اگرچه استفاده از حشره کش DDT در بسیاری از کشور‌ها برای چند دهه ممنوع شده بود اما ممکن است هنوز هم در پیشرفت اوتیسم در کودکان مؤثر باشد.
طبق تحقیقاتی که در فنلاند صورت گرفت خطر ابتلا به اوتیسم در کودکانی که در خون مادر آن‌ها در دوران بارداری DDT مشاهده شده بود بالاتر است. DDT از سال ۱۹۴۰به طور گسترده برای حذف پشه‌های حامل بیماری استفاده شد و از سال ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بعد اثبات ایجاد سرطان در حیوانات آزمایشگاهی و نقص تولید مثل در حیات وحش مصرف آن در کشورهای غربی ممنوع شد.
مقاله‌ی مرتبط: آیا سوسک‌ها حامل بیماری هستند؟
چون چند دهه زمان لازم است تا اثرات حشره کش‌ها به طور کامل از بین برود، مردم تحت تأثیر غذا و آب آلوده قرار می‌گیرند.DDT در چربی‌ها رسوب می‌کند و در خون گردش می‌کند و در دوران بارداری از جفت به جنین منتقل می‌شوند. برای مشاهده‌ی ارتباط بین اوتیسم و DDT گروهی از محققان دانشگاه کلمبیای نیویورک، نمونه‌ی خون یک میلیون خانم باردار را در مراحل اولیه‌ی حاملگی از سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۵ بررسی کردند. DDE (یکی از فرآورده‌های تولیدی DDT در بدن) به مدت طولانی در بدن باقی می‌ماند. به طور میانگین زنانی که کودکان مبتلا به اوتیسم داشتند سطح DDE خون آن‌ها بالا و ۱۰۳۲ پیکوگرم در هر میلی‌لیتر بود. زنان دیگری که کودکان آن‌ها به اوتیسم مبتلا نشده بودند، میانگین آن در خون آن‌ها ۸۱۱ پیکوگرم در هر میلی‌لیتر بود.
در مقایسه ی این دو گروه، محققان دریافتند که با افزایش سطح DDT خون مادر، میزان ابتلا به اوتیسم در کودکان به میزان یک سوم افزایش می‌یابد.
گروه تحقیقاتی، نمونه‌هایی از آلاینده‌هایی را که عمر طولانی دارند به نام PCB مورد بررسی قرار دادند. این آلاینده‌ها قبلا به عنوان عایق در ترانسفورماتورهای الکتریکی به کار می‌رفتند. اما محققان هیچ ارتباطی بین این آلاینده‌ها و اوتیسم پیدا نکردند. Brown می‌گوید:
طبق مطالعاتی که در تحقیق قبلی صورت گرفته است،DDE (نهPCB) در ارتباط با وزن کم در کودکان متولد شده و عوامل زودرس اوتیسم میباشد. این یافته‌ها نباید مردم را نگران کند. من همیشه با این نگرانی‌ها مخالفم، زیرا حتی زنانی که سطح بالایی از DDT دارند کودکان سالمی به دنیا میآورند.
برای تعیین ارتباط بین حشره کش DDT و اوتیسم و این که آیا DDT خود موجب اوتیسم می‌شود یا نه، باید تحقیقات بیشتری صورت گیرد. ما برای اطمینان از این ارتباط، باید حداقل سه تحقیق دیگر انجام دهیم. البته اثرات DDT در مقایسه با عوامل ژنتیکی بسیار ناچیز است. مقدار DDE با منع آن در بسیاری از کشور‌ها کاهش یافته است. البته مدت زمان زیادی به طول می‌انجامد تا DDTای که در سال ۱۹۷۰ به کار رفته است به طور کامل از بین برود.
