آزمایش جدید می تواند پیش بینی کند که ضایعات پانکراس ممکن است سرطانی باشد
فیلادلفیا، ۸ دسامبر ۲۰۱۷ – گزارش در مجله تشخیص مولکولی، یک آزمایش جدید ساده مولکولی برای تشخیص ناهنجاری های کروموزومی – biomarkers شناخته شده به عنوان اتصالات تلومر – در نمونه های تومور پانکراس و مایعات کیست پانکراس است. این آزمایش ممکن است به پیش بینی وجود سرطان های پانکراس با درجه بالا یا تهاجمی نیاز داشته باشد که به مداخله جراحی نیاز دارد.
تصویربرداری پیچیده تر از پانکراس منجر به افزایش تشخیص ضایعات نامطلوب شده است. تشخیص اتصالات تلومر توانایی کمک به پزشکان برای تعیین این که
آیا این ضایعات دارای احتمال بالقوه در معرض سرطان پانکراس هستند یا نیاز به جراحی برطرف می کنند یا بیشتر احتمال دارد که خوش خیم باشند و به دنبال آن می توانند از “انتظار مراقبتی” پیروی کنند.
مایکل گوگنز، MD، دکتر سول گلدمن استاد تحقیقات سرطان پانکراس، گروه آسیب شناسی، جراحی و انکولوژی، سل گلدمن مرکز تحقیقات سرطان پانکراس، دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز (بالتیمور) می گوید:””پزشکان بر اساس دستورالعمل های اجماع بین المللی برای کمک به مدیریت بیماران مبتلا به ضایعات پیش ساز سرطان پانکراس مانند نئوپلاسم های مزانشیمی پاپیلر (IPMNs) تکیه می کنند. این دستورالعمل ها مفید هستند، اما تصویربرداری پانکراس اطلاعات کافی در مورد ماهیت نئوپلاستیکی کیست پانکراس فراهم نمی کند. کیست های پانکراس می تواند بیماران بیشتری را با کیست های نگران کننده ای برای نظارت ادامه دهد و از عوارض و خطرات مرتبط با جراحی پانکراس جلوگیری کند.”
تلومرها مناطق توالی نوکلئوتیدی تکراری هستند که در انتهای کروموزوم یافت می شوند که در شرایط عادی کروموزوم را حفظ می کند. هنگامی که تلومرها بیشتر یا بیشتر توالی های تکرار تلومر خود را از دست می دهند، می تواند سرپا نگه داشته شود، منجر به مرگ سلول یا بی ثباتی کروموزومی می شود. دکتر Goggins گفت: “این یک مکانیزم مهم است که به پیشرفت بسیاری از سرطان های تهاجمی پیش از قاعدگی کمک می کند.” “فیوژن های Telomere می تواند به عنوان نشانگر برای پیش بینی حضور دیستپلازی درجه بالا و / یا سرطان تهاجمی خدمت کند.”
در این گزارش، محققان یک آزمایش مبتنی بر PCR برای تشخیص فیوزهای تلومر در نمونه های تومور پانکراس یا مایع کیست را توصیف کردند. این آزمایش شامل دو مرحله از PCR با دور دوم با استفاده از پروب تکرار تلومر برای تشخیص اتصالات.
محققان بافت نمونه های تومور IPMN را که از بیماران تحت عمل جراحی، نمونه های مایع کیست جراحی و پانکراس نرمال گرفته شده اند، بررسی کردند. IPMN ها شایع ترین نوع کیست های نئوپلاستیکی پانکراس هستند. آنها با تکثیر پاپیلری سلول های اپیتلیال تولید کننده موتین و انحنای کیستیک کانال پانکراس اصلی یا شاخه ای مشخص می شوند.
این تست فیوژن تلومر قادر به تشخیص فیوزهای تلومر در بیش از نیمی از سلول های پانکراس بود. فیوژن های Telomere اغلب در تومورهای با دیسپلازی با درجه بالا (شامل سلول های غیرطبیعی بیشتر) تشخیص داده می شود. فیوژن های تلومر در پانکراس های طبیعی یا نمونه هایی با دیسپلازی کم درجه یافت نشد.
یافته های مشابه در تجزیه و تحلیل مایع کیست دیده می شود، که در آن حضور فیوزهای تلومر احتمال ابتلا به دیسپلازی بالا یا سرطان تهاجمی را ۶ برابر افزایش داد. حوادث همجوشی تلومر با فعالیت تلومراز بالا (آنزیمی که طول تلومرها را افزایش می دهد) و طول تلومر کوتاه شده است.
“ما یک آزمایش ساده مولکولی برای تشخیص فیوزهای تلومر ایجاد کرده ایم. این تست تشخیص فیوژن تلومر روش ارزان تر برای ارزیابی مایع کیست لوزالمعده نسبت به روش های توالی نسل بعدی است که برای این منظور مورد ارزیابی قرار می گیرند”، دکتر گوگینز اشاره کرد.
