کنترل رویاها و تجربه‌ی تجربیاتی که در زندگی واقعی غیرممکن است به نظر ایده‌ی هیجان‌انگیزی می‌آید. کسانی که رویای شفاف را تجربه می‌کنند (lucid dreamers) دارای این توانایی هستند. محققان موسسه Max Planck در برلین و مونیخ، کشف کردند ناحیه‌ای از مغز که مربوط به درون‌اندیشی (self-reflection) است در این افراد بزرگ‌تر می‌باشد. بنابراین این افراد هنگام بیداری نیز درون‌اندیشی بیشتری دارند.
کسانی که رویای شفاف می‌بینند از خواب‌دیدن خود آگاه هستند، و حتی گاهی اوقات نقش فعالی در رویاهای خود دارند. اغلب این اشخاص تنها چند بار در طول سال رویای شفاف را تجربه می‌کنند اما برخی هرشب مدت کوتاهی رویای شفاف می‌بینند. شبکه‌های مجازی و وب‌سایت‌ها پر از دستورالعمل‌ها و نکاتی برای تجربه‌ی رویای شفاف هستند. به نظر می‌رسد رویای شفاف ارتباط نزدیکی با توانایی انسان در درون‌اندیشی یا همان فراشناخت دارد.
مقاله مرتبط: مرگ هنگام رویای شفاف؟
محققان موسسه Max Plank ساختار مغز افرادی که به طور مکرر رویاهای شفاف را تجربه می‌کنند و کسانی که هرگز چنین تجربه‌ای را نداشتند، مقایسه کردند. نتیجتا کورتکس پری‌فرونتال قدامی، که در شناخت آگاهانه و خود‌اندیشی نقش مهمی دارد، در افرادی که رویاهای شفاف داشتند بزرگ‌تر است.
این تفاوت اندازه‌ی کورتکس پری‌فرونتال قدامی در افرادی که رویاهای شفاف دارند نشان‌دهنده‌ی ارتباط نزدیک بین دیدن رویای شفاف و فراشناخت است. تصاویری که هنگام حل تست‌های فراشناختی، در زمان بیداری، از مغز افراد اسکن شده است این فرضیه را تایید می‌کند. الیسا فیلویچ (Elisa Filevich)، فوق‌دکترای فیزیولوژی در Max Plank، توضیح می‌دهد:
نتایج ما نشان می‌دهد، درون‌اندیشی در زندگی روزانه‌ی افرادی که می‌توانند رویاهای خود را کنترل کنند، بیشتر و آشکارتر است.
محققان به دنبال این هستند که بدانند آیا مهارت‌های فراشناختی نیز قابل تقویت هستند یا نه. در مطالعه‌ی بعدی، محققان در داوطلبانی که توانایی کنترل رویاهایشان را دارند، امکان افزایش توانایی درون‌اندیشی را بررسی خواهند کرد.
