با یادآوری خاطرات گذشته احساس خوبی به من دست می‌دهد. روزهایی را که با دوستانم در کنسرت The Cure شرکت می‌کردیم. صبح‌هایی که در پنجره‌ی اتوبوس نقاشی می‌کشیدم و عصرهایی که با برادرانم تخته بازی می‌کردیم و والت دیزی تماشا می‌کردیم. تمام این‌ها، حس اشتیاق زیادی را به من می‌دهند. این احساس خوب و این اشتیاق، در حقیقت نوستالژی واقعی است. بیشتر افراد زمانی که تفاقات شخصی مهم خود را یادآوری می‌کنند، حس خوب نوستالژی به آن‌ها دست می‌دهد. تولد، کریسمس، ازدواج..از این موارد هستند، به خصوص اگر با خانواده و دوستان همراه شوند.
اما چگونه برخی اتفاقات نوستالژی می‌شوند و اثر نوستالژی بر روان ما چیست؟
نوستالژی برای قرن‌ها نوعی اختلال روانی مطرح می‌شد(مانند ناراحتی و اضطراب برای اتفاقاتی که در گذشته صورت گرفته‌اند) اما امروزه می‌دانیم که نوستالژی فواید روانی حائز اهمیتی دارد. درحالی که نوستالژی می‌تواند گاهی با احساسات منفی مانند تنهاییی تشدید شود، موجب بهبود خلق و خوی افراد و معنادار کردن زندگی آن‌ها می‌شود. نوستالژی، احساساتی مانند دوست داشته شدن و حمایت و ارتباط با دیگران و الهام و دیدگاه خوب نسبت به آینده را در فرد ایجاد می‌کند. زیرا به یدآوری چیزهای خوب درباره‌یخود و دیگران کمک می‌کند.
اما ما چگونه می‌توانیم به خلق خاطرات نوستالژیک برای استفاده از فواید آن بپردازیم؟
من وهمکارانم گمان می‌کنیم که دوست داشتن رویداد‌های زندگی می‌تواند آن‌ها را به خاطرات نوستالژیک تغییر دهد. زمانی که افراد در میانه‌ی یک تجربه‌ی معنادار هستند، اغلب تلاش بیشتری برای به خاطر سپردن تک تک لحظات آن می‌کنند. در سه مطالعه‌ی اخیر، ما درباره‌ی تاثیر حس خوبِ یک تجربه بر خلق خاطرات نوستالژی، تحقیق کردیم. ابتدا به۲۶۶ نفر گفته شد تا درباره‌ی اتفاقات خوب گذشته‌ی خود فکر کنند و آن‌ها را بنویسند. سپس درباره‌ی میزان حس خوب آن‌ها نسبت به آن تجربه و خاطرات نوستالژیک از آن‌ها سوال شد. این یافته‌ها مدرک اولیه برای اهمیت دوست داشتن و احساس خوب درباره‌ی رویدادی در خلق خاطرات نوستالژیک فراهم کرد. در مطالعه‌ی دوم، ما بر روی دوست داشتن دوره‌ی خاصی از زندگی مانند دوران دانشجویی و نوستالژی آن تمرکز کردیم. همچنین در این مطالعه، ما در مورد تاثیر نوستالژی درباره‌ی یک تجربه‌ی خوب بر سلامت روان فرد تحقیق کردیم. ما ۱۲۲ فارغ التحصیل را در یک تجدید دیدار با یکدیگر، مورد بررسی قرار دادیم و میزان اشتیاق آن‌ها در طول تحصیل در دانشگاه و احساس نوستالژیک آن‌ها در این دوره را ارزیابی کردیم. همچنین میزان خوش بینی آن‌ها به آینده نیز بررسی شد. براساس نتایج، هرپه افراد دوران خوبی را در دانشگاه گذرانده بودند، احساس نوستالژی بیشتری از آن دوره داشتند، چنین افرادی نسبت به آیند‌ی خوئ خوش بین‌تر بودند. در نهایت این مطالعات مدرک بیشتری درباره‌ی تاثیر احساس اشتیاق و تجربه‌ی خوب در شکل‌دهی به خاطرات نوستالژیک فراهم کرد. چنین تاثیر آن بر خوش بینی نسبت به آینده نیز اثبات شده‌است. یکی از محدودیت‌های این تحقیقات این بود که بعد از پایان یک تجربه، از افراد درباره‌ی احساس آن‌ها نسبت به آن رویداد سوال می‌شد. اما در آخرین تحقیق پیرامون این موضوع، ما میزان اشتیاق و احساس خوب افراد را درباره‌ی تجربیاتی که در حال اتمام بود، ارزیابی کردیم. سپس احساس نوستالژی درباره‌ی آن را مور بررسی قرار دادیم.
ما از ۶۶ دانشجو در روز جشن فارغ التحصیلی آن‌ها درباره‌ی میزان احساس خوشایندشان در آخرین سال دانشگاه سوال کردیم. ۴ تا ۹ ماه بعد، احساس نوستالژی این افراد درباره‌ی دانشگاه و خوش‌بینی آن‌ها نسبت به آینده را ارزیابی کردیم.
ما متوجه شدیم که افرادی که در آخرین سال دانشگاه تجربیات خوب بیشتری داشتند، چند ماه بعد احساس نوستالژی بیشتری درباره‌ی دوران دانشجویی داشتند. همچنین این احساس با میزان خوش بینی به آینده نیز ارتباط تنگاتنگی داشت. این تحقیقات پیشنهاد می‌کند که تلاش آگاهانه برای احساس و درک تجربیات کنونی، اساس خاطرات نوستالژی را فراهم می‌کند. این کار تا سال‌ها باعث احساس لذت در شما می‌شود. نوستالژی همراه موسیقی، عطر و… تشدید می‌شود.
فکر کردین درباره‌ی آن اجرای کنسرت The Cure همیشه لبخند را برلبانم می‌نشاند!
