پسوریازیس چیست؟ و آیا درمان دارد؟

اگر شما نیز یکی از کسانی هستید که از این بیماری رنج می‌برید، شاید فکر کنید که هرگز از شر زخم‌های دردناک و خارش رهایی نمی‌یابید. پمادهای Topical Creams که برای درمان موارد خفیف این بیماری بکار می‌روند، معمولاً کمک شایانی به علایم آزاردهنده‌ی بیماری پسوریازیس نمی‌کنند. به همین دلیل، محققان علم پزشکی در صددند تا درمانی قطعی برای این بیماریِ خود ایمنی پیدا کنند. در پسوریازیس، سیستم ایمنی با تحریک سلول‌های پوستی باعث می‌شود تا آن‌ها بصورت غیر عادی رشد کنند.

در هم شکستن با داروهای بیولوژی

 داروهای بیولوژیکی نوعی از داروها هستند که از سلول‌های زنده بر مبنای پروتئین تولید می‌شوند. این نوع داروها مدت‌هاست به صورت واکسن یا انسولین وجود دارند ولی برای اولین بارطی ده سال گذشته، برای درمان پسوریازیس بکار می‌روند. برخلاف سایر موارد درمانی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، داروهای بیولوژیکی سلول اسیب دیده یا پروتـئین دخیل در تقسیم سلولی را هدف قرار می‌دهند. این داروها هم به صورت تزریق مستقیم در زانو یا آرنج و هم در سرم‌های تزریقی به بیماران داده می‌شود. ۷ نوع از این داروها با نام‌های Cimzia، Cosentyx، Humira، Simponi ،Remicade، Enbrel، Stelara  موارد درمان رایج این بیماری هستند، که بسته به نوع و شدت پسوریازیس، پزشک داروی مناسب را تجویز می کند. سایر داروها در آزمایشگاه‌ها مراحل خاصی را برای اثبات خاصیت درمانی خود می گذرانند.

معایب دارو های بیولوژیکی

درحالی که داروهای بیولوژیکی مؤثرترین نوع در درمان پسوریازیس می‌باشند، معایبی هم دارند. از جمله آن که این داروها قیمت بالایی دارند و شامل هزینه‌ی بیمه  نمی‌شوند. عیب دیگر این داروها، عوارضی جانبی مثل عفونت‌های دستگاه تنفسی است.

 بعضی از بیماران به دلیل استفاده از داروهایی که سیستم ایمنی شان را تحت تأثیر قرار می دهد و یا مبتلا بودن به بیماری‌های دیگری از جمله ذات الریه یا هپاتیت B، قادر به استفاده از این داروها نخواهند بود؛ چون باعث انواع سرطان‌ها، مشکلات دستگاه عصبی و گردش خون می‌شوند.

گستره درمانی

داروهای بیولوژیکی تنها راه درمان قطعی پسوریازیس نیستند. پیشرفت علم پزشکی در سالهای اخیر نوع دیگری از داروها را وارد بازار کرده که با نام  مولکول‌های کوچک شناخته می‌شوند. همانند داروهای بیولوژیکی این نوع از دارو ها هم سلول خاصی از سیستم ایمنی را مورد حمله قرار می دهد. یک مزیت مولکول‌های کوچک نسبت به داروهای دیگر این است که به صورت قرص هستند وباعث عفونت دستگاه تنفسی نمی‌شوند.

جدید ترین درمان برای پسوریازیس که مورد تائید FDA  قرار گرفته است، قرص اُتزلاOtezla (apremilast) است. این دارو روی آنزیمی که باعث التهاب سلول های پوستی می شود، تاثیر می گذارد. معمول ترین عوارض جانبی این قرص، حالت تهوع، سر درد و اسهال است. شمار کمی از مصرف کنندگان این قرص ادعا می کردند که اُتزلا باعث کاهش وزن هم می‌شود، ولی از نظر پزشکی این مورد اثبات نشده است.

دارو های درمانی در آینده

ما هنوز نمی‌دانیم که در دهه‌های بعد برای درمان پسوریازیس چه فرایندهایی شکل می‌گیرد، ولی هر چه باشد پیشرفت علم پزشکی و گسترش تحقیقات بر روی خاصیت درمانی مواد موجود در طبیعت، مبتلایان به این بیماری انتخاب‌های متعددی برای نحوه درمان خود خواهند داشت.