با بررسی افراد لجباز محققان متوجه شدهاند که این افراد بسیار سختکوش بوده و مستعد داشتن زندگی طولانیتری هستند اما علت و ارتباط بین این دو چه میتواند باشد؟
مطالعهی لازم برای پاسخ به این سوال٬ بر روی افراد بازنشستهی ایتالیایی که رنج سن آنها بین ۹۰ تا ۱۰۱ سال قرار داشت٫ انجام گرفت. هدف این مطالعه این بود که آیا میتوان ارتباطی با خلقوخوی فرد و طول عمر او پیدا کرد یا خیر. نتایج بدست آمده بسیار متحیر کننده بود.
نتایج نشان داد که صفت لجبازی نوعی عامل موفقیت در حفظ بقا و افزایش طول عمر است! افراد مورد مطالعه همگی در داشتن صفت لجبازی مشترک بوده و بنابر آن همگی از سلامت روحی و جسمی بهتری نسبت به بقیهی اعضای خانوادهشان برخوردار بودند.
با این که فاکتورهای بسیاری مانند کمبود استرس در آن زمان و یا وجود شغلهای غیر رقابتی در افزایش طول عمر این افراد دخیلاند اما میتوان گفت که وجود اعتماد به نفس و باور داشتن به خود است که باعث میشود فرد از سختیهای موجود در زندگی جان سالم بهدر برده و عمر طولانیی داشته باشد. اگر صفت لجبازی به افزایش طول عمر کمک میکند پس میتوان از آن به عنوان یک صفت بسیار مفید و یک نعمت خدادادی یاد کرد!
همانطور که اشاره شد خوشبینی نیز از صفات این افراد است. هنگامی که از خانوادههای افراد مورد مطالعه دربارهی خلقو خوی تک تک آنها سوال شد٬ بیشتر آنها به ویژگیهایی مانند لجبازی و خوشبینی اشاره میکردند.
با افزایش سن، افراد لجبازتر شده که این را میتوان به میزان تجربههای کسب شدهی آنها در زندگیشان نسبت داد( صفت لجبازی آنها را به اینجایی که هستند رسانده است!) که میتوان گفت این موضوع برای بیشتر افراد تعجب آور نبوده و بسیار عادی است!
مقالهی مرتبط:ویژگیهای شخصیتی افراد بر میزان طول عمر آن ها تاثیر میگذارد!
راز طول عمر: این ۵ عادت را هرگز ترک نکنید
شبزندهداری میتواند طول عمر شما را کم کند!
مطالعه روزانه میتواند یک سال به عمر شما اضافه کند
بنابر موارد گفته شد لجبازی فواید بسیاری دارد. افرادی که به باورهای خود مطمئناند، متمایل به بیتوجهی نسبت به افکار منفی دیگران نسبت به خود هستند. بنابراین میتوان گفت که افراد لجباز نسبت به دیگران خوشحالتر بوده و در باتلاقی پر از افکار منفی دیگران دربارهی خود غرق نمیشوند. همانطور که همهی شما میدانید این صفت میتواند در کاهش استرس موجود در فضای اجتماعی بسیار کمککننده و مفید واقع شود.
این تحقیق بسیار جالب است چراکه فاکتورهای روحی را در ارتباط با افزایش سن مورد بررسی قرار داده و توجهی به فاکتورهای فیزیکی دیگر نداشته است درحالی که بسیاری از تحقیقات به سالم غذا خوردن٬ ورزش مرتب و عدم مصرف سیگار به عنوان عواملی برای افزایش طول عمر متمرکز شدهاند.
قابل ذکر است که افراد مورد مطالعه در مناطقی در حاشیهی شهر زندگی میکردند. چرا به این موضوع اشاره کردم؟! زیرا بسیاری از افرادی که در مناطق کوچکتر موجود در حاشیهی شهرها و یا روستاها زندگی میکنند از سلامت بهتری نسبت به افراد شهرنشین برخوردار هستند. در زندگی این افراد اهمیت فرهنگ٬ ارتباط با خانواده و مذهب بسیار قوی بوده که باعث میشود از نظر روحی سالمتر باشند.
سابقهی کاری افراد مطالعه نیز تحت بررسی قرار گرفته و نتایج رضایت بخشی بدست آمد. این افراد در کار خود مصمم و مثبتاندیش بوده که هیچ نیرویی نمیتوانست جلوی کار آنها را بگیرد!
فکر کنم زمان این رسیده است که همگی به حاشیهی شهرها مهاجرت کرده و قفل راز افزایش طول عمر را بشکنیم!