همان‌طور که بسیاری از مردم می‌دانند، زورگویی می‌تواند تجربه‌ای فوق‌العاده دردناک برای فرد جوان باشد. این موضوع به‌ویژه در دهه‌ی گذشته با انتشار داستان‌هایی مانند Phoebe Prince یا Amanda Todd در رده‌ی سنی نوجوانان که داستان آن‌ها حول محور خودکشی ناشی از تحمل زورگویی بود، پررنگ‌تر شد.
اخیراً والدین گابریل تایی ۸ ساله به دلیل خودکشی فرزندشان، علیه مدارس دولتی سین‌سیناتی شکایت کردند؛ چرا که مدارس برای پیشگیری از فرهنگ قلدری و زورگویی کاری نمی‌کنند. همه‌ی ۵۰ ایالت دارای نوعی قانون ضدزورگویی هستند.
زورگویی و خودکشی هر دو در ارتباط با بهداشت عمومی کودکان و نوجوانان اهمیت دارند. به عنوان محققی با تخصص در زمینه‌ی خشونت و زورگویی جوانان، تحقیقات زیادی برای کشف ارتباط میان این دو معضل انجام داده‌ام. با این‌که قطعاً ارتباطی بین این دو وجود دارد، تحقیقات پیچیدگی این رابطه را برجسته می‌کند.
زورگویان و قربانیان آن‌ها
مطالعات بسیاری رابطه‌ی بین قلدری و خودکشی یا تمایل به افکار و رفتار خودکشی را بررسی کرده‌اند. هدف ما این است که ببینیم این مطالعات درباره‌ی قدرت این ارتباط چه می‌گویند: آیا نفس زورگو بودن یا زروگویی برای دیگران با خودکشی مرتبط است؟
بدین منظور، نتایج بررسی ۴۷ مطالعه در رابطه با ارتباط قلدری و خودکشی در میان دانش‌آموزان را جمع‌آوری کردیم. این مطالعات از سوی ایالات متحده و چندین کشور دیگر (از جمله چین، استرالیا، انگلستان و فنلاند) انجام شده است.
مقاله‌ی مرتبط: قربانی‌های قلدری در مدارس چه کسانی هستند؟
به طور کلی، متوجه شدیم که احتمال تلاش برای خودکشی در جوانان درگیر روزگویی _ زورگویان و قربانیان_ نسبت به دیگران بیشتر است. به طور خلاصه، زورگویی برای هر دو طرف درگیر مشکل‌آفرین است! این افراد بیشتر در معرض افسردگی و اضطراب قرار دارند.
چه کسی بیشتر در معرض خطر است؟
علاوه بر بررسی زورگویان در برابر قربانیان، ما سه عامل را در ارتباط بین زورگویی و خودکشی بررسی کردیم: جنسیت، کشور و نحوه‌‌ی اندازه‌گیری زورگویی.
از لحاظ جنسیتی تفاوتی میان دختران و پسران مشاهده نشد؛ اما وقتی صحبت از کشور شد، ایالا متحده به‌طور قابل توجهی از همتایان بین‌المللی خود جلوتر بود.
در کل، مطالعات نشان داد که وقتی از قربانیان سوال می‌شود که «آیا شما مورد آزار و اذیت قرار گرفته اید؟» ارتباط قوی‌تری بین قربانی‌های زورگویی و تمایل به خودکشی وجود دارد، در حالی که وقتی درباره‌ی رفتارهایی خاص و بدون اشاره‌ی مستقیم به کلمه‌ی زورگویی سوال شد، ارتباط ضعیف‌تری وجود داشت.
این یافته بازتاب‌دهنده‌ی این است که خودکشی در افراد جوانی که خود را به عنوان قربانی زورگویی می‌دانند در مقایسه با کسانی که برخی تجربه‌های خاص مانند دست انداختن را دارند، بسیار شایع‌تر است. فرد دوم خود را به عنوان شخصی که مورد زورگویی قرا گرفته است نمی‌داند و در نتیجه احتمال رفتارها و افکار خودکشی در او کمتر است.
چه چیز دیگری را باید در نظر بگیریم؟
تحقیقات به وضوح نشان می‌دهد که عوامل فراتر از زورگویی وجود دارد که به افکار و رفتار خودکشی مربوط است.
به عنوان مثال، در مطالعه‌ای روی دانش‌آموزان کلاس پنجم تا هشتم محققان دریافتند، در مقوله‌ی افسردگی و بزهکاری تنها تفاوت کوچکی میان افراد درگیر با زورگویی و سایر افراد وجود داشت.
در مطالعهی اخیر روی نوجوانان، نقش عزت‌نفس پایین و افسردگی به عنوان عوامل مؤثر بر افکار و رفتار خودکشی برای اقلیت‌های جنسی و دوجنسه‌هایی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، برجسته شده است.
مقاله مرتبط: درباره‌ی اختلالات جنسیتی چه می‌دانید؟
به طور خلاصه، بسیاری از عوامل روانشناختی و سایر فاکتورها می‌توانند منجر به خودکشی شوند.
با این حال برای مداخله و پیشگیری چه باید کرد؟
فرهنگ ما در مورد زورگویی فرض می‌کند که تنها قربانیان در معرض خطر زیادی برای افکار و رفتارهای خودکشی هستند. اما تحقیقات نشان می‌دهد که خود زورگو هم در معرض خطر است. هر دو گروه در معرض اختلالات روانی قرار دارند.
تحقیق ما (و تحقیقات بیشتری که می‌تواند در آینده انجام شود) باید برنامه‌های پیشگیرانه و مداخله‌ای موثرتر را برای بهتر برآورده ساختن نیازهای بهداشت روانی جوانان درگیر زورگویی، ایجاد کند. مخصوصاً، ضروری است که حمایت‌های سلامت روان را برای کودکان زورگو – نه فقط قربانیان- تقویت کنیم.
