مننژیت (Meningitis)، التهاب پرده‌ی محافظ سیستم عصبی مرکزی می‌باشد که مننژ نام دارد. این التهاب معمولا با عفونت مایع احاطه کننده‌ی مغز و ستون فقرات ایجاد می‌شود.
دسته‌بندی انواع مننژیت براساس عامل آن‌ها انجام می‌شود؛ دونوع عمده‌ی مننژیت عبارت‌اند از باکتریایی و ویروسی. انواع دیگر آن که شیوع کمتری دارند مننژیت انگلی، قارچی و آمیبیک هستند.
ابتلا به این بیماری می‌تواند نتیجه‌ی جراحت پرده‌ی مننژ، سرطان یا مصرف برخی دارو‌ها باشد.
نشانه‌های مننژیت باکتریایی ممکن است در چندساعت تا چند روز بروز پیدا کنند، مننژیت باکتریایی نیزمی‌توانند در چند روز رشد بسیاری پیدا کنند.
نشانه‌های معرفی شده درهردونوع اصلی می‌توانند بروز پیدا کنند اما باید توجه داشت همه‌ی آن‌ها ممکن‌است درفرد ظاهر نشوند.
تشخیص نشانه‌های مننژیت کار آسانی نیست؛ دربیشتر مواقع نشانه‌های زودهنگام این بیماری با آنفولانزا اشتباه گرفته می‌شوند. این موضوع اهمیت فراوان هوشیاری در زمان بروز نشانه‌های معرفی شده و شناسایی آن‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن را نشان می‌دهد.
شایع‌ترین نشانه‌های مننژیت
- تب
- سرد درد شدید و مداوم
- درد و سفت‌شدن گردن
- تهوع و استفراغ
- گیجی و از دست دادن تعادل
- حساسیت بینایی نسبت به نور
- پیدایش نواحی قرمز و حساس در پوست
- خواب‌آلودگی
- کاهش اشتها
- نشانه‌های شدید دیگر از جمله تشنج و کما
نشانه‌های زیر نیز درصورت ورود عفونت به سیستم گرش خون بروز پیدا می‌کنند:
- تغییرات غیرطبیعی رنگ پوست
- احساس سرمای غیرعادی در دست و پا
- درد معده
- درد ماهیچه و مفصل
- افزایش تعداد تنفس در دقیقه
چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟
درصورتی که نشانه‌های بالا را در کودک خود یا فرد دیگری مشاهده کردید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید؛ مننژیت یک مورد اورژانسی می‌باشد که درمان آن درمراحل ابتدایی شانس بهبود آن‌را افزایش می‌دهد.
تعدادی واکسن ها برخی نوع باکتریایی این بیماری، خصوصا پنوموکوکال (pneumococcal) و مننگوکوکال (meningococcal) وجود دارد. سازمان کنترل و جلوگیری از بیماری توصیه می‌کند کودکان در سن ۱۱ یا ۱۲ سال دربرابر این بیماری واکسینه شوند و سپس در سن ۱۶ سالگی دوز بالاتری را دریافت کنند.
منابع
- webmd.com
- cdc.gov
- everydayhealth.com
