مطالعه روی موش نشان می‌دهد که پروتئین در رحم نقش مادام العمر در سلامت استخوان بازی می‌کند.شارلوت فیلیپس، دکترا، استاد بیوشیمی و سلامت کودکان در دانشکده پزشکی مو و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید:
“استخوانسازی imperfect به ناتوانایی بدن در ساخت استخوان‌های قوی به دلیل جهش موثر بر تولید پروتئین کلاژن گفته‌می‌شود. که هیچ درمانی ندارد؛ با این حال، ما از تحقیقات گذشته می‌دانیم که محیط قبل از تولد می تواند یک اثر ماندگار بر سلامت قلبی عروقی و متابولیک در بزرگسالی داشته‌باشد، ما این موضوع را که آیا سلامت استخوان موش می‌تواند با بهینه سازی محیط داخلی رحم بهبود یابد؛ مورد بررسی قرار دادیم.”
Myostatin پروتئینی است که رشد عضلانی را محدود می‌کند.
فیلیپس گفت:
“ورزش با کاهش سطوح میوستاتین اجازه می دهد بافت عضلانی توسعه یابد.”
نتیجه توسعه بافت عضلانی، استخوان‌های قوی‌تر است. در این مطالعه، فیلیپس و تیم او سطح میوستاتین مادر را کاهش دادند تا ببینند که این کاهش، قدرت استخوان در فرزندانی با استخوانسازی imperfecta را افزایش می دهد یا نه.
با استفاده از موش‌های مبتلا به بیماری استخوان شکننده، محققان مو قادر به شناسایی یک ژن به عنوان مسئول سلامت استخوان فرزندان شدند. این تیم همچنین تایید می‌کند که موش مادر با کمبود میوستاتین فرزندانی با استخوان‌های قوی‌تر خواهد داشت.
لورا شولتز، دکترا، استادیار گروه زنان و بهداشت زنان در دانشکده پزشکی مو و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید:
“بخش سوم مطالعه ما واقعا فرضیه اولیه ما را تایید می‌کند، پنجاه تا ۸۰ درصد تراکم استخوان توسط ژنتیک قابل پیش بینی است. برای بررسی اینکه ایا می‌توانیم این روند را معکوس کنیم، جنین موش ماده با استخوانسازی imperfecta را به رحم موش ماده با کمبود میوستاتین منتقل کردیم. فرزندانی که به مادرانی با کمبود میوستاتین منتقل شده‌بودند، استخوانی قوی‌تر و متراکم‌تر از موش‌هایی با ارایش ژنتیکی مشابه، داشتند.”
فیلیپس می‌گوید:
“تراکم استخوان انسان در ۱۹ سالگی به اوج خود (تراکم ۹۰ درصدی) می‌رسد این زمان در موش معادل ۴ ماهگی بعد از تولد است. استحکام و تراکم استخوان موش در چهار ماهگی پس از تولد دوباره ارزیابی قرار گرفت؛ در هر مورد، نوزاد‌های متولد شده از مادرانی با کمبود میوستاتین استخوانی قوی‌تر و متراکم‌تر داشتند. این یافته نشان می‌دهد که تاثیر محیط داخل رحم مادر در رشد استخوان تنها مربوط به زمان تولد نیست و به بزرگسالی نیز مربوط می‌شود.”
هر دو محقق معتقدند که کارشان نشان‌دهنده یک تغییر پارادایم در درک و احتمالا درمانی برای استخوانسازی imperfect خواهد بود. این پژوهشگران همچنین احساس اظهار می‌کنند که یافته‌هایشان ممکن است برای پوکی استخوان و بسیاری دیگر از بیماری‌های استخوان مفید باشد. با این حال، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
شولتز گفت:
“محیط داخل رحمی مادر در سلامت استخوان فرزندان مهم است. برای پدران و مادرانی با استخوانسازی imperfecta، ما ممکن است قادر به کاهش شدت بیماری فرزند متولد نشده از طریق درمان‌های دوران بارداری باشیم.”
