با ‘آیبورگ’ آشنا شوید؛ مردی با چشمِ دوربینی!

انقلاب سایبورگ^۱ در راه است!

راب اسپنس^۲، مستندسازی از کانادا دارای یک چشم مصنوعی است که مشابه یک دوربین فیلم‌برداری عمل می‌کند.
اسپنس که اکنون در دهه‌ی چهل‌سالگی است، هنگامی که بچه‌ بود تصادفاً به چشم خود شلیک کرد. با این‌که برای سال‌‌های طولانی با چشم آسیب‌دیده‌ی خود کنار آمده بود، با گذشت زمان، قرنیه‌ی او چنان آسیب دید که پزشکان مجبور شدند آن‌را در سال ۲۰۰۷ کاملاً خارج کنند.

^{Rob Spence/Eyeborg Project}

در این زمان، او کنجکاو بود آیا جایگزینی هوشمندانه‌تر از یک چشم مصنوعی معمولی می‌تواند وجود داشته باشد. وی کار خود را با مهندس فرکانس‌های رادیویی و طراح با نام کاستا گراماتیس^۳ آغاز کرد که در طراحی یک چشم دوربینی او را یاری‌کرد. در این ارگان، یک دوربین کوچک و بی‌سیم پشت یک چشم مصنوعی تعبیه شده‌است. ابزاری که برای ساختن این چشم دوربینی استفاده شده‌است، شامل ترکیباتی نظیر یک میکروترنسمیتر، یک باتری کوچک، یک دوربین مینیاتوری و یک کلید مغناطیسی است که به اسپنس امکان خاموش و روشن کردن دوربین را می‌دهد.
در ادامه، مارتین لینگ^۴، مهندس الکتریکی، به مجموعه اضافه شده و اسپنس را در طراحی یک مدار کوچک جهت انتقال دیتاها از دوربین به یک دنیای گسترده‌تر با استفاده از یک رسیور یاری‌کرد.
با وجود این‌که اخیراً، در تاریخ ۱۰ژوئن، اسپنس از چشم دوربینی خود در کنفرانس FutureWorld در کانادا رونمایی کرد، اولین نسخه‌ی این دستگاه در سال ۲۰۰۸ ساخته‌ شده‌است.
تا کنون این دوربین ارتباطی با مغز او یا عصب بینایی‌اش ندارد، بنابراین منصفانه نیست اسپنس را یک سایبورگ حقیقی بنامیم!این دوربین توانسته است نزدیک به ۳۰دقیقه فیلم را با یک بار شارژشدن انجام دهد؛ بنابراین نمی‌تواند مدام روشن باشد. به‌علاوه، هنگام فیلم‌برداری یک نورقرمز LED از آن ساتع می‌شود؛ بنابراین اشخاص می‌توانند تشخیص دهند در حال فیلم‌برداری شدن هستند و برای حریم شخصی آن‌ها مشکلی ایجاد نخواهد شد؛ برخلاف سایر وسایلی که تکنولوژی ارائه می‌دهد، نظیر Google Glass و به نظر می‌رسد احترامی برای حریم شخصی دیگران قائل نمی‌شوند.

اسپنس می‌گوید:

تنش زیادی بین حق من در استفاده از یک چشم جدید و حق دیگران در داشتن حریم شخصی وجود دارد؛ آیا من اجازه نخواهم داشت یک چشم دوربینی را در بدن خود داشته باشم؟

به‌علاوه، اسپنس نخستین سایبورگ در بین انسان‌ها نخواهد بود، نِیل هاربیسن^۵، هنرمندی که به شکل مادرزادی کوررنگ متولد شده‌بود، به لطف چشم مصنوعی که می‌تواند رنگ‌ها را به نت‌های موسیقی تبدیل کند، اکنون قادر به دیدن است؛ پروفسور کوین وارویک^۶ در دانشگاه ریدینگ انگلستان^۷ نیز ایمپلنت‌های سایبورگ فراوانی در بدن خود اعمال کرده‌است؛ در کنار این ایمپلنت‌ها، یک میکروچیپ در ساعد او می‌تواند درها را باز و بسته کند، لامپ‌ها را روشن و خاموش کند و هیترها را فعال کند؛ نزدیک به ۱۰۰ الکترود نیز در بازوی چپ او تعبیه شده‌اند.

^{پی‌نوشت}

^{۱ سایبورگ (به انگلیسی: Cyborg)، یک موجود با هر دو اجزای ارگانیک و مکانیکی است
۲ Rob Spence
۳ Kosta Grammatis
۴  Martin Ling
۵ Neil Harbisson
۶ Kevin Warwick
۷ University of Reading in England}