مواجه نشدن بدن با میکروب‌های کافی در سال اول زندگی، احتمالا یکی از دلایل اصلی ابتلا به شایع‌ترین نوع لوسمی دوران کودکی است.
Mel Greaves از موسسه‌ی تحقیقات سرطان در لندن، احتمال داده است با مواجه کردن سیستم ایمنی کودکان با میکروب‌های غیربیماری‌زا یا کم‌خطر، می‌توان از لوسمی حاد لنفوبلاستیک (Acute Lymphoblastic Leukaemia) جلوگیری کرد.
طی بررسی که بر روی تحقیقات سی ساله انجام شده، Greaves متوجه شد که شروع لوسمی حاد لنفوبلاستیک در ابتدا با عفونت‌هایی در کودکانی که مستعد این بیماری هستند، همراه است. در واقع این کودکان، مستعد بیماری هستند چون سیستم ایمنی‌شان نتوانسته آمادگی‌های لازم را کسب کرده و خود را تجهیز کند.
لوسمی حاد لنفوبلاستیک بیماری نادری است که سالانه در انگلستان ۱ کودک از بین هر ۲۰۰۰ کودک را مبتلا می‌کند.
این بیماری در جوامع ثروتمند رایج‌تر است و تاکنون فرضیه‌های زیادی درباره‌ی علل آن ارائه شده است. قرارگیری در معرض اشعه یا برخورد با آلودگی‌های شیمیایی از جمله دلایل احتمالی این بیماری بیان شده‌اند.
Greaves اما معتقد است که این بیماری طی تغییرات ژنتیکی دو مرحله‌ای اتفاق می‌افتد. ظاهرا این تغییرات ژنتیکی باعث شکل‌گیری غیرعادی سیستم ایمنی کودک می‌شوند.
در مرحله‌ی اول، یک زمینه‌ی ژنتیکی برای لوسمی حاد لنفوبلاستیک نیاز است. طبق مطالعات، ظاهرا کودکی که سیستم ایمنی‌اش به اندازه‌ی کافی و بطور مناسب تکامل نیافته، این زمینه را دارد. محرک مرحله‌ی دوم هم یک عفونت رایج مثل آنفولانزای فصلی است. گزارشات ثبت‌شده نشان داده‌اند دوره‌های عود لوسمی در کودکان، غالبا، حدود شش ماه پس از شیوع اپیدمیک آنفولانزا رخ می‌دهد.
بهداشت و میکروب‌ها
اگر عدم مواجهه با میکروب‌ها در سال‌های اولیه‌ی زندگی نقش مهمی در ایجاد لوسمی حاد لنفوبلاستیک داشته باشد، مشخص می‌شود چرا کودکانی که با عمل سزترین بدنیا آمده، شیرمادر نخورده‌اند یا خواهر و برادری نداشته و در مهدکودک، با بقیه‌ی کودکان مخلوط نشده‌اند، احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.
این فرضیه‌ی بهداشت به این دلیل مشهور است که ادعا می‌کند سبک زندگی مدرن، عفونت‌ها را در انسان کاهش می‌دهد ولی او را مستعد ابتلا به طیفی از بیماری‌های مختلف، مثل آلرژی یا اختلالات سیستم ایمنی، می‌کند. گاهی اوقات به غلط از این فرضیه نتیجه‌گیری می‌شود که جوامع و ملت‌های ثروتمند، “بیش‌ازحد” تمیز هستند.
اکنون تصور می‌شود آنچه اهمیت دارد، عدم مواجهه با طیف وسیعی از میکروب‌های نسبتا بی‌خطر است. قابل ذکر است تمیزی و بهداشت برای جلوگیری از گسترش عفونت‌های خطرناک مثل نوروویروس (norovirus) یا مسمومیت غذایی بسیار اهمیت دارد.
Donna Lancaster، اونکولوژیست کودک، معتقد است در این مطالعه مشخص شده است مواجهه‌ی زودهنگام با عفونت در کودکانی که یک زمینه‌ی ژنتیکی برای ابتلا به لوسمی دوران کودکی دارند، می‌تواند مفید واقع شود. طبق گفته‌ی او، این موضوع هنوز به مطالعات بیشتری نیاز دارد؛ علاوه‌براین، باید بین مواجهه کودک با میکروب و بروز عفونت در او تعادل برقرار شود. وی در ادامه گقته است:
در آینده شاید بتوانیم روشی را برای ایمنی‌سازی ایجاد کنیم که طی آن، برای جلوگیری از ابتلا به لوسمی، پروسه‌ی مواجهه با عفونت‌های مختلف را شبیه‌سازی کنیم.
دکتر Greaves درنهایت گفته است والدین به هیچ وجه نباید بخاطر لوسمی دوران کودکی سرزنش شوند. وی والدین را نیز تشویق کرده است تا اجازه دهند فرزندشان با کودکان دیگر در طی سال اول زندگی‌شان ارتباط داشته باشند. طی این ارتباطات، کودک با میکروب‌هایی که برای تکامل سیستم ایمنی‌اش لازم هستند نیز برخورد خواهد داشت.
