دانشمندان مرکز گلدستون جهشی در پروتئینی یافته‌اند که به جنون فرونتوتمپورال (FTD) که در ان رفتارهای وسواسی رخ می‌دهند مرتبط است . آن‌ها همچنین این مسیرها را به مسیرهای ایمنی مرتبط ساختند، که این به آن معناست که با هدف قرار دادن اجزای سیستم ایمنی می‌توان استراتژی درمانی جدیدی برای FTD اتخاذ کرد.
FTD یکی از رایج‌ترین انواع جنون است که در افراد زیر ۶۵ سال رخ میدهد. نشانگان این بیماری شامل اختلالات زبانی و تغییرات رفتاری، مانند فقدان هشیاری اجتماعی و تیک‌های عصبی می‌باشد. تا کنون هیچ درمانی برایFTD پیدا نشده، اما با درک بهتر علت بروز نشانگان این بیماری می‌توان به درمان آن نزدیک شد.
جهش در پروتئین پروگنارولین در بسیاری از موارد ارثی FTD پیدا شده. جهش‌هایی که در مدل‌های موشی که در مراحل اولیه بیماری به سر می‌برند منجر به کاهش پروگنارولین و ایجاد رفتارهای وسواسی می‌شود. هنوز چگونگی دخالت پروگنارولین در این مسیر مشخص نیست، اما این تیم تحقیقاتی شواهدی در این رابطه به دست آورده‌اند. موشهای فاقد پروگنارولین به شدت خودشان را تمیز می‌کنند که مشابه رفتارهای وسواسی در بیمارهای FTD می‌باشد. این جهش‌ها همچنین منجر به افزایش یکی از سیگنال‌های مسیر التهابی به نام TNF می‌شود ور در نتیجه ان خطر ابتلا به بیماری‌های خود ایمنی افزایش میابد. با کمک این اطلاعات این تیم دریافت که مسیر التهابی می‌تواند در بروز FTD موثر باشد.
این تیم سپس با حذف ژن TNF در موشهای فاقد پروگنارولین اثرات آن را بررسی کردند. نتیجه قابل توجه این آزمایش این بود که با حذف این ژن رفتارهای افراطی متوقف شدند. این تحقیق نشان داد که با تغییرات در مسیرهای ایمنی ذاتی می‌توان علائم مشابه رفتارهای این بیماری را در موش‌ها ایجاد کرد.
سپس این تیم سلول‌های ایمنی مغز که با نام میکروگلیا شناخته می‌شوند را بررسی کردند. این سلول‌ها با زوائد درازی به دور نورون‌ها می‌پیچند و محیطی مناسب برای عملکرد آن‌ها ایجاد می‌کنند. این سلول‌ها با کشف یک نورون آسیب‌دیده و یا وجود عفونت فعال شده و با ترشح عوامل شیمیایی با کمک میکروگلیاهای دیگر مشکل به وجود آمده را برطرف می‌کنند.
دانشمندان در ادامه تحقیق پروگرانولین را از میکروگلیاها حذف کردند که باعث بروز رفتارهای افراطی در موش‌ها شد. با کمک این یافه ها برای اولین بار ثابت شد که میکروگلیاها عامل اصلی رفتارهای افراطی در موش‌ها هستند. این رفتارها می‌توانند با غیرفعال‌سازی یکی از تنظیم‌کننده‌های سیستم ایمنی به نام NF-B متوقف شوند.
کاهش عامل NF-B در سلول‌های ایمنی منجر به یک نتیجه مهم دیگر نیز می‌شود. موشهای فاقد پروگرانولین مانند دیگر موش‌ها اجتماعی نیستند. با کاهش NF-B در سلول‌های ایمنی نه تنها رفتارهای افراطی کاهش یافت، بلکه رفتارهای اجتماعی موش‌ها نیز پیشرفت قابل توجهی داشتند. که این خود نشانگر اهمیت NF-B در اختلالات رفتاری افراد مبتلا به FTD می‌باشد.
