مقاله‌ی جدیدی نشان می‌دهد، سطح بالای نشانگر التهاب، CRP، در خون یک علت اصلی از دست دادن توده‌ی عضلانی در سالمندان می‌باشد.
ما در ۴۰ سالگی شروع به از دست دادن توده‌ی عضلانی می‌کنیم. ما حدود ده درصد کل توده‌ی عضلانی را برای هر دوره‌ی ده ساله می‌گذاریم و این ممکن است منجر به آسیب‌های مرتبط با زوال، کاهش متابولیسم بدن و کیفیت زندگی شود.
امروزه دلیل اینکه چرا توده‌ی عضلانی با افزایش سن کاهش می‌یابد، زیاد شناخته شده نیست اما یکی از نظریه‌ها این است که این رویداد در اثر آنچه که در التهاب اتفاق می‌افتد، روی می‌دهد که با سطح میانگین نشانگرهای التهاب مزمن در خون مشخص می‌شود.
Fawzi Kadi، استاد فیزیولوژی و پزشکی ورزشی دانشگاه Orebro، می‌گوید:
ما می‌خواستیم به طور اختصاصی بررسی ارتباط بین CRP، نشانگر التهاب، و توده‌ی عضلانی را در سالمندان بررسی کنیم.
پروتئین واکنشی CRP، C، در خون اندازه‌گیری می‌شود و می‌تواند به عنوان نشانگر برای التهاب و عفونت، هردو، در بدن استفاده شود. نتایج این مطالعه که در آن زنان ۶۵ تا ۷۰ ساله مورد بررسی قرار گرفتند، نشان دهنده‌ی وابستگی بین افزایش سطح CRP در خون و کاهش توده‌ی عضلانی می‌باشد.
مقالۀ مرتبط: التهاب چیست و چگونه باعث بیماری می‌شود؟
تیم تحقیق بیشتر به بررسی چگونگی تأثیر CRP بر روی عملکرد و انتقال سلول‌های عضلانی با قرار دادن در محیط آزمایشگاهی، می‌پردازد.
Fawzi Kadi می‌گوید:
ما توانستیم پی ببریم که اندازهی سلول‌های عضلانی که در معرض CRP قرار داشتند، کاهش می‌یابد. این مشاهدات یافته‌های جدیدی هستند که رابطه‌ی علت افزایش CRP و کاهش توده‌ی عضلانی را توضیح می‌دهد. محققان قبلاً با استفاده از مطالعات جمعی تنها قادر به یافتن همبستگی این دو شده بودند.
با این حال محققان دانشگاه‌های Orebro و Nottingham قادر بودند دقیقاً مشخص کنند که چگونه CRP بر اندازهی سلول‌های عضلانی تأثیر می‌گذارد، که قبلاً این مورد انجام نشده بود. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که CRP بر روی سنتز پروتئین‌های عضلانی، یعنی نسل جدید پروتئین‌هایی که در همه‌ی سلول‌های زنده وجود دارد، تأثیر می‌گذارد.
Fawzi Kadi توضیح می‌دهد:
عضلات به عنوان منبع اصلی پروتئین شناخته می‌شوند. ما متوجه شدیم که CRP با سنتز پروتئین در سلول‌های غضلانی مواجه می‌شود. بنابراین به کاهش توده‌ی عضلانی کمک می‌کند.
با محققان، برای مطالعات جدید با تمرکز بر روی چگونگی مقابله با کاهش توده‌ی عضلانی با منترل سطح نشانگرهای التهاب، برای اولین بار دری بر روی دانش مکانیسمی که باعث کاهش تدریجی توده‌ی عضلانی با التهاب می‌شود، باز می‌شود.
مکانیسمی که ارتباط این دو را توضیح می‌دهد اهمیت زیادی برا هر دو اقدامات پیشگیرانه و توسعه‌ی دارو دارد. جالب است که التهاب در عمل، فرآیندی بی سر و صدا می باشد. اگر ما بتوانیم در طول زمان با التهاب مقابله کنیم، آیا پس از آن نیز می‌توانیم پیشرفت برخی بیماری‌های مزمن را به تعویق بیندازیم؟
مقالۀ مرتبط: توصیه‌هایی برای افزایش توده‌ی عضلانی بدن
در مطالعات فعلی، Fawzi Kadi، به همراه همکارش، Andreas Nilsson، مدرس ارشد فیزیولوژی ورزش، بر روی این اقدامات پیشگیرانه تمرکز دارند. مخصوصاً عوامل سبک زندگی!
Fawzi Kadi می‌گوید:
Andreas Nilsson مطالعاتی را هدایت می‌کند که در آن به دنبال تأثیرات رفتار بر روی سلامتی است. اگر ساعتی از تماشای تلویزیون را به انجام فعالیت دیگری تغییر دهید، چه تأثیری بر بدن شما وارد می‌شود؟ این فقط نمونه‌ای از مطالعات ما می‌باشد.
در مقاله‌ی دیگری، تیم تحقیق در حال بررسی رابطه‌ی بین التهاب و فعالیت فیزیکی می‌باشند که شامل تجزیه و تحلیل سطح تعدادی از بیوماکرهای التهابی از جمله CRP می‌باشد.
