تحقیقات ANN ARBOR نشان داد که سلامت فیزیکی و روانی زنان در طول دوران بارداری در رشد جنین تاثیر می‌گذارد. با اینحال، شناخت کمی درباره‌ی تاثیرات عوامل استرس‌زای گذشته و اختلال استرس پس از سانحه بر زنان باردار وجود دارد. بدین منظور، محققان دانشگاه میشیگان، سطح هورمون کورتیزول را در زنان باردار از اوایل دوران بارداری تا زمانیکه نوزاد آن‌ها ۶ ماهه شود، اندازه‌گیری کردند. آن‌ها دریافتند در زنان دارای تجزیه‌های نوع PTSD که معمولا مرتبط با سوءاستفاده یا آسیب‌های دوران کودکی است، سطح کورتیزول تا ۱۰برابر بیشتر از سایرین است.
مفاله مرتبط: استرس در دوران بارداری بر اندازه‌ی نوزاد تأثیر می‌گذارد
Julia Seng، پروفسور پرستاری و سردبیر تحقیق می‌گوید:” این میزان زهرآگین و سمی از هورمون کورتیزول ممکن است منجر به مشکلات سلامتی در نسل‌های بعدی شود. در تحقیقی روی منشا اصلی سلامتی و بیماری، دریافتیم که اولین محیط کودک در بدن مادر خود، تاثیراتی در سلامتی او در طول حیات دارد. تماس زیاد با کورتیزول ممکن است باعث شود که جنین برای زنده ماندن سازگار شود ولی به سلامت و طول عمر آن کمکی نمی‌کند. این یافته‌ها بسیار مفید هستند زیرا به ما کمک می‌کنند تا بفهمیم چه زنانی در طول دوران بارداری و پس از زایمان، بیشتر در معرض استرس زیاد و میزان بالای هومون‌های استرس قرار دارند.”
گاهی‌اوقات، کورتیزول هورمون استرس نیز نامیده می‌شود زیرا در شرایط استرس‌زا و به عنوان بخشی از پاسخ ستیز و گریز ترشح می‌شود. سطح بالای کورتیزول با مشکلات جدی سلامت از قبیل بیماری قلبی و فشار خون بالا مرتبط است و می‌تواند افزایش وزن را تقویت کرده و افسردگی و نگرانی و مشکلات دیگری را نیز ایجاد کند. تاثیر سطوح بالای کورتیزول بر جنین در حال رشد به خوبی شناخته نشده‌است اما کورتیزول زیاد و استرس می‌تواند منجر به تولد زودرس جنین شود.
مقالعه مرتبط: استرس مادران باردار باعث اختلال در سلامت روان نوزادان می شود!
در این تحقیق، ۳۹۵ زنی که اولین فرزند خود را باردار بودند به ۴ گروه تقسیم شدند:گروه اول افراد بدون آسیب، گروه دوم افراد دارای آسیب ولی بدون PTSD، گروه سوم افراد دارای PTSD کلاسیک و گروه چهارم افراد دارای PTSD تجزیه‌ای بودند.
محققان کورتیزول بزاقی را در زمان‌های مختلفی در طول روز اندازه گرفتند. سپس از ۱۱۱ نفر از زنان تا زمان زایمان، نمونه‌های بزاقی گرفتند. بیشترین تفاوت در میزان کورتیزول در اوایل بارداری بود. بدین صورت که میزان کورتیزول در گروه چهارم، بعداز ظهر ۸ برابر و هنگام خواب ۱۰ برابر بیشتر از افراد سایر گروه‌ها بود.
تقریبا ۸ درصد زنان مورد مطالعه، PTSD داشتند، اختلالی که زمانی روی می‌دهد که نشانه‌های نگرانی و ترس بعد از قرارگیری در شرایط استرس‌زا، به خوبی وجود داشته‌باشند. تقریبا ۱۴ درصد افراد این گروه، PTSD تجزیه‌ای پیچیده‌تری داشتند که با میزان بالای کورتیزول مرتبط بود.
Seng می‌گوید:” این موضوع که چرا میزان کورتیزول گاهی‌اوقات در PTSD بالاست ولی گاهی نیست، هنوز برای ما روشن نیست. این نتایج که تنها بارداری تنها زیرگروه تجزیه‌ای است که سطح کورتیزول در آن بالاست، مارا به تحقیقات بیشتر در آینده واداشته است.
Seng ازینکه سطح کورتیزول در گروه چهارم تا این حد بالاست، متعجب شده بود. همچنین گفت که افراد دارای PTSD کلاسیک( افراد گروه سوم) نیز میزان بالایی از کورتیزول را تجربه خواهند کرد که این موضوع، اصلا خبر خوبی نیست.
Seng می‌گوید:” می‌توانیم برای ۱ یا ۲ نفر در هر ۱۰۰ نفر از زنان بارداری که PTSD تجزیه‌ای دارند انجام دهیم. می‌توانیم با آن‌ها کار کنیم تا حاملگی، مراقبت‌های زایمان، زایمان و شیردهی را با واکنش‌های استرسی کمتری تجربه کنند. همچنین می‌توانیم هنگامی‌که برای درمان PTSD آماده بودند، به آن‌ها خدمات سلامت روانی ارائه دهیم.
مقالعه مرتبط: استرس می‌تواند کشنده باشد!
Seng و همکارش، Mickey Sperlich، یک برنامه ی آموزشی مختص برای زنان باردار دارای تجربه‌ی آسیب در دوران کودکی به نام Survivor Moms’ Companion ایجاد کردند که در ابتدا در میشیگان آزمایش شده بود و اخیرا در انگلستان نیز در حال آزمایش است.
تحقیق” میزان کورتیزول در زنان باردار دارای اختلال استرس پس از سانحه و زیرگروه تجزیه‌ای” در مجله‌های Journal of Obstetric و Gynecologic و Neonatal Nursing به چاپ رسیده‌است.
