تقریبا بعد از ۲۰ سال، به یاد دارم که چگونه با مادری افسرده زندگی کرده و بزرگ شده ام. به عنوان یک کودک، نمیدانستم مادرم از چه چیزی رنج می برد. وقتی هم که از پدرم راجع به آن سوال می کردم، در جواب میگفت که مادرت مشکلاتی زنانه دارد! و من هزاران معنی می توانستم از آن دریابم. بالاخره بعد از مدت ها دوباره همان سوال را پرسیدم، پدرم جواب داد ” می ترسیدم که آن موضوع را نفهمی و سوالات بیشتری بپرسی که من جواب شان را نمی دانستم.”
در حال حاضر ۲۰ درصد از کودکان با والدینی زندگی می کنند که حداقل یکی از آن ها مبتلا به افسردگی است. به گفته ی دکتر Erica Messer ، روان شناس کودکان، در امریکا ۱ از هر ۵ فرد بزرگسال، به نوعی مشکل روانی مبتلا هستند و لازم است که کودکان در مورد این مشکلات و بیماری های عصبی آگاهی داشته باشند.
مقاله ی مرتبط: ۴ نشانه‌ی روانی افسردگی که لازم است بدانید
چگونه در مورد مشکلات روانی صحبت کنیم؟
عدم داشتن اطلاعات کافی و خجالت بعضی از افراد در مورد این بیماری ها باعث شده تا خانواده ها به فکر توضیح دادن آنها به فرزندشان نباشند. اخیرا کارشناسان، والدین مستعد افسردگی را تشویق می کنند تا بیشتر در مورد علل و علائم افسردگی با کودکانشان صحبت کنند. در یک خانواده، کودکان بیشترین آسیب را بخاطر افسردگی والدین متحمل می شوند. لذا چند راه را برای راهنمایی والدین در این جا بیان می کنیم.
منتظر بزرگ شدن فرزندتان نباشید:
حتی اگر فرزند شما در حال یادگیری مهارت سخن گفتن است، در مورد مشکلات روانی با آن ها صحبت کنید. افسردگی والدین از همان اول بر روی کودکان تاثیر منفی گذاشته و کودک را در رفتار های اجتماعی و حل مشکلات دچار مشکل می کند.
از همسر خود کمک بخواهید:
به گفته دکتر Abigail Schlesinger ، از بیمارستان کودکان Pittsburgh ، در صورت عدم توانایی فرد افسرده در صحبت کردن با کودک، لازم است همسر یا یکی از دوستان صمیمی که با روحیات او آشناست، کودک را با این اختلال روانی آشنا کند.
به کودک کمک کنید برداشت صحیحی از کار شما داشته باشد:
کودکان به شدت حساسند، آنان ناراحتی والدین را زمانی که با آن ها بازی نمی کنند، درک می کنند. سعی کنید زمان بیشتری را با کودک خود سپری کنید تا او بیماری را مانع محبت شما نداند. اگر کودک اطلاعات درستی از افسردگی نداشته باشد، آن را دشمن خود دانسته و در آینده، به تدریج از والدین خود نیز نفرت خواهد داشت. می توانید از سایر والدین و یا اقوام خود در مورد گذراندن وقت با کودک مشورت کنید.
مقاله ی مرتبط: چرا نباید والدین به تغییرات رفتاری کودکانشان بی توجهی کنند؟
به کودک اطمینان دهید که مشکل روانی، تقصیر هیچ کس نیست!
کودک بعد از مدتی در مورد این مشکل از شما سوال می پرسد، به کودک این اطمینان را بدهید که تقصیر پدر یا مادر نیست که دچار افسردگی اند، این شرایط در زندگی هر فردی با هر مقام و وضعیت مالی می تواند رخ دهد.
نگران سوالات بی جواب کودک نباشید:
اگر نمی دانید چگونه به برخی سوالات کودک پاسخ دهید، نگران نباشید. به او اطمینان دهید که جواب سوالش را پیدا خواهید کرد. کودکان معمولا سوالات زیادی می پرسند تا بدانند که خانواده می تواند نیاز هایشان را برطرف کند یا نه.
بخاطر افسردگی، احساس شرمندگی نکنید:
افسردگی مثل سایر بیماری ها، یک بیماری است و هیچ گونه ننگی بر فرد ندارد. به کودک بگویید که افسردگی بر روی مغز تاثیر دارد که باعث می شود برخی رفتار های فردی و اجتماعی فرد تغییر کند. کودک نباید بخاطر افسردگی والدین، در مدرسه یا جامعه خجالت بکشد. جامعه نیز به اندازه ای باید آگاه شود که افسردگی یا سایر بیماری های روانی مثل بیماری های جسمی می باشد.
به طور خلاصه، اگر از همان سنین پایین و به تدریج کودک را در جریان بیماری روانی قرار دهید، در بزرگسالی تاثیر مثبتی بر روحیات وی خواهد گذاشت.
