محققان بالاخره موفق به شناسایی سلول های بنیادی انسانی شدند که به انواع مختلف استخوان، غضروف و سایر بافت‌هایی که ساختمان بدن را شکل می‌دهند. این کشف که چند دهه طول کشید، قبلا توسط تیم تحقیقاتی در سلول‌های موش شناسایی شده بود. با استفاده از این سلول‌ها، راه‌های درمانی جدید برای شکستگی‌ها، آسیب مفاصل و پوکی استخوان ایجاد می‌شود. با اشاره به پتانسیل فراوان منبع سلول‌های بنیادی برای پیش بردن تحقیقات و روش‌های درمانی، سلول های بنیادی اسکلتی ظاهرا در سلول‌های چربی که توسط لیپوساکشن بدست آمده بود، وجود ندارد. به گفته‌ی مایکل کایبا، محقق سرطان در کودکان از دانشگاه مینزوتا:
وجود سلول های بنیادی اسکلتی در انسان، خبر بسیار خوبی است. انسان‌ها سیستم بسیار پیچیده تری نسبت به موش‌ها دارند.
مقاله‌ی مرتبط: استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی بازسازی بافت عصبی را تحریک می‌کند
شکار زود هنگام سلول های بنیادی اسکلتی در استخوان انسان کار سختی بود و به همین دلیل، این سلول‌ها به اصطلاح، سلول‌های مزانشیمی نامیده شده بودند. ترکیبی از انواع مختلف سلول‌های بنیادی باعث به وجود آمدن بافت‌های اسکلتی مثل استخوان، غضروف، چربی، عضله، بافت همبند و عروق خونی می‌گردد. محققان در تلاشند تا سلول‌های اصلی را که منجر به ایجاد بافت اسکلتی می‌شود، پیدا کنند. در سال ۲۰۱۵ تیمی به سرپرستی مایکل لونگاکر از دانشگاه استنفورد کالیفرنیا که خود را “بیولوژیست سلول‌های بنیادی که در بین بدن یک جراح پلاستیک گیر افتاده” می‌داند! او و همکارش که جراح پلاستیک است، چارلز چان، سلول‌های بنیادی مزانشیمی را درون “موش رنگین‌کمانی” مشاهده کردند. این موش رنگی به روش مهندسی ژنتیک، برای تشخیص انواع سلول‌های بنیادی ایجاد شده است و این امکان را به محققان می‌دهد تا بفهمند که دقیقا کدام نوع سلول باعث ایجاد سلول‌های اسکلتی می‌شوند. سپس تیم، ژن‌های آن سلول‌ها را بررسی کرده و امضای ژنتیکی سلول های بنیادی اسکلتی را در موش‌ها تعیین می‌کنند. لونگکار در این باره می‌گوید:
تکرار این پروسه در گونه‌های انسانی، نتایج واضح و درستی نداشته است، زیرا ما انسان رنگین کمانی نداریم!
او و همکارانش بر روی استخوان‌های جنین انسان، که از شرکتی که بافت و اعضای جنین مرده یا سقط شده را تهیه می‌کند، مطالعه می‌کردند. در این مطالعه، آنان به دنبال سلول‌هایی در صفحه‌ی رشد استخوانی می‌گشتند که امضای ژنتیکی‌شان شبیه سلولوهای بنیادی موش باشد. صفحه‌ی استخوانی، بخشی از استخوان است که باعث رشد طولی استخوان می‌گردد. سلول‌های به‌دست آمده از این بافت، به عنوان سلول‌های جدید استخوانی و غضروفی در ظروف آزمایشگاهی استفاده می‌شود. برای تایید این امر، تیم تحقیقاتی تکه‌های شکسته‌ی انسان بالغ (استخوان باقیمانده از جراحی تعویض مفصل زانو) را به‌دست آورده و سلول‌های نشان‌دار را در ظروف آزمایشگاهی کشت دادند. وقتی که سلول بنیادی به سلول استخوان یا غضروف تبدیل گشت، نتایج تحقیقات علنی شد. به گفته‌ی لونگکار، این سلول‌ها به چربی، عضله یا چیز دیگری تبدیل نشده و سلول های بنیادی اسکلتی واقعی هستند.
مقاله‌ی مرتبط: تولید منابع نا‌محدود خون از سلول های بنیادی
برای یافتن یک راه مطمئن برای تولید تعداد بیشماری از این سلول‌ها، تیم تحقیقاتی سلول‌های دستکاری شده‌ی ژنتیکی افراد بالغ به نام “الگوریتم تکامل یافته‌ی سلول‌های بنیادی” را در محیطی پر از ویتامین و مطلوب برای رشد استخوان، کشت دادند. بعد از رشد در محیط ایزوله، این سلول‌ها فقط به استخوان و غضروف تبدیل می‌شوند. مطالعه‌ای دیگر، منبع غیرمنتظره‌ی سلول‌های بنیادی اسکلتی را کشف کرده است: چربی حاصل از لیپوساکشن. سلول‌های اصلی به نام سلول‌های استرومایی، در میان چربی و عروق خونی، نوعی سلول بنیادی محسوب می‌شوند. دانشمندان با کشت دادن آنان در محیط حاوی فاکتور پروتئینی رشد استخوان، سلول های بنیادی اسکلتی ساختند.
حدود پانصد بار در سال، شهروندان آمریکا عمل لیپوساکشن انجام داده و چربی به عنوان ماده‌ی زائد، دور انداخته می‌شود. این مقدار چربی می‌تواند در تولید سلول‌های بنیادی استفاده شود ،اگرچه امکانات لازم برای تسریع این فرایند، به زمان طولانی نیاز دارد. از این سلول‌ها می‌توان برای درمان بیماری‌های مثل پوکی استخوان و ترمیم مفصل استفاده کرد. جان آدامز، بیولوژیست مولکولی از دانشکده‌ی پزشکی دیوید گِفِن، اظهار دارد:
این کار قدم بزرگی در پزشکی محسوب می‌شود، اما محققان باید موارد استفاده و مقدار این سلول‌ها را در موارد بالینی گسترش دهند.
