با توجه به تحقیقات دانشگاه آدلاید، دوپینگ، تصور ذهنی از ورزش را بدون منفعت و پیشرفتی در نتایج ورزشکاران، خدشه‌دار می‌کند. محققان دانشکده علوم پزشکی، سوابق ورزشی (از جمله المپیک و رکورد‌های جهانی) ورزشکاران مرد و زن در ۲۶ ورزش بین سال‌های ۱۸۸۶ تا ۲۰۱۲ را جمع‌آوری کردند. در مقایسه بین پرونده‌های قبل از ۱۹۳۲ (زمانی که استروئیدها در دسترس قرار گرفت) و پس از آن، مشخص شد که زمان‌ها، فاصله‌ها و سایر نتایج (در دوران دوپینگ) طوری‌که انتظار می‌رفت، پیشرفتی نداشته است.این یافته‌ها در Journal of Human Sport and Exercise منتشر شده است.
Dr Aaron Hermann، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید:
اثرات دوپینگ در ورزش‌های مدرن به مراتب گسترده‌تر است. زیرا علاوه بر ورزشکاران و تیم‌های ورزشی، بلکه می‌تواند حامیان و طرفداران را نیز درگیر کند.
این تحقیق ۲۶ مورد از مورد‌توجه‌ترین و برخی از محبوب‌ترین ورزش‌ها، از جمله مسابقات دومیدانی متنوع مانند دوی سرعت ۱۰۰ متر، دو ۴۰۰ متر با مانع، پرش ارتفاع، پرش طول و پرتاب وزنه و همچنین برخی از ورزش‌های زمستانی مانند اسکیتینگ سرعت و پرش با اسکی را مورد بررسی قرار می‌دهد.
مقاله مرتبط: آژانس ضد دوپینگ قصد دارد از سال ۲۰۱۸ هر نوع ویرایش ژنی را در ورزش ممنوع کند
میانگین بهترین رکورد برای ورزشکاران برتر دوپینگی تفاوت قابل توجهی با افراد غیر‌دوپینگی نشان نمی‌دهد. حتی با فرض اینکه همه موارد دوپینگ در این دوره زمانی کشف نشده است، تکنیک دوپینگ طبق باور معمول در بهبود نتایج ورزشی نقشی ندارد.
این نتایج نه تنها اثرات منفی دوپینگ را بر نتایج ورزشی نشان می‌دهد بلکه احتمالا نشان می‌دهد که دوپینگ گسترده‌تر از ابتدا تصور می‌شود.
Dr Hermann می‌گوید:
مدال طلای المپیک ۲۰۰۰ برای زنان در دوی سرعت ۱۰۰ متری ضعیف‌تر از مدال طلای بازی‌های المپیک ۱۹۶۸ (اولین سال آزمایش تست دوپینگ در بازی‌های المپیک) می‌باشد.
این تحقیق نشان می‌دهد که تکنیک‌های دوپینگ نتایج را بهبود نمی‌بخشد و در واقع ممکن است به آن‌ها آسیب برساند؛ به طوری که به نظر می‌رسد توانایی‌های طبیعی انسان‌ها از ورزشکاران دوپینگی موفقیت‌آمیز‌تر است و احتمالا در برخی از ورزش‌ها، دوپینگ متداول‌تر است.
مقاله مرتبط: آب زغال‌اخته؛ کلید دوپینگ ذهنی در سالمندان
وی امیدوار است که این یافته‌ها آگاهی نسبت به دوپینگ را در شرکت کنندگان نوجوان و ورزشکاران برگزیده تغییر دهد. میزان موفقیت آزمون‌های دوپینگ تقریبا چهار درصد می‌باشد و برخی از اقدامات ضد دوپینگ تا به امروز، بسیار ناکارآمد بوده‌اند.
دوپینگ ممکن است پیشرفتی جزئی در یک جنبه از عملکرد را منجر شود، اما در عرصه‌های دیگر، ممکن است اثر مضری داشته باشد که مهم‌تر از جنبه مثبت باشد.
او افزود:
در بسیاری از ورزش‌ها، شرایطی حاکم است که ورزشکار به منظور ادامه‌ی رقابت به دوپینگ نیاز دارد و من امیدوارم که این یافته‌ها با دیدگاه‌های بدبینانه مقابله و به فرونشاندن دوپینگ در ورزش کمک کنند.
