نتایج یک مطالعه برای اولین بار تأثیرات مثبت دارونماها (Placebo) را بر درد ناحیۀ کمر، اثبات کرده است.
در عرصۀ پزشکی عمومی همیشه اعتقاد بر این بوده است که تأثیر دارونماها (Placebo، گروهی از داروهای بدون تأثیرات فیزیولوژیک و بی‌خطر که صرفاً جهت القای روانی بهبودی به بیمار داده می‌شود) به میزان اعتقاد قلبی بیمار به داروی مصرفی بستگی دارد. نتایج مقاله‌ای که به تازگی در ژورنال Pain منتشر شده است نشان از تأثیرات مثبت دارونماها بر درد ناحیۀ کمر (Lower Back Pain) در بیمارانی دارد که آگاهانه این دارونماها را مصرف کردند (به عبارت دیگر می‌دانستند که داروی بی‌تأثیر استفاده می‌کنند). در این بیماران که طی دورۀ درمانی‌شان ترکیبی از دارونما و داروهای درمانی استفاده می‌کردند نسبت به گروهی که صرفاً داروهای درمانی مصرف می‌نمودند، بهبود بیشتری مشاهده شد.
دکتر تد کپچاک (Ted Kaptchuk) سرپرست مطالعه و از دانشیاران مدرسۀ پزشکی هاروارد، در این باره اظهار می‌کند:
این یافته‌ها ذهنیت ما را نسبت به تاثیرات دارونماها بر مغز به کلی تغییر می‌دهد. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که بر خلاف تصور عموم، برای اعمال تأثیر یک دارونما بر بدن نیازی به باور و اعتقاد بیمار نسبت به تأثیر مثبت داروی دریافتی وجود ندارد. مصرف یک دارو به عنوان بخشی از پروسۀ درمانی-کلینیکی، حتی اگر دارونما نیز باشد برای فعال کردن مناطقی از مغز که در علایم بیماری دخیل می‌باشد، کافی است.
کپچاک و همکارانش این مطالعه را در مؤسسۀ ISPA در لیسبون (پرتغال) بر روی ۹۷ بیمار مبتلا به کمردرد انجام دادند. پس از این که تمام بیماران توسط یک پرستار و پزشک متخصص معاینه شدند، طی یک جلسۀ ۱۵ دقیقه‌ای تأثیرات دارونماها برای بیماران تشریح شد. سپس بیماران را به دو گروه عمده تقسیم کردند: گروه درمانی معمولی و گروه درمانی با دارونما. اکثریت اعضای هر گروه (۸۵ تا ۸۸ درصد اعضا) پیش از شرکت در مطالعه نیز برای تسکین درد کمرشان دارو مصرف می‌کردند که عمدتاً شامل ضدالتهاب‌های غیراستروییدی می‌شد (بیمارانی که از داروهای مخدر استفاده می‌نمودند از مطالعه اخراج شدند). از هر دو گروه آزمایش خواسته شد که همان مسکن‌های قبلی را بدون هیچ تغییری در برنامۀ روزمرۀ خود مصرف نمایند. علاوه بر این برای گروه دوم، دو نوبت در شبانه روز دارونما تجویز شد؛ این قرص‌ها هیچ‌گونه ترکیبات دارویی نداشته و صرفاً حاوی سلولز میکروکریستالی بودند. روی بستۀ دارو نیز عبارت “قرص Placebo” درج شده بود.
پس از پایان دورۀ آزمایشی-درمانی سه‌هفته‌ای، گروه دوم (گروه آزمایش) بیش از ۳۰ درصد بهبود در زمینۀ درد عمومی و درد بیشینه، تجربه کرد؛ که نسبت به بهبود ۹ تا ۱۶ درصدی گروه کنترل (گروه اول) رقم بزرگ‌تری است. گروه آزمایش هم‌چنین در زمینۀ ناتوانی عملکردی ناشی از کمردرد شاهد بهبود ۲۹ درصدی بوده‌اند؛ که چنین بهبودی در گروه کنترل مشاهده نشد.
