سندرم گانسر نوعی بیماری نادر است که در آن فرد وقتی واقعاً بیمار نیست، عمدا و آگاهانه طوری رفتار می‌کند که گویی دچار بیماری جسمی یا روحی شده است. افراد مبتلا به سندرم گانسر رفتاری را تقلید می‌کنند که نوعی بیماری روانی است، مانند اسکیزوفرنی. سندرم گانسر گاهی اوقات “روان پریشی زندان” نامیده می‌شود زیرا اولین بار در زندانیان مشاهده شد.
افراد مبتلا به اختلالات ساختگی به دلیل یک نیاز درونی؛ دیده شدن به عنوان بیمار یا یک فرد آسیب دیده، نه برای دستیابی به یک منفعت مشخص(مانند سود مالی)، اینگونه عمل می‌کنند. آنها حتی مایل به انجام آزمایشات و جراحی‌های دردناک یا پرخطر هستند تا بتوانند همدردی و توجه ویژه‌ای که برای افراد واقعاً بیمار است را، به دست آورند. اختلالات دروغین از نظر فنی بیماری‌های روانی محسوب می‌شوند زیرا با مشکلات عاطفی شدیدی همراه هستند.
علائم سندرم گاسنر
افراد مبتلا به سندرم گانسر دوره‌های کوتاه مدتی، رفتار عجیب و غریبی دارند مانند آنچه در افراد مبتلا به بیماری‌های روانی جدی نشان داده شده است. ممکن است فرد گیج به نظر برسد، اظهارات پوچی ارائه دهد و توهماتی مانند تجربه حس چیزهایی که در آنجا نیست یا شنیدن صداهایی را گزارش کند. یکی از علائم کلاسیک سندرم گانسر vorbeireden است. این زمانی است که فرد به پرسش‌های ساده پاسخ‌های غیر منطقی و غیر عقلانی می‌دهد. علاوه بر این، ممکن است فردی با این شرایط، مشکلات جسمی مانند عدم توانایی حرکت بخشی از بدن را که “فلج هیستریک” نامیده می شود، گزارش کند. فراموش کردن وقایع رخ داده (فراموشی) در طی یک دوره‌ای، شایع است.
علت سندرم گانسر
درباره این اختلال غیرمعمول اطلاعات کمی در دست است، اما اعتقاد بر این است که این یک واکنش در برابر استرس شدید است. عامل دیگری که ممکن است در بروز سندرم گانسر موثر باشد، تمایل به اجتناب از مسئولیت پذیری یا یک وضعیت ناخوشایند است. همچنین مشکلات جسمی وجود دارند که ممکن است علائم سندرم گانسر را ایجاد کنند که شامل؛ اعتیاد به الکل، ضربه به سر و سکته مغزی است.
بیشتر افراد مبتلا به این بیماری دارای یک اختلال شخصیت، معمولاً اختلال شخصیت غیر اجتماعی یا اختلال شخصیت هیستریونیک، هستند. اختلال شخصیت غیر اجتماعی با یک رفتار غیرمسئولانه و پرخاشگرانه مشخص می‌شود که اغلب شامل بی‌توجهی به دیگران و عدم توانایی در پیروی از قوانین جامعه است. گاهی اوقات از افرادی که دارای اختلال شخصیت غیر اجتماعی هستند، به عنوان “جامعه ستیز” یا “بیمار روانی” یاد می‌شود. برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک، عزت نفس آنها به تأیید دیگران بستگی دارد و از احساس واقعی ارزش شخصی ناشی نمی‌شود. آنها تمایل زیادی به دریافت توجه دارند و اغلب برای جلب توجه رفتارهای نمایشی یا نامناسبی دارند.
سندرم گانسر چقدر شایع است؟
سندرم گانسر بسیار نادر است. این سندرم در مردان بیشتر از زنان است و اغلب در اواخر نوجوانی و اوایل سنین بلوغ اتفاق می‌افتد.
تشخیص
تشخیص سندرم گانسر چالش برانگیز است، نه تنها به دلیل وجود برخی از مقیاس‌های نادرست؛ بلکه به دلیل بسیار نادر بودن آن. علاوه بر این، پزشكان باید قبل از در نظر گرفتن تشخیص سندرم گانسر، هرگونه مشكلات جسمی احتمالی مانند سكته یا آسیب سر را، به عنوان علت علائم،رد كنند.
اگر پزشک دلیل جسمی برای علائم پیدا نکرد، ممکن است فرد را به روانپزشک، روانشناس یا متخصصان بهداشت روان که به طور خاص برای تشخیص و درمان بیماری‌های روانی آموزش دیده‌اند، ارجاع دهد. روانپزشکان و روانشناسان از مصاحبه و ابزار ارزیابی ویژه طراحی شده برای ارزیابی فرد از نظر وجود یک اختلال ساختگی استفاده می‌کنند. پزشک تشخیص آنها را بر اساس کنار گذاشتن بیماری جسمی یا روانی واقعی و مشاهده آنها از نگرش و رفتار بیمار است.
درمان سندرم گانسر
پیش بینی اینکه آیا و په زمانی علائم سندرم گانسر از بین می‌رود، دشوار است. این امر تا حدی به این دلیل است که افراد مبتلا به سندرم گانسر اغلب علائم جعلی را نشان می‌دهند؛ نه فقط در پاسخ به یک رویداد استرس‌زا، بلکه به این دلیل که این بیماری اغلب نشان دهنده توانایی محدود فردی در کنار آمدن با استرس در هنگام بروز است.
روان درمانی حمایتی (نوعی مشاوره)، و نظارت بر ایمنی و بازگشت علائم اصلی‌ترین درمان‌های این سندرم است. معمولاً از دارو استفاده نمی‌شود، مگر اینکه فرد از افسردگی، اضطراب یا روان پریشی نیز رنج ببرد.
دورنمایی برای افراد مبتلا به سندرم گانسر
احتمال بهبودی این سندرم بسته به اینکه علائم به طور ناگهانی در پاسخ به یک تجربه استرس‌زا بوجود آمده باشد یا انعکاس یک الگوی بلندمدت تری از رفتار ناسازگار مربوط به یک اختلال شخصیت زمینه‌ای باشد، بسیار متفاوت است.
آیا می‌توان از بروز این سندرم جلوگیری کرد؟
هیچ راهی برای جلوگیری از این بروز این شرایط شناخته نشده است.
