گرافت پوست نوعی عمل جراحی است که شامل برداشتن پوست از یک ناحیه از بدن و انتقال آن یا پیوند به ناحیه دیگری از بدن می‌باشد. اگر بخشی از بدن شما پوشش محافظتی پوست خود را به دلیل سوختگی، آسیب دیدگی یا بیماری از دست داده باشد، این جراحی ممکن است انجام شود.
پیوند پوست در بیمارستان انجام می‌شود. بیشتر پیوندهای پوست با استفاده از بیهوشی عمومی انجام می‌گردد، به این معنی که شما در تمام مراحل بیهوش خواهید بود و هیچ دردی احساس نمی‌کنید.
چرا پیوند پوست انجام می‌شود؟
گرافت پوست در ناحیه‌ای از بدن که پوست از بین رفته است صورت می‌گیرد. دلایل عمده پیوند پوست شامل موارد زیر است:
- عفونت‌های پوستی
- سوختگی عمیق
- زخم‌های بزرگ و باز
- زخم بستر یا سایر زخم‌های پوستی که خوب ترمیم نشده‌اند
- جراحی سرطان پوست
انواع گرافت پوست
پیوند پوست دو نوع اساسی دارد: پیوند ضخامت نسبی و کامل.
پیوند ضخامت نسبی
پیوند ضخامت نسبی شامل برداشتن لایه بالایی پوست (اپیدرم) و همچنین بخشی از لایه عمیق پوست است که درم نامیده می‌شود. این لایه‌ها از پوست سالم ناحیه‌ی اهدا شده برداشت می‌شود. پیوندهای پوستی با ضخامت نسبی معمولاً از قسمت جلویی یا خارجی ران، شکم، باسن برداشت می‌شوند.
از گرافت پوست با ضخامت نسبی برای پوشش مناطق بزرگ استفاده می‌شود. این پیوندها شکننده بوده و معمولاً ظاهری براق یا صاف دارند. همچنین ممکن است از پوست مجاور رنگ پریده‌تر به نظر برسند. گرافت‌های دارای ضخامت نسبی به راحتیِ پوست سایر مناطق فرد گیرنده رشد نمی‌کنند؛ بنابراین کودکانی که این نوع پیوند را می‌گیرند ممکن است با بزرگتر شدن به پیوندهای اضافی نیاز داشته باشند.
پیوندهایی با ضخامت کامل
پیوند با ضخامت کامل شامل برداشتن همه اپیدرم و درم از پوست ناحیه اهدا شده است. این موارد معمولاً از شکم، کشاله ران، بازو یا ناحیه بالای ترقوه گرفته می‌شود. آنها معمولاً تکه‌های کوچکتری از پوست هستند که با هم در یک برش مستقیم با بخیه یا منگنه بسته می‌شوند.
از پیوندهای با ضخامت کامل به طور کلی برای زخم‌های کوچک در قسمت‌های قابل مشاهده بدن مانند صورت استفاده می‌شود. برخلاف گرافت‌های با ضخامت نسبی، گرافت‌های تمام ضخامت به خوبی با پوست اطراف خود ترکیب می‌شوند و تمایل دارند آرایشی بهتری داشته باشند.
نحوه آماده سازی برای پیوند پوست
پزشک شما احتمالاً چندین هفته قبل ازگرافت پوست برای شما برنامه ریزی می‌کند؛ درمورد هر داروی تجویز شده یا بدون نسخه پزشک، زودتر از موعد به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از داروها مانند آسپرین می‌توانند در ایجاد لخته خون اختلال ایجاد کنند. پزشک ممکن است دستور دهد دوز داروهای خود را تغییر دهید یا مصرف این داروها را قبل از جراحی متوقف کنید. علاوه بر این، استعمال دخانیات یا محصولات تنباکو توانایی شما را در بهبود بعد از پیوند مختل می‌کند، بنابراین پزشک احتمالاً قبل از جراحی از شما بخواهد که سیگار را ترک کنید.
پزشک همچنین به شما خواهد گفت که بعد از نیمه شب در روز عمل چیزی نخورید و ننوشید. این امر به منظور جلوگیری از استفراغ و خفگی در صورت انجام بیهوشی در حین جراحی است.
