دکتر Ruth Schimel توضیح میدهد که چگونه توانست اعتیاد غذایی‌ش را ترک کند و در اینجا روشهایی را برای این کار به شما پیشنهاد میدهد.
خب قدم اول را چگونه برداریم؟
اعتیاد غذایی یک مشکل واقعی است و اگر شما هم از این مشکل رنج میبرید، بدانید تنها نیستید. من هم این مشکل را داشته‌ام. درواقع هرچه شما جوانتر باشید بیشتر این مشکل را حس میکنید.
با تجربه‌هایی که بعنوان یک آدم پرخور دارم، میتوانم بگویم افرادی که پرخوری میکنند دلیلشان درد، ترس، نگرانی و یا حتی گاهی خوشحالی زیاد است. آنها از غذا برای ایجاد تعادل بین احساساتشان استفاده میکنند.
از آنجایی که هیچ روش خاصی برای ترک عادتهای قدیمی مخرب وجود ندارد، خود شخص باید به دنبال یک راهکار منطقی و عملی باشد.
روانشناسان و کارشناسان تغذیه میتوانند دلایل موجه زیادی در گذشته شخص برای پرخوری یا حتی اعتیاد پیدا کنند.
اگرچه من در دوره های طولانی از زندگیم چاق بوده‌ام یا اضافه وزن داشته‌ام، بنظر میرسد وزنم هیچ تاثیری بر اعتماد به نفسم نداشته.شاید من آنرا انکار میکردم که این خود نوعی پاسخ منطقی به اعتیاد است.
برای مثال وقتی عکسهای قدیمی را نگاه میکنم، متوجه میشوم که من احتمالا بیش از ۲۰ پوند وزن نداشته‌ام.شاید این به نظر شما زیاد باشد اما نسبت به وزن من بعد از گذشت زمان چیزی نیست من وزنم به ۲۰۵ چوند رسیده بود.
یکبار حس کردم من همه راههای ممکن را برای ترک اعتیادم به غذا امتحان کرده‌ام.
من کم کم متوجه شدم که موضوع وزن من نیست بلکه لذت موقتی است که خوردن غذا به من میدهد.
این نشان داد که ترکیب عادت‌ها، تفکرات و احساسات بود که باعث میشد من چاق و چاقتر شوم.این حتی بر انتخاب های اجتماعی من نیز اثر میگذاشت از انتخاب دوست گرفته تا لباس و …
با گذشت زمان من عادتهای سالمتری به زندگیم اضافه کردم. و تقریبا توانستم وزنم را کنترل کنم.
بعد از مدتی متوجه شدم که عوامل زیادی باعث چاقی من میشدند.
اینها عواملی هستند که بر احساس من نسبت به خودم تاثیر داشتند:
- داشتن اهداف شخصی مهم و تلاش برای رسیدن به آنها
- بهتر کردن روابط و بودن با افرادی که مهربان‌تر هستند
- کنجکاو، خلاق و ماجراجو بودن
- لذت بردن از اوقاتم در طول روز
- گرفتن تصمیمات دقیقتر در نوع رفتار، کار و سایر فعالیت‌ها
پس با گذشت زمان من جمله(اگر لاغر شدم،سپس…) را از ذهنم حذف کردم و سعی کردم در سایر زمینه‌های زندگی پیشرفت کنم.
بهترین روش برای غلبه به عادتهای پرخوری این است از جایی شروع کنید که بیشترین تاثیر را دارد، یعنی از خودتان!
۱. با خودتان صادق باشید در مورد آنچیزی که مانع پیشرفتتان میشود.
- شما اندامتان را چگونه ارزیابی میکنید و خودتان را با چه چیزی یا چه کسی مقایسه میکنید؟(برای مثال میانگین اندازه کمر زنان در آمریکا سایز ۱۴ است)
- وقتی غذا میخورید چه افکار و احساساتی به سراغتان می‌آیند؟
- چه کسی مانع ترک عادتهای بدتان میشود؟
۲. فشارهای محیطی یا اجتماعی را که منجر به پرخوری میشوند را شناسایی کنید
- چه فشارهایی در جامعه وجود دارد که بر عادتهای خوردن شما تاثیر میگذارد؟این میتواند شامل دورهمی هایی باشید که غذا میخورید و انتخاب‌های زیادی در خوردن ندارید
- چکار میتوانید بکنید که این اثرات منفی و فشارها را کمتر کنید؟شاید میتوانید قبل از آنها چیزهای سالم تری بخورید و یا به بقیه بفهمانید که شما تصمیم دارید غذاهایی سالم بخورید و از آنها بخواهید به شما کمک کنند.
۳. برای عملی کردن تصمیماتتان اقدام کنید
- حالا که شما کمی درباره شرایط تحقیق کرده‌اید، چه تصمیمی برای بهتر شدن گرفته‌اید؟برای مثال میتوانید دو بار در هفته ۳۰ دقیقه پیاده روی کنید یا یک برنامه غذایی درست کنید
- یک کار را که حتما باید در ۲۴ ساعت انجام دهید را یادداشت کنید.لازم نیست تغییر مهمی باشد، هر قدمی هرچند کوچک قدمی به سمت تغییر حساب میشود.
- الگوهای تصمیمات روزانه و هفتگی خودتان را یادداشت کنید و آنرا مطابق با نیازهایتان تغییر دهید.
- خودتان به تنهایی یا با مشورت یک دوست یا یک مشاور عادتهای سالم طولانی مدتی در خودتان ایجاد کنید
۴. واقع‌بین باشید
- در طی این روند با خودتان مهربان باشید و خیلی از خودتان انتقاد نکنید.درعوض به خودتان فرصت‌های دوباره بدهید.
- نسبت به افراد و الگوهای غلط آگاه باشیدو سعی کنید بر شما تاثیر نگذارند
- هر پیشرفتی که میکنید به خودتان جایزه بدهید.
- نترسید از اینکه از دیگران کمک بگیرید
و در آخر زمان حال را دریابید و سعی کنید در همه جنبه‌های زندگیتان پیشرفت کنید.
یادتان باشد شما خیلی از یک معتاد غذایی بیشتر هستید.
