زمانی که ما کمبود خواب داریم تمایل کمتری برای شرکت در فعالیت‌های اجتماعی حس می‌کنیم. اکنون محققان دریافته‌اند کمبود خواب نه تنها ما را کمتر اجتماعی می‌کند بلکه می‌تواند همتایان ما را از نزدیک شدن به ما منع کند.
کمبود خواب می‌تواند مشکلات جسمی و روانی نظیر افسردگی، دیابت و عملکرد مخرب شناختی را ایجاد کند.
اکنون مطالعه‌ای از دانشگاه کالیفرنیا کمبود خواب را با اثر دیگری به نام انزوای اجتماعی مرتبط کرده است.
متیو واکر، نویسنده اصلی گفت:
ما انسان‌ها گونه‌های اجتماعی هستیم. اما کمبود خواب می‌تواند ما را به جذامی‌های اجتماعی تبدیل کند!
یافته‌ها در مجله Nature Communications به چاپ رسیده‌اند.این یافته‌ها به بیان دیگر نشان می‌دهند افرادی که کمبود خواب را تجربه می‌کنند اشتیاق کمتری برای تعامل با دیگران نشان می‌دهند.
از سوی دیگر این تحقیق نشان داد افراد با کمبود خواب نچسب به نظر می‌رسند.
مقاله مرتبط: کمبود خواب می‌تواند به آرامی شما را بکشد! فوایدی از خواب کافی که باید بدانید
کمبود خواب انزوا را شدیدتر می‌کند
اعضای تیم از اسکن‌های مغزی عملکردی MRI در کنار روش‌های استاندارد سنجش حالت تنهایی و خلاقیت فردی استفاده کردند تا ارتباط بین کمبود خواب و حذف اجتماعی را بررسی کنند.
محققان یک مطالعه هم‌گروهی را با ۱۸ بزرگ‌سال سالم ترتیب دادند و آن‌ها را به دو گروه تقسیم کردند. یکی از این گروه‌ها خواب منظم و کافی داشتند و گروه دیگر می‌بایست شب بیدار می‌ماندند.
در وهله اول دانشمندان فعالیت مغزی شرکت‌کنندگان را هنگام تماشای ویدیوی کوتاهی که در آن افراد حالت خنثی داشتند و به سمت دوربین راه می‌رفتند بررسی کردند.
شرکت‌کنندگان این امکان را داشتند تا وقتی حس کردند فرد داخل فیلم بیش از حد به آن‌ها نزدی می‌شود آن را متوقف کنند. این کار به محققان اجازه می‌داد تا میزان راحتی شرکت‌کنندگان را با نزدیکی اجتماعی بسنجند.
ابتدا محققان افراد با کمبود خواب را سنجیدند که بیش از گروه دیگر تمایل داشتند افراد را در فاصله‌ای نگه‌دارند. آن‌ها ویدیو را ۱۶ الی ۱۸ درصد زودتر از همتایانشان در گروه دیگر متوقف کردند.
اسکن‌های مغزی نشان داد افراد با کمبود خواب فعالیت بیشتری در چرخه مغزی به نام شبکه فضای نزدیک نشان دادند؛ این بخش زمانی که فرد حضور تهدیدکننده یک انسان را حس کند فعال می‌شود.
اما اسکن مشابهی نشان داد افراد با کمبود خواب مقدار فعالیت کمتری در نظریه همخوانی شبکه مغزی نشان می‌دهند؛ این بخش احساسات را به طور طبیعی می سنجد و فرد و دیگران را مورد قصد قرار می‌دهد.
این ۲ یافته در کنار هم نشان می‌دهند کمبود خواب توانایی فرد برای سنجش درست شرایط اجتماعی تخریب می‌کند و تمایل فرد را برای حذف مفاهیم اجتماعی بیشترمیکند.
شاید نیازی نیست که به افزایش قابل‌توجه تنهایی در طی ۲ دهه گذشته و به طور مشابه کاهش دراماتیک خواب بپردازیم. بدون خواب کافی ما از نظر اجتماعی خاموش می‌شویم و تنهایی ظاهر می‌شود.
بیگانگی مسری است
در بخش دیگری از مطالعه محققان نحوه درک خارجی مشاهده‌کنندگان از افراد با کمبود خواب را سنجیدند. برای این هدف آن‌ها ۱۰۳۳ مشاهده گر را از طریق بازار آنلاین گرد آوردند.
مشاهده گران که از هدف مطالعه بی‌اطلاع بودند ابتدا ویدیوهایی از شرکت‌کنندگان با کمبود خواب را که درباره موضوعات ساده و متعددی صحبت می‌کردند دیدند. سپس به آن‌ها از نظر میزان تنها به نظر رسیدن در ظاهر و اینکه چقدر تمایل دارند با آن‌ها ارتباط برقرار کنند نظر دادند.
سپس محققان از مشاهده گران درباره میزان تنهایی که خودشان پس از مشاهده ویدیو حس کردند سؤال شد. به طور شگفت‌انگیزی آن‌ها گفتند که پس از دیدن این فیلم‌های ۶۰ ثانیه‌ای احساس انزوا کردند و گفتند که ممکن است تنهایی مسری باشد.
در بخش انتهایی مطالعه محققان به شرکت‌کنندگان گفتند تا آزمون‌های استانداردی که میزان بیگانگی آنان را بعد از فقط ۱شب خواب خوب یا کم می‌سنجید پرکنند.
آزمون‌ها همچنین تأیید کردند افرادی که خوابشان را از دست داده بودند احساس تنهایی و غیراجتماعی بودن در روز بعد را داشتند.
مقاله مرتبط: ۱۰ دلیل برای اینکه چرا خواب برای سلامتی افراد مهم است
واکر دراین‌باره گفت:
نکته مثبت این است که فقط یک شب خواب خوب شما را اجتماعی تر و با اعتمادبه‌نفس تر نشان می‌دهد و در ادامه دیگران را به سمت شما جذب می‌کند. اگر فردی به طور مداوم کم بخوابد به مرور زندگی اجتماعی و سلامت عاطفی‌اش به خطر خواهد افتاد.
او درنهایت اضافه کرد:
هرچه کمتر بخوابید تمایل کمتری برای تعامل اجتماعی خواهید داشت. در واقع دیگران شما را پس می‌زنند و این اثر انزوایی اجتماعی کمبود خواب را افزایش می‌دهد. این چرخه نادرست منجر به عامل همکاری کننده مهمی در خشم سلامت اجتماعی به نام تنهایی می‌شود .
