بر اساس تحقیقات صورت گرفته توسط بخش تحقیقات دانشگاه ملی پزشکی و سلامتی Sydney، قطع بد ناف ۶۰ ثانیه پس از تولد به جای قطع بلافاصله‌ی آن، هزاران نوزاد نارس را از خطر مرگ حفظ خواهد کرد. این تحقیق در ژورنال آمریکایی Obstetrics and Gynecology به چاپ رسیده و توسط محققین Sydney هدایت شده است. بر این اساس آنان به مقایسه‌ی مرگ و میر ۳۰۰۰ نوزاد متولد شده پیش از ۳۷ هفتگی که بند ناف آنان با تاخیر قطع شده است در مقابل آنان که قطع بند ناف بلافاصله پس از تولد انجام گرفته، پرداختند. شواهد بدست آمده نشان داد، قطع تاخیری بند ناف، مرگ بیمارستانی را به یک سوم کاهش داده و برای مادران و نوزادان زودرس ایمن است. این بررسی هم‌چنین نشان داد، قطع تأخیری بند ناف، تزریق خون ضروری متعاقب را کاهش داده و هماتوکریت خون جنین را افزایش می‌دهد؛ بنابراین نشان دهنده‌ی آن است که انتقال خون بند ناف صورت گرفته است. این بررسی برای اولین بار نشان داد، قطع بند ناف تنها با ۶۰ ثانیه تأخیر پس از تولد به بقای نوزاد کمک خواهد کرد؛ این مورد هم‌چنین تأییدکننده‌ی دستورالعمل ملی با این مضمون نیز است:
قطع بند ناف در نوزادان زودرسی که نیاز به احیای فوری ندارند لازم است با تأخیر انجام شود.
ما پیش‌بینی می‌کنیم که این عمل، خطر مرگ را نوزادان متولد شده با فاصله‌ی بیش از ۱۰ هفته با زمان ترم، در مقایسه با قطع فوری بند ناف ۱۰۰ برابر کاهش می‌دهد. این بدین معنا است که قطع تأخیری بند ناف، جان سالانه ۱۱۰۰۰ الی ۱۰۰۰۰۰نوزاد را از خطر مرگ حفظ خواهد کرد.
بررسی سیستماتیک صورت گرفته در تحقیق انتقال خون بند ناف استرالیا (منتشر شده در ژورنال England Journal of Medicine ) تایید می‌کند که قطع تأخیری بند ناف مرگ و میر را در نوزادان متولد شدۀ پیش از ۳۶ هفتگی، کاهش می‌دهد. این تحقیق به بررسی ۱۵۶۶ نوزاد متولد شده بیش از ۱۰ هفته زودتر از زمان ترم، در ۲۵ بیمارستان از ۷ کشور پرداخت. آنان گزارش کردند که میزان مرگ و میر در قطع تأخیری، ۶.۴ درصد و در قطع فوری ۹ درصد بود. بسیار قابل توجه است که چنین تکنیک ساده‌ای، تقریبا برای تمامی نوزادان زودرس مناسب بوده و جان آنان را نجات می‌دهد. سالانه حدود ۱۵ میلیون نوزاد پیش از ۳۷ هفتگی به دنیا می‌آیند. این روش هزینه‌ای ندارد اما زندگی بسیاری از خانواده‌ها را در سراسر جهان تغییر خواهد داد. رئیس دانشگاه Sydney، دکتر Blinda Hutchinson می‌گوید:
این بررسی یک موفقیت برای خانواده‌های دارای نوزادان زودرس است.
این مقاله بر اساس گفته‌های پروفسور William TarnowMordi ، David Osborn و Jonathan Morris از دانشگاه Sydney تدوین شده است.
مقاله‌ی مرتبط:
