استروک یا سکتۀ مغزی، لختۀ خون یا خون‌ریزی در مغز است که می‌تواند منجر به آسیب‌های طولانی‌مدت شود و حرکت، ادراک، بینایی و ارتباطات فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
سکتۀ مغزی یک حالت اورژانسی پزشکی است و می‌تواند باعث آسیب‌های دائمی نورولوژیک، عوارض مختلف و حتی مرگ شود. استروک دومین حالت مهم مرگ در سراسر جهان است و این پتانسیل را دارد که در آینده به اصلی‌ترین عامل هم تبدیل شود. ریسک‌فاکتورهای آن فشارخون بالا، سابقۀ سکته یا حملۀ ایسکمیک گذرا (TIA)، دیابت، کلسترول بالا، سیگار کشیدن و فیبریلاسیون دهلیزی (AFib) می‌باشند. فشار خون بالا، مهم‌ترین ریسک‌فاکتور اصلاح‌پذیر استروک است.
امروزه بیش از ۹۰۰,۰۰۰ نفر از ساکنان انگلستان، سابقۀ سکتۀ مغزی دارند که در ۳۰۰,۰۰۰ نفر از آن‌ها این سکته، عامل اصلی معلولیت‌های نسبی تا شدید است.
با این حال، آمار جهانی نشان می‌دهند ۷۰درصد افرادی که تجربۀ سکتۀ مغزی داشته‌اند زنده مانده‌اند.
استروک درنتیجۀ ایجاد وقفه در تامین خون مغز رخ می‌دهد و می‌تواند منجر به مشکلات طولانی‌مدن گسترده‌ای شود. از جملۀ این مشکلات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- فلج‌شدگی
- بی‌حسی و از دست دادن حساسیت
- اختلالات گقتاری
- خستگی
- افسردگی
- اضطراب
- مشکلات بینایی
- اختلالات خُلقی
- مشکلات حافظه
- اختلالات بلع
- کاهش تمرکز
به خاطر داشته‌باشید، استروک می‌تواند برای هرکسی، هر جا و در هر سنی اتفاق بیفتد.
