یک مطالعه‌ی مقدماتی نشان می‌دهد که ممکن است درمان جدید، دری به سوی بیماران مبتلا به بیماری‌های پیشرفته‌ی کلیوی جهت دریافت عضو بگشاید.
دکتر Robert Montgomery، مدیر موسسه‌ی پیوند در NYU Langone نیویورک، می‌گوید:
از هر ۱۰۰ هزار آمریکایی که در انتظار پیوند کلیه هستند، حدود یک سوم دارای حساسیت هستند.
این بیماران در موقعیت و شرایط دشواری قرار دارند؛ آنها دارای آنتی بادی‌های سیستم ایمنی هستند که عمل تحریک حمله، به عضو پیوندی را بر عهده دارند.
Montgomery توضیح داد که آنتی بادی‌ها زمانی که فرد، در معرض بافت و عضوی بیگانه قرار می‌گیرد ایجاد می‌شوند بنابراین بیماری که برای اولین بار تحت عمل پیوند کلیه قرار می‌گیرد ممکن است بسیار حساس باشد؛ بدین معنی که تعداد کثیری از انواع آنتی بادی‌ها را دارا می‌باشد.
Montgomery می‌گوید:
این رویداد همچنین می‌تواند در بیمارانی که تزریق خون انجام داده‌اند و یا زنان حامله نیز رخ دهد.
تقریبا غیر ممکن است که یک عضو اهداییِ متناسب با این بیماران پیدا شود، اما اگر آنها ابتدا تحت فرآیند حساسیت‌زدایی گسترده قرار گیرند ممکن است قادر باشند از یک اهدا کننده‌ی ناسازگار، کلیه دریافت کنند.
این فرآیند شامل چندین درمان مختلف است؛ از جمله داروهای داخل وریدی به نام ایمونوگلوبولین و ریتوکسیماب که در تلاش برای از بین بردن آنتی بادی‌هایی هستند که به عضو اهدایی حمله می‌کند.
در حال حاضر تحقیق جدید نشان می‌دهد که رویکرد ساده‌ای شامل تزریق یک آنزیم خاص، چند ساعت قبل از عمل پیوند، می‌تواند جایگزین بهتری باشد. محققان دریافتند این درمان که به اصطلاح IdeS نام دارد، آنتی بادی‌های خطرناک را به سرعت ازبین می‌برد و اجازه می‌دهد تا یکی از ۲۵ بیمار، پیوند موفقیت آمیزتری داشته باشند.
Montgomery که در این تحقیق شرکتی نداشت اظهار می‌داشت که هرگز چیزی شبیه به آن را ندیده است.
Montgomery می‌گوید:
زمانی متوجه خواهید شد که تمام آنتی بادی‌ها از بین رفته‌اند. امیدوار هستم که این عملکرد تبدیل یک بازی جایگزینی شود. در واقع آنزیم، آنتی بادی‌ها را برای همیشه از بین نمی‌برد آنها دوباره باز خواهند گشت و نتایج این بازگشت، از بیماری به بیمار دیگر تفاوت دارد.
با این حال، او تاکید داشت که سوالات بسیاری همچنان پابرجا باقی مانده است
Montgomery همچنین اشاره داشت:
در این مطالعه، ۱۰ بیمار از بازه‌ی دو هفته تا پنج ماه پس از عمل پیوند، در مدت زمان بازگشت آنتی بادی‌هایشان باهم تفاوت داشتند؛ بدین معنی که آنتی بادی‌ها، به کلیه‌ی اهدایی بعد از آن مدت، شروع به حمله کردند.
به گفته‌ی محققان، همه‌ی این بیماران با استفاده از داروهای استانداردِ ضدبرگشت، با موفقیت درمان شدند.
دکتر Julie Ingelfinger، استاد دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون، می‌گوید:
هنوز هم روشن نیست که چگونه بیماران در طی مدت زمان طولانی، بتوانند با آن مقابله کنند.
