درد پشت، دردیست که بیشتر ما در برخی از برهه‌های زندگیمان از آن رنج می‌بریم. در آن زمان ممکن است ما وسوسه شویم که یک بسته آسپرین بگریم اما تحقیقات جدید اظهار می‌کند که بهتر است مصرف حبه‌های قند را کاهش دهیم.
داروهای غیراستروییدی ضدالتهاب (NSAIDs)، مانند آسپرین و ایبوپروفن، یک درمان رایج بدون تجویز برای درد پشت محسوب می‌شوند. اما تحقیق جدید نشان می‌دهد که هیچ‌گونه اثر تسکینی بالینی قابل توجه‌ای برای آن‌ها در نظر گرفته نمی‌شود.
عوارض، همانند همه‌ی دارو‌ها، NSAIDs خطر پیشرفت خون‌ریزی‌های معدی-روده‌ای را بیش از دو برابر می‌کنند و احتمال درگیر شدن با مشکلات قلبی-عروقی را در فرد افزایش می‌دهند. به این معنا که کسانی که از درد پشت رنج می‌برند به خاطر یک چیز ناچیز، خطر را کاملا به جان می‌خرند.
برای فهمیدن این موضوع، محققان از انستیتو جورج برای سلامت جهانی در استرالیا، اطلاعات مربوط به ۶۰۶۵ بیمار دارای درد پشت که با ۳۵ آزمایش تصادفی و کنترل شده‌ی دارونماها (پلاسیبوها) از مطالعات کارشناسی‌شده بودند، پوشش داده شد.
آن‌ها متوجه شدند که همه‌ی بیماران بعد از دو هفته از مصرف NSAID کاهش قابل‌توجه بالینی درد را گزارش کردند اما شش نفر دیگرشان کاهش قابل‌توجه بالینی را تجربه نکردند.
متاسفانه، اگر شما فکر می‌کنید این بدین معناست که ایبوپرفن یک جانشین برای استامینوفن (پاراستامول) است، بررسی کوکران (Cochrane) که در سال ۲۰۱۵ انجام شده است و شامل سه آزمایش که هزار بیمار با درد شدید پشت را پوشش می‌دهد است، کشف کرد که این دارو کمی بهتر از دارونما (پلاسیبو) است.
مواد مخدر مثل کدئین یا اکسی‌کونتین چطور؟ باتوجه به تحقیقی که در سال ۲۰۱۶ در JAMA Internal Medicine منتشر شد، شاید تسکین کوتاه مدت نسبتا کمی برای دردهای پشت مزمن داشته باشند. اما بار دیگر، بعید است همه‌ی آن مقدار قابل‌توجه در دوزهای پیشنهادی باشد.
این دانشمندان اقرار کردند که تحقیقشان اخبار ترسناکی را به وجود می‌آورد.
آن‌ها در مقاله‌شان نوشتند:
” زمانی که نتایج در کنار بررسی‌های اخیر بر روی پاراستامول و مواد مخدر و داروهایی با دستورالعل‌های توصیه شده برای دردهای پشت قرار گرفته شد، که اکنون روشن است که سه چیز که به صورت گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند هستند، مشخص شد که تاثیرات بالینی مهم فراتر از دارونماها (پلاسیبوها) را ایجاد نمی‌کنند.”
محقق گروه Manuela Ferreira در گفتگو با گاردین:
” ما استدلال نکردیم که به درد مزمن باید عادت کرد اما مردمی که از این‌ها استفاده می‌کنند باید آگاه باشند که مزایای این‌ها کم است و عوارض جانبی‌شان می‌تواند خطرناک باشد و بحث با پزشکشان پیرامون سودمندی سایر درمان‌ها مثل ورزش می‌تواند ارزنده باشد.”
علاوه بر این، برای اکثریت مردم، درد پشت یک مشکل کوتاه مدت است که خودش به وجود می‌آید. هیچ‌کس دوست ندارد که به او گفته شود که سریع درمان نمی‌شود، و بهترین کار درد کشیدن در طول هفته‌ها و ماه‌هایی است که راحت نخواهند بود.
برای دردهای مداوم، به هر حال دانستن اینکه داروهایی مثل آسپرین و ایبوپرفن راه‌حلی ارائه نمی‌دهند، حداقل به دوری از خطرات غیرضروری کمک خواهد کرد و شاید آن‌ها را در مسیر بهتری قرار دهد که کمتر زندگی غیر راحتی را تجربه کنند.