شما همچنین باید برای آوردن یکی از اعضای خانواده یا دوستی که می‌تواند شما را بعد از جراحی به خانه برساند، برنامه ریزی کنید. بیهوشی عمومی ممکن است باعث خواب آلودگی شما بعد از عمل شود، بنابراین تا زمانی که اثر آن کاملاً از بین نرفته، نباید رانندگی کنید.
همچنین بهتر است فردی چند روز اول پس از جراحی در کنار شما بماند. برای انجام برخی کارها و گشت و گذار در خانه ممکن است به کمک نیاز داشته باشید.
روش پیوند پوست
یک جراح با برداشتن پوست از ناحیه اهدا شده عمل را شروع می‌کند. اگر در حال پیوند ضخامت نسبی هستید، پوست از ناحیه‌ای از بدن که معمولاً توسط لباس پوشیده می‌شود، مانند مفصل ران یا قسمت خارجی ران شما برداشت می‌شود. اگر در حال پیوند با ضخامت کامل هستید، محل‌های ترجیحی شکم، کشاله ران، بازو یا ناحیه بالای ترقوه است.
هنگامی که پوست از ناحیه‌ی اهدا شده خارج شد، جراح آن را با احتیاط در قسمت پیوند قرار داده و با استفاده از منگنه‌ها یا بخیه‌ها آن را محکم می‌کند. اگر این یک پیوند ضخامت نسبی باشد، ممکن است “مش” بکار رود. پزشک ممکن است چندین سوراخ در پوست پیوند برای کشیدگی آن ایجاد کند، به طوری که ممکن است پوست کمتری از محل اهدا شده برداشت کند. این امر همچنین باعث می‌شود مایعات از زیر پوست پیوندی تخلیه شوند. جمع شدن مایعات در زیر پیوند ممکن است باعث از کار افتادن آن شود. در دراز مدت ایجاد مش ممکن است باعث شود که پیوند پوست ظاهر “تور ماهی” داشته باشد.
پزشک همچنین ناحیه پیوند شده را پانسمان می‌کند تا زخم را بدون چسبیدن به آن بپوشاند.
مراقبت های بعدی برای پیوند پوست
کارکنان بیمارستان شما را از نزدیک تحت نظر خواهند گرفت، علائم حیاتی شما را کنترل کرده و داروهایی برای کنترل درد می‌دهند.
اگر پیوند ضخامت نسبی داشته اید، ممکن است پزشک از شما بخواهد چند روزی در بیمارستان بمانید تا مطمئن شود که پیوند و محل برداشت شده به خوبی بهبود می‌یابد.
گرافت پوست باید در مدت ۳۶ ساعت شروع به گسترش رگ‌های خونی و اتصال به پوست اطراف آن کند. اگر اندکی پس از جراحی این رگ‌های خونی شروع به شکل گیری نکنند، می تواند نشانه رد پیوند بدن باشد.
ممکن است از پزشکتان بشنوید که می‌گوید پیوند “انجام نشده است”؛ این ممکن است به دلایل مختلفی از جمله عفونت، جمع شدن مایعات یا خون در زیر بافت پیوند، یا حرکت بیش از حد بافت پیوند روی زخم رخ دهد. این ممکن است در صورت سیگار کشیدن یا جریان خون ضعیف در ناحیه پیوند شده نیز اتفاق بیفتد. اگر اولین پیوند انجام نشود، ممکن است به یک عمل جراحی دیگر و پیوند جدید نیاز داشته باشید.
هنگام ترک بیمارستان، پزشک نسخه‌ای از داروهای مسکن برای کمک به کاهش درد تجویز می‌کند. آنها همچنین به شما می‌آموزند که چگونه از محل پیوند و محل اهدا شده مراقبت کنید تا آلوده نشود.
محل اهدا شده ظرف یک تا دو هفته بهبود می‌یابد اما بهبود محل پیوند کمی بیشتر طول می‌کشد. حداقل به مدت سه تا چهار هفته پس از جراحی، باید از انجام فعالیت‌هایی که باعث کشش یا صدمه به محل پیوند می‌شود خودداری کنید.
