اشک به دلایل زیادی از چشمان افراد جاری میشود و معمولاً نشانهی نهایت غمگینی است. ولی به یاد داشته باشیم ممکن است ما فقط به خاطر پوست کندن پیاز یا در آوردن مژهای که درون چشممان فرو رفته نیز چنین واکنشی نشان دهیم!
اشک پایهای
اساسیترین موضوع در این زمینه این است که اشک ریختن به سلامتی چشمان ما کمک میکند. برای مثال مایع اشک بدون توقف از غده لاکریمال، که شبیه بادام در گوشه بیرونی چشم قرار دارد، ترشح میشود و وقتی پلک میزنیم روی سطح چشم پخش شده و موجب روان بودن پلک زدن و حفاظت از چشم میشود. علاوه بر این باعث صاف شدن سطح خارجی چشم شده و بینایی را نیز بهبود میبخشد.
اشک رفلکسی
اشکهای رفلکسی که به طور غیرارادی سرازیر میشوند، چشم را از عوامل سوزشآور مثل گردوغبار و گاز سولفوربیسی که از بریدن پیاز آزاد میشود، پاک میکنند.
اشک احساسی
احساسات نیز میتوانند موجب اشک ریختن شما شوند. این اشکهای احساسی (روانی) نوعی از ارتباطات غیرکلامی محسوب میشوند؛ مثلاً کودکان گریه میکنند تا پیامی را به مادرشان برسانند. این اشک نوعی جلب توجه است.
برخی از مردم فکر میکنند که کودکان قابلیت آن را دارند که با اشک ریختن روی بزرگسالان اثر بگذارند، اما این باور غلط است؛ چرا که کودکان آن هوشیاری را ندارند که بتوانند روی کسی تأثیر بگذارند. گریه کردن آنها منجر به ریختن اشکی از نوع پایهای/رفلکسی و یا احساسی میشود.
با بالا رفتن سن، از اشک برای بیان احساسات استفاده میشود؛ برای بیان غم وشادی و اشتیاق! ولی از کسانی که سعی دارند با اشکشان شما را تحت تأثیر قرار دهند دوری کنید. افراد احساساتی ممکن است زود فریب این افراد را بخورند!
بنابراین اشک احساسی مزایا و معایب خود را دارد؛ یک راه ارتباطی قدرتمند و در عین حال تأثیرگذار است. اشک موجب میشود خیلیها در اوج بروز احساساتشان نتوانند “ماسک” بزنند!
شیمیِ اشک
اشکهای پایهای، رفلکسی و احساسی هر کدام مواد تشکیل دهنده خاص خود را دارند. اشکهای پایهای سه لایه دارند؛ لایه نازک موکوزی که چسبیده به سطح چشم است؛ لایهای از آب در وسط و لایهای از چربی در سطح بیرونی که از تبخیر اشک جلوگیری میکند. اشکهای رفلکسی هم سه لایه نامبرده شده را دارند با این تفاوت که لایه آبی آنها بزرگتر است و حاوی پادتنهای بیشتری نسبت به اشکهای پایهای هستند.
اشکهای احساسی میتوانند حاوی سطوح بالایی از هورمونهای استرس باشند که شامل لوسین انکفالین هم میشود، یک اندروفین و یک مسکن طبیعی! این موضوع شاید اثر یک “گریهی خوب” را بیشتر توجیه کند. شاید همه ما گاهی به این اشکها نیاز داشته باشیم.
منبع: LiveScience