شات کورتیزون به معنی تزریق موضعی داروهای کورتونی است که می‌تواند در تسکین درد و التهاب ناحیه خاصی از بدن شما کمک کننده باشد. این تزریقات بیشتر در مفاصل انجام می‌شوند مانند مچ پا، آرنج، لگن، زانو، شانه، ستون فقرات یا مچ دست. گاهی حتی تزریق کورتون به مفاصل کوچک دست یا پا نیز ممکن است توصیه شود.
تزریق موضعی کورتیزون معمولاً شامل داروی کورتیکواستروئید و بی حسی موضعی است. اغلب، می‌توان این تزریق‌های را در مطب پزشک نیز انجام داد. به دلیل عوارض جانبی احتمالی، تعداد شات‌های دریافتی سالانه محدود است.
علت انجام کورتیزون شات
کورتیزون شات ممکن است در درمان التهاب مفاصل مانند آرتریت روماتوئید موثر باشد. همچنین می‌توانند به عنوان بخشی از پروسه درمان در بیماری‌های زیر نیز مورد استفاده قرار بگیرد. مانند:
خطرات انجام کورتیزون شات
خطر بروز عوارض جانبی احتمالی شات کورتیزون در دوزهای بالاتر و استفاده مکرر افزایش می‌یابد. این عوارض جانبی می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- آسیب غضروف
- مرگ استخوان مجاور
- عفونت مفصلی
- آسیب عصبی
- گرگرفتگی موقت صورت
- شعله ور شدن موقتی درد و التهاب مفاصل
- افزایش موقتی قند خون
- ضعف یا پارگی تاندون
- نازک شدن استخوان‌ها در نزدیکی محل تزریق (پوکی استخوان)
- نازک شدن پوست و بافت نرم اطراف محل تزریق
- سفیدتر یا روشن شدن پوست اطراف محل تزریق
محدود بودن تعداد شات‌های دریافتی
این نگرانی وجود دارد که با بیشتر شدن دفعاات تزریق موضعی کورتیزون احتمال آسیب غضروف درون مفصلی نیز افزایش می‌یابد. بنابراین پزشکان به طور معمول تعداد شات کورتیزون محدودی را تجویز می‌کنند.
به طور کلی، تزریق موضعی کورتیزون نباید کمتر از هر شش هفته و بیشتر از سه یا چهار بار در سال انجام شود.
آمادگی برای تزریق موضعی کورتیزون
اگر بیمار داروهای رقیق کننده خون دریافت می‌کند، بهتر است که چند روز پیش از دریافت شات کورتیزون، مصرف این داروها متوقف کند تا احتمال خونریزی یا کبودی کاهش یابد. برخی مکمل‌های غذایی نیز دارای خاصیت رقیق کنندگی خون هستند. پیش اتزریق موضعی کورتون از پزشک خود در باره مصرف داروها و مکمل‌ها سوال کنید.
اگر بیمار طی دو هفته گذشته تب ۱۰۰.۴ فارنهایت (۳۸ درجه سانتی گراد) یا بالاتر را تجربه کند، باید به پزشک خود اطلاع دهد.
چه انتظاری از این روش می‌رود
در طول شات کورتیزون
پزشک ممکن است از بیمار بخواهد که لباس خود را با گان پزشکی تغییر دهد. در این صورت پزشک می‌تواند سوزن را به راحتی وارد ناحیه مورد نظر کند.
ناحیه اطراف محل تزریق باید تمیز باشد. پزشک ممکن است از یک اسپری بی حس کننده برای بی حس کردن محل ورود سوزن نیز استفاده کند. در برخی موارد، پزشک ممکن است از سونوگرافی یا فلوروسکوپی برای ارزیابی ورود سوزن به بدن استفاده کند.
هنگام وارد شدن سوزن احتمالاً بیمار احساس فشار خواهد داشت. اگر ناراحتی زیادی را تجربه کردید، به پزشک اطلاع دهید.
سپس دارو در محل تزریق آزاد می‌شود. به طور معمول، تزریق موضعی کورتیزون شامل یک داروی کورتیکواستروئید به منظور تسکین درد و التهاب در طی زمان و یک ماده بی حس کننده به نظور تسکین فوری درد است.
پس از شات کورتیزون
برخی از افراد پس از تزریق موضعی کورتون از قرمزی و احساس گرمی سینه و صورت شکایت دارند. اگر بیمار به دیابت مبتلا باشد، ممکن است کورتیزون شات به طور موقت، میزان قند خون را افزایش دهد.
بعد از کورتیزون شات پزشک ممکن است در مورد موارد زیر سوالاتی را بپرسد:
- یک یا دو روز باید از محل تزریق محافظت کرد. به عنوان مثال، اگر شات کورتیزون در شانه دریافت شده باشد، باید بیمار از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کند. اگر کورتیزون شات در زانوی خود دریافت شده باشد، در صورت امکان باید سر پا نایستاد.
- برای رفع درد، از یخ در محل تزریق می‌توان استفاده کرد. استفاده از ابزارهای گرمایش توصیه نمی‌شود.
- به مدت دو روز باید از وان حمام یا آب داغ استفاده نکرد. دوش گرفتن مانعی ندارد.
- باید بیمار مراقب علائم عفونت مانند درد شدید، قرمزی و تورم که بیش از ۴۸ ساعت طول بکشد، باشد.
نتایج
نتیجه تزریق موضعی کورتون معمولاً به علت زمینه‌ای درمان بستگی دارد. شات‌های کورتیزون معمولاً تا ۴۸ ساعت پس از تزریق باعث شعله ور شدن موقت درد و التهاب می‌شوند. پس از آن، درد و التهاب مفصل کاهش یافته و ممکن است تا چند ماه ادامه یابد.