Ingelfinger که نویسنده‌ی مقاله‌ی منتشر شده در این تحقیق می‌باشد، نیک بینیِ محتاطانه‌ی Montgomery را تایید کرد و اظهار داشت که اگر بررسی‌های زیاد بتواند یافته‌های فعلی را پشتیبانی کند، در آن صورت است که به طور بالقوه می‌تواند تغییری در عملکرد ایجاد کند اما Ingelfinger تاکید کرد که تنها زمان پاسخگوست.
دکتر Stanley Jordan، محقق اصلی تحقیق، تایید کرد که کارهای بیشتری لازم است که انجام شود. به گفته Jordan، مدیر برنامه‌های پیوند کلیه در Cedars-Sinai لس آنجلس، این یافته‌ها گامی رو به جلو در بیماران مشابه ایجاد می‌کند. بر اساس اصول قدیمی، بیماران حساسِ نیازمند کلیه در لیست انتظار، بی‌صبرانه منتظر دریافت عضو اهدایی سازگار بودند؛ چراکه پیدا شدن عضوی متناسب هر فرد کار سخت و دشواری بود اما در طی ۱۵ سال گذشته و یا بیشتر، حساسیت زدایی در قالب یک راهکار جایگزین ارائه شده است.
درسال گذشته، یک مطالعه‌ی پیشترفته ثابت کرد بیمارانی که تحت عمل پیوند عضو قرار گرفته‌اند به طور قابل ملاحظه‌ای حتی از بیماران دیالیزی نیز بیشتر عمر می‌کنند.
Jordan می‌گوید که حاصل نتایج خوب بوده است اما جای پیشرفت زیادی دارد.
Ingelfinger موافقت کرد. او گفت که فرآیندهای کاهش حساسیت که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند، وقت گیر بوده و به طور دائمی پاسخگو نمی‌باشد؛ با اینکه با بکارگیری آنها می‌توان آنتی بادی‌های خطرناک را از بین برد. با توجه به مرکز پیوند دانشگاه Wisconsin، هزینه‌های کاهش حساسیت عمل پیوند، در حدود ۲۰،۰۰۰ تا ۳۰،۰۰۰ دلار متغیر است.
به بیماران، ۴ تا ۶ ساعت قبل از عمل پیوند، آنزیمی تحت عنوان IdeS تزریق می‌شود. این آنزیم مشتقی از باکتری استرپتوکوکوس بوده که اساسا در تلاش برای حذف آنتی بادی‌های حمله کننده به عضو پیوندی می‌باشد. Jacobs تاکید کرد که بیمار خودِ باکتری را دریافت نمی‌کند، در واقع نسخه‌ی مهندسی شده‌ی آنزیمش را دریافت می‌کند.
در همه‌ی ۲۵ بیمار آمریکایی و سوئدی، تزریقی از IdeS قبل از پیوند کلیه صورت گرفت اما در واقع پیوند یکی از آنها موفقیت آمیز بود و در این فرد بعد از عمل، هیچ آنتی بادی قابل تشخیصی یافت نشد. بیماران IdeS همچنین درمان‌های بیشتری از جمله یک هفته تزریق ایمونوگلوبین و ریتوکسیماب دریافت می‌کنند و مشابه با تمام پیوندها، نیازمند به داروهای ضد برگشت استاندارد آنتی بادی هستند.
Montgomery می‌گوید:
از آنجا که IdeS به راحتی آنتی بادی‌های مزاحم را از بین می‌برد، ممکن است عمل پیوند عضو حتی برای بیماران بسیار حساس‌تر نیز انجام شود.
اما سوال ۶۵۰۰۰ دلار باقی مانده است، او گفت آیا می‌تواند باعث بقای کلیه‌ی اهدا کننده شده و در نهایت به زنده ماندن بیمار بیانجامد؟!
IdeS هنوز فرآیندی آزمایشی است و تنها راه برای دریافت بیمار، از طریق یک آزمایش بالینی است. Montgomery خاطر نشان کرد چند سال طول خواهد کشید که به طور گسترده در دسترس عموم قرار گیرد.
