دهد که استقلال عملکردی در تنظیمات فاز شبانه روزی و پاسخ‌های مهار کننده ملاتونین در معرض نور در شب وجود دارد. نتایج مطالعه ممکن است توسط اندازه نمونه مرتبط با شرایط قرار گرفتن در معرض نور محدود شود.
نویسنده ارشد دکتر Shadab Rahman از یافته‌های تیمش هیجان زده شده است. و مشتاقانه منتظر است تا راه های جدیدی که منافع مطالعه آن‌ها باز کرده‌اند را بررسی کند:
«به طور کلی، داده‌های ما نشان می‌دهد که سرکوب ملاتونین و تنظیم مجدد فاز گاهی اوقات همبستگی دارند. اما در نهایت توسط فرآیندهای عصبی فیزیولوژیکی جداگانه‌ای تنظیم می‌شود. بنابراین سرکوب ملاتونین یک جایگزین قابل اعتماد برای تنظیم مجدد فاز نیست. این یک نکته مهم برای توسعه نور درمانی در افرادی که خواب ضعیف و بی نظمی ساعت طبیعی دارند، می‌باشد. مانند کسانی که شغل شیفتی دارند یا از اختلالاتی مانند افسردگی رنج می‌برند. کارهای اضافی‌تری نیز برای بهینه سازی پروتکل‌های درمان نوری استفاده می‌شود.»
