عصبانیت ناشی از گرسنگی، واقعی است!

تا کنون به طور هم‎زمان احساس گرسنگی و عصبانیت کرده‌اید؟ Hanger یک پدیدۀ واقعی است.

کاهش سطح گلوکز خون، علت اصلی احساس عصبانیت در هنگام گرسنگی است. این وضعیت نه تنها باعث افول قدرت تمرکز می‌شود؛ بلکه حس پرخاشگری را نیز در فرد تقویت می‌کند. پایین آمدن قند خون هم‌چنین موجب تحریک ترشح هورمون‌های وابسته به استرس – از جمله اپی‌نفرین (یا آدرنالین) و کورتیزول – و ترکیبی موسوم به “Neuropeptide Y” می‌شود؛ ارتباط این ماده با تحریک بروز رفتارهای پرخاشگرانه (به زبان ساده‌تر، به این و آن پریدن) اثبات شده است.
این سلسله تغییرات هورمونی-روانی بر ذهنیت فرد نسبت به اطرافیانش – به خصوص عزیزانش – تأثیر سوء می‌گذارد (بدین صورت که ممکن است باعث بروز حس تنفر نسبت به اطرافیان شود).

در یکی از مطالعات کلاسیک، از تعدادی زوج (همسر) خواسته شد تا با فرو کردن سنجاق‌های ته‌گرد به عروسک‌های وودو (Voodoo، لفظ وودو ذاتاً به معنی تمثالی است که سنجاق در آن فرو شود) میزان عصبانیت خود را نسبت به این عروسک‌ها (که نماد عزیزانشان بود) به نمایش بگذارند. داوطلبان سپس با همسران خود به رقابت پرداختند، با این شرط که برنده می‌توانست  دستور پخش صدای بلند و ناخوشایندی را از طریق هدفون بازنده (آزمودنی‌ها هدفون به گوش داشتند) صادر کند.
محققان در طول این آزمایش، سطح گلوکوز خون آزمودنی‌ها را به صورت پیوسته کنترل نمودند. آن‌ها دریافتند که هنگام پایین آمدن سطح قند خون، آزمودنی‌ها برای مدت زمان‌های طولانی‌تری همسر خود را در معرض صدای بلند و ناخوشایند [از طریق هدفون] قرار می‌دادند و هم‌زمان سنجاق‌های بیشتری هم نیز به پیکرۀ عروسک فرو می‌کردند.

درست است که گرسنگی می‌تواند رفتار فرد را تغییر دهد، ولی گاهی اوقات در رابطه با اثرات Hanger (ترکیب Anger و Hunger، در مفهوم عصبانیت ناشی از گرسنگی) اغراق می‌شود. یکی از مطالعاتی که چندین سال قبل توجهات زیادی را جلب نمود، مطالعه‌ای بود که نشان می‌داد “قاضی‌ها با نزدیک‌تر شدن به زمان ناهار، احتمال کم‌تری دارد که حکم خود را با گذشت و ملایمت صادر نمایند“. با این وجود، نتایج این مطالعه هیچ‌گاه تکرار نشده و محققان نیز این مسئله را به شکل دیگری تشریح نمودند.
احتمال صدور حکم‌های سنگین (و بدون گذشت) با نزدیک‌تر شدن به زمان ناهار می‌تواند افزایش پیدا کند؛ چرا که قاضی‌ها هنگام صبح به پرونده‌های ساده‌تر رسیدگی می‌کنند (که طبعاً حکم صادره نیز ساده خواهد بود). در مقابل، پرونده‌های ثقیل و پیچیده ممکن است با برنامۀ غذایی (ناهار) قاضی تداخل ایجاد کنند. شبیه‌سازی‌های آزمایشگاهی نشان داده است که در رابطه با تأثیر گرسنگی بر کیفیت حکم صادر شده (از نظر بخشش و گذشت) در حدود ۲۳ درصد اغراق شده است.

محققان هم‌چنان در رابطه با این اثر نامطلوب گرسنگی بر قضاوت اتفاق نظر ندارند؛ ولی یک حقیقت روشن است، و آن این که هرگز نمی‌توان با شکم گرسنه حکم کاملاً صحیحی صادر نمود.