سارا روز کاری سختی داشته است و دارید به این مسئله فکر می‌کند که عصر خودش را چگونه بگذراند. بعد از یک بعد از ظهر طولانی، بالاخره به خانه رسید و مشغول انجام کارهای مورد علاقه‌اش شد؛ غذایی که دوست دارد به همراه دیدن سریال مورد علاقه‌اش. در طول این مدت چیپس می‌خورد و شاید تکه نان به همراه سس‌های مخصوصش. آیا این بهتر است یا خوردن میوه‌ها؟
واضحا، سارا خوردن نشاسته را دوست دارد. ولی آیا سارا خوردن میوه‌ها را نیز دوست دارد؟ یک سیب، مقداری انگور و شاید یک موز. سارا به دلیل این که فکر می‌کند میوه‌ها نشاسته ندارند علاقه‌ای به خوردن میوه‌ها ندارد. اما او در اشتباه است چرا که در میوه‌ها مقدار زیادی نشاسته نیز وجود دارد، البته نه به مقداری که در نان و غلات این ماده مغذی وجود دارد.
اما چرا میوه‌ها نشاسته دارند؟ این به دلیل طبیعت گیاهان است. میوه‌ها از گیاهان بدست می‌آید و گیاهان زندگی مبتنی بر گلوکز دارند، گلوکز در حالت نشاسته. همه چیز از فتوسنتز شروع می‌شود، پروسه‌ای که درآن گیاهان از نور خورشید استفاده می‌کنند برای تولید ماده آلی. برخی از این انرژی دریافتی مستقیما مصرف می‌شود، برخی دیگر از این انرژی ذخیره می‌شود برای مصرف‌های آتی. به صورت مخصوص، گلوکز به طریق پلی‌ساکارید ذخیره می‌شود؛ که کربوهیدرات‌هایی است که برای متابولیزه شدن و رشد و استفاده‌های دیگر مورد نیاز است. به طور کلی می‌توان نشاسته‌ها را به دو گروه تقسیم کرد: محلول و نامحلول.
نشاسته نامحلول، با نام آمیلوپکتین شناخته می‌شود، قسمتی از ذخیره انرژی طولانی مدت است. نشاسته نامحلول، مولکول‌های بزرگی دارد که به راحتی گیاهان نمی‌توانند از آن استفاده کنند. بنابراین این قسمت نشاسته به مدت طولانی باقی خواهد ماند؛ بیشتر مانند سپرده‌هایی می‌ماند که برای مدت طولانی نمی‌توان آن را برداشت کرد. نشاسته محلول، با نام آمیلوز شناخته می‌شود، از طرف دیگر، به سادگی به انرژی قابل دسترس برای گیاه تبدیل می‌شود. به دلیل اندازه کوچک‌تر آن، آمیلوز به سادگی داخل سلول جابجا می‌شود. می‌توان آمیلوز را به عنوان پول نقد حساب کرد.
زمانی که صحبت از میوه‌های غنی از نشاسته می‌شود، بیشتر نوع نامحلول آن مد نظر است. موز سبز که شباهت زیادی به موزهای معمولی دارد، بیشترین میزان نشاسته را در میان میوه‌ها دارد. این میوه، بومی آفریقا، آسیا، کارائیب و آمریکای لاتین است و به طور معمول پخته، جوشانده، کباب، بخار پز یا سرخ می‌شود. یک موز سبز متوسط ۵۷ گرم نشاسته دارد. در مقایسه با موز معمولی که در حدود ۱۲ گرم نشاسته دارد. یک واحد آلو یا انجیر ۴ گرم نشاسته دارد و کشمش ۲ گرم دارد. بنابراین به نظر عادی می‌رسد که در میوه‌ها نشاسته دیده شود، ولی نه این که با مصرف میوه‌ها بتوانیم تمام نشاسته مورد نیازمان را دریافت کنیم.(منبع:Food, Self)
