دانشمندان مکانیسمی را در گروهی از سلول‌های ایمنی روده کشف کردند که متابولیسم مواد غذایی را در جهت سوزاندن چربی، افزایش می‌دهند. اما چگونه سیستم ایمنی روده میتواند به کاهش وزن کمک کند؟
نتایج این مطالعات میتواند علت این را توجیه کند که عده‌ای برخلاف داشتن عادات غذایی بد، اندام متناسبی دارند.
T سل‌های لایه‌ی اینترا اپی‌تلیال که ساکن آستر روده‌ی کوچک هستند، دارای ژن فعال برای پروتئین بتا ۷ می‌باشند که نحوه‌ی عملکرد این مکانیسم را مشخص می‌کند.
با توجه به توضیحاتی که در ژورنال “ Nature “ چاپ شده بود، محققان از بیمارستان ماساچوست بوستون و دانشگاه هاروارد اعلام کردند که نحوه‌ی کار این نوع سلول‌ها در موش‌ها آزمایش می‌کنند.
وقتی این موش‌ها را با رژیم حاوی چربی و کربوهیدارت زیاد تغذیه کردند، هیچ‌کدام از آن‌ها دچار افزایش فشار خون، افزایش کلسترول، چاقی و دیابت نشدند. دکتر فیلیپ سویرسکی، استاد رادیولوژی و عضو گروه تحقیقاتی در این باره می‌گوید:
بعد از خوردن غذا، بدن میتواند انرژی را به گرما تبدیل کرده و چربی‌ها را بسوزاند و یا مواد غذایی را برای مصارف بعدی به چربی تبدیل کند. سلول‌هایی که در سیستم ایمنی تاثیر دارند، ظاهرا در متابولیسم هم نقش مهمی ایفا می‌کنند.
متابولیسم، ذخیره چربی و مصرف انرژی
عملکرد بیوشیمیایی بدن در کنترل مواد مغذی حاصل از مواد غذایی، پیچیده است و نیازمند تنظیمات دقیق می‌باشد. محققان با استفاده از حسگرهای متابولیکی، مواد غذایی حامل این سنسور‌ها را به محل حضور سلول‌های ایمنی هدایت کردند. این مطالعه نشان داد که بخشی از این مسیر، ذخیره‌ی چربی را به مصرف انرژی ترجیح می‌دهد. این نوع مکانیسم به سلامت بدن به هنگام گرسنگی شدید یا سو تغذیه کمک می‌کند.
با این وجود در جوامعی که رژیم غذایی پر از چربی و کربوهیدرات دارند، این مکانیسم سلامت بدن را به خطر انداخته و کاهش وزن را مختل می‌کند.
تاثیر بر روی سندرم متابولیک
در بخش اول مطالعات، تیم تحقیقاتی دو گروه از موش‌ها را با رژیم غذایی معمولی تغذیه کردند. یکی ازآن گروه به عنوان گروه کنترل، حامل ژن اینتگرین بتا ۷ بودند که در نتیجه سلول‌های ایمنی آن‌ها قادر به ساختن پروتئین بود.گروه دیگر فاقد این ژن بودند و پروتئینی در بدنشان ساخته نمی‌شد. با وجود اینکه گروهی که فاقد ژن اینتگرین بتا ۷ بوده و مواد غذایی بیشتری دریافت می‌کردند، و میزان فعالیت یکسانی با موش‌های گروه دیگر داشتند، دچار افزایش وزن نشدند.
بعد از انجام تست‌های متابولیکی بر روی موش‌ها، محققان دریافتند که موش‌های فاقد اینتگرین بتا ۷ انرژی بیشتری مصرف کردند، زیرا میزان متابولیسم پایه‌شان افزایش یافته است.
علاوه بر این، موش‌های فاقد اینتگرین بتا ۷ تحمل به گلوکز و چربی بهتری از خود نشان دادند، سطح تری گلیسیرید پایین‌تری داشتند و گلوکز را به چربی قهوه‌ای و انرژی تبدیل می‌کنند.
مقاله‌ی مرتبط: آیا باکتری‌های روده در اضطراب و افسردگی ناشی از چاقی مقصر هستند؟
در مرحله‌ی دوم مطالعات،محققان رژیم غذایی با قند و چربی و سدیم زیاد به دو گروه از موش‌ها دادند. ایین نوع رژیم غذایی میتواند سندرم متابولیک را موردهدف قرار دهد. در این سندرم، مجموعه‌ای از ریسک فاکتورها وجود دارند که ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهند.
در این نوع رژیم، موش‌های گروه کنترل که دارای اینتگرین بتا ۷ بوده و مبتلا به چاقی و سندرم متابولیک هستند، عدم تحمل به گلوکز پیدا کرده و دچار فشار خون بالا شدند. در مقابل، موش‌هایی که فاقد این ژن بودند، تناسب اندام خود را حفظ کرده و به سندرم متابولیک مبتلا نشدند.
اثر بر سطح لیپیدها
همچنین محققان اعلام کردند خاموش شدن ژن پروتئین اینتگرین بتا ۷ در سلول های ایمنی موش‌ها باعث افزایش میزان کلسترول می‌شود که یکی از علائم سندروم متابولیک است.
تیم تحقیقاتی با تغییر ژنتیکی و رژیم غذایی پر از کلسترول، این موش‌ها را مستعد ابتلا به کلسترول بالا کردند. نتایج این مطالعات نشان داد که برخلاف شرایط موجود، موش‌ها به کلسترول بالا مبتلا نشده و سطح لیپید خونشان نرمال باقی ماند.
علاوه بر این، در مقایسه با محصول پروتئینی تولید شده توسط سلول‌های ایمنی، موش‌هایی که فاقد اینتگرین بتا ۷ بودند، کلسترول خون بیشتر، تحمل به گلوکز بهتر، ریسک بیماری‌های قلبی عروقی پایین‌تر و پلاک‌های کمتری در شریان‌ها داشتند.
مهار مسیر ترشح انسولین
در مرحله‌ی آخر این تحقیقات،محققان دریافتند که T سل‌های اینترااپیتلیال بیشترین میزان اینتگرین بتا ۷ را دارند. آن‌ها بیان کردند که سلول‌ها اثرات خود را بر روی متابولیسم از طریق کاهش میزان پروتئین GLP_1 که به طور نرمال، سطح متابولیسم را از طریق ترشح انسولین و مصرف گلوکز افزایش می‌دهد، بروز می‌دهند.
هنوز مطالعات زیادی باید در این زمینه انجام شود تا بتوان ثابت کرد که مهار این سلول‌ها میتواند یکی از درمان‌های چاقی، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باشد. همچنین، نحوه‌ی عملکرد دقیق این مکانیسم در افرادی که متابولیسم بالایی دارند، باید بررسی شود.
به طور مثال، آیا سطح فعالیت این سلول‌های ایمنی در طول روز متفاوت است؟ و چگونه میتواند در سلامت افراد و کاهش وزن موثر باشد؟ دکتر سوویرسکی در این باره می‌گوید:
ما افرادی را می‌بینیم که متابولیسم پایه‌ی بالایی دارند و بدون افزایش وزن، کالری زیادی مصرف می‌کنند. در حالی که بعضی‌ها با خوردن کالری‌های محدود نیز نمی‌توانند به اندام متناسب دست پیدا کنند.
بسیار عالی،ممنون از مطالب به روز و انتخاب مناسبتون ،خسته نباشین،موفق باشین