سرطان سینه مردان یک بیماری نسبتاً نادر است. به همین دلیل، مطالعات بسیار اندکی برای بررسی عوامل مؤثر در بهبود نتایج انجام شده است. البته تحقیقات جدید برای پر کردن شکاف موجود آغاز شدهاند.
سرطان سینه مردان یا MBC حدود ۱ درصد از کل بیماران سرطان سینه را شامل میشود. با این حال محققان بر این باورند که شیوع این سرطان در چند دههی گذشته افزایش یافته است.
دانشمندان همچنین متوجه تغییرات بیولوژیکی تومورها در کیسهای سرطان سینه مردان و زنان شدهاند.
آنها همچنین تفاوتهای دیگر بین سرطان سینهی مردان و زنان را کشف نمودهاند. به عنوان مثال، MBC در سالهای بعدی زندگی و دیرتر بروز مییابد و اکثراً به دلیل گسترش به گرههای لنفی درمانش نیز دشوارتر است.
به طور کلی این عوامل میتواند نشان دهندهی این موضوع باشد که روشهای درمانیای که در انواع معمول سرطان سینه پاسخ گوست، در مورد سرطان سینه مردان موثر نباشد.
معاینه سرطان سینه مردان
با این که روشهای درمانی سرطان سینه در طی سالهای اخیر به طور عجیبی افزایش یافته است اما همان طور که محققان این مطالعه بیان دارند، این که آیا این پیشرفتها در مدیریت MBC میتواند اثرگذار باشد یا خیر هنور مشخص نشده است.
پژوهشگران مایو کلینیک در روچستر تحقیقاتی را آغاز کردهاند تا در ایالات متحده نحوهی درمان سرطان سینه مردان و عواملی را که منجر به نتایج بهتر میشود را کشف کنند.
آنها یکی از بزرگترین مطالعات انجام شده برای ارزیابی MBC را تا کنون انجام دادهاند و اخیراً نتایج مطالعات خود را در ژورنال سرطان منتشر نمودهاند.
برای ارزیابی بیشتر، دانشمندان به بررسی اطلاعاتی از پایگاه داده انجمن ملی سرطان پرداختند. آنها به دقت اطلاعات ثبت شده از ۱۰۸۷۳ مرد را که در بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۴ تشخیص سرطان سینه در مراحل ۱ تا ۳ در آنها گذاشته شده بود را ارزیابی کردند.
متوسط سن تشخیص سرطان سینه مردان ۶۴ سالگی بوده و ۵۱ درصد از این تشخیصها در بین سنین ۵۰ تا ۶۹ سالگی انجام شده است. تنها در ۱۵ درصد از مردان پیش از ۵۰ سالگی MBC تشخیص داده شده است.
آنها پی بردند که ۲۴٪ از مردان از روش جراحی محافظتی پستان breast-conserving surgery بهره گرفته و ۷۰٪ تحت پرتو درمانی قرار گرفتند.
محققان همچنین نشان دادند که ۴۴ درصد از افراد مبتلا به MBC شیمی درمانی دریافت کرده و ۶۲ درصد از کسانی که تومور آنها گیرندههای استروژن را بر روی خود بیان میکرد، درمان ضد استروژنی دریافت کردهاند.
در طی ۱۰ سال، محققان افزایشی مداوم در آمار میزان ماستکتومی کامل (total mastectomy) و ماستکتومی پیشگیری کننده طرف مقابل (contralateral prophylactic mastectomy) را ذکر کردند. در ماستکتومی پیشگیری کننده طرف مقابل جراح به عنوان یک اقدام پیشگیرانه بافت پستان سالم را برمیدارد.
آنها همچنین از افزایش انجام آزمایشهای ژنومی تومورها و افزایش استفاده از آنتی استروژن درمانی خبر دادهاند.
عوامل مرتبط با پیامدهای کمتر نتیجه بخش
محققان مطالعه در تلاش بودند دنبال تا پی ببرند که چه فاکتورهایی میتواند پیامدهای سلامتی بدتر را پیش بینی کند.
آنها دریافتند که سرطان سینه برای مردان سیاه پوست، بیماران مسن، افرادی که از مشکلات سلامتی مداوم دیگر به غیر از MBC رنج میبرند و افرادی که با درجه و مرحله بالاتری از تومورها درگیر هستند، پیش آگهی برتر است.
همچنین، افرادی که تحت عمل جراحی ماستکتومی کامل قرار گرفتهاند، نتایج ضعیفتری داشتند. با این حال، همان طور که نویسندگان توضیح میدهند، این نتایج ممکن است به دلیل ارائهی بسیار بیشتر آمارها در بیماران مبتلا به تومورهای بزرگتر و/یا شرایطی که سرطان به گره لنفاوی نیز منتشر شده است، باشد.
در مقابل، پیش آگهی برای مردانی که در مناطق پر درآمد زندگی میکنند، کسانی که تومورهای آن گیرنده پروژسترون را بر روی خود حمل میکند، و مردانی که از درمانهای تابشی، ضد استروژن درمانی یا شیمی درمانی بهره گرفتهاند، بهتر بود.
نابرابریهای بهداشتیِ نژادی، اقتصادی و مرتبط با سن پیدا شده میتواند تلاشهای انجام شده در آینده برای هدف قرار دادن مداخلات به منظور بهینه سازی نتایج در مردان مبتلا به سرطان پستان را جهت دهی کند.
دکتر کاترین رودی Kathryn Ruddy، نویسنده مسئول
نویسندگان محدودیتهای خاصی را در مطالعه خود اعمال کرده بودند. به عنوان مثال، محققان به نام داروهایی كه پزشكان تجویز میكردند دسترسی نداشتند و همواره نمیتوانند تشخیص دهند كه آیا سرطان پس از معالجه احتمال برگشت و عود دارد یا نه.
همچنین، برخی از زیر گروهها تنها تعداد کمی از شرکت کنندگان را شامل می شد، مانند کسانی که تومورهای آنها گیرندههای استروژنی کمی داشتند. این کار تعمیم برخی از یافتهها را دشوارتر میکند.
با این حال، به عنوان بزرگترین مطالعه در مورد نوع خود، نویسندگان امیدوارند که یافتههای آنها ممکن است پزشکان معالج مردان مبتلا به سرطان پستان را راهنمایی کند. آنها همچنین امیدوارند که این مقاله الهام بخش تحقیقات آینده در مورد این بیماری نادری که تا کنون به خوبی درک نشده است، باشد.