ایمونوتراپی درمان موثری در برخورد با سرطان های بدخیم و نادر پوستی است

سرطان شامل همه انواع تومورهای بدخیم است که در پزشکی آنها را بیشتر با نام نئوپلاسم مینامیم. احتمال بروز سرطان در هر سنی وجود دارد ولی احتمال بروز سرطان با افزایش سن زیاد می‌شود. تخمین زده میشود که سرطان باعث سیزده درصد مرگ‌ها است بر طبق گزارش انجمن بهداشت آمریکا شش میلیون و هفتصد هزار نفر بر اثر سرطان و در سال دو هزار و هفت مرده‌اند سرطان تنها ویژه انسان نیست و همه جانوران و گیاهان پرسلولی نیز ممکن است به سرطان دچار شوند. شکلی از سرطان که در ملانوسیت‌ها (سلول‌هایی که رنگدانه یا پیگمان ملانین را می‌سازند) آغاز می‌شود. ممکن است ملانوم در یک خال گوشتی یا مول شروع شود (ملانوم پوستی)، اما امکان دارد در دیگر بافت‌های رنگدانه دار مانند چشم یا روده‌ها هم آغاز گردد. اما امروز در این مطلب میخواهیم بیشتر در مورد نوع خاصی از سرطان صحبت کنیم با نام سرطان ملانوم پوست از نوع دسموپلاستیک  Desmoplastic melanoma که بیشتر در مناطق در معرض نور خورشید همچون سر و گردن مشاهده می شود، به داروهایی که سیستم ایمنی را فعال می کنند به خوبی پاسخ می‌دهد.
در مطالعه UCLA، بیش از دو سوم افراد مبتلا به نوع نادر ملانوم، به درمان با ایمنوتراپی ضد PD-۱ پاسخ مثبت دادند. یافته نشان می‌دهد که سرطان است که به شدت فیبروتیک با استروما متراکم است، نمی تواند به ایمونوتراپی واکنش نشان دهد و توانایی کمک به دانشمندان برای شناسایی بیماران را دارد که احتمال بیشتری برای درمان دارند.
ملانوم دسموپلاستی یک زیرمجموعه غیر معمول از ملانوم است که به روشهای درمان سنتی، مانند شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی مقاوم است. تومورهای ملانوما دسموپلاستی که یک بافت بسیار ضخیم برای کاهش توانایی سلول‌های ایمنی برای نفوذ و حمله به بافت سرطان دارند همچنین کمبود جهش های “راننده” که برای توسعه دارو و استراتژی‌های دقیق پزشکی مورد نیاز است، مشخص می شود. این امر دانشمندان را به بررسی افراد مبتلا به ملانوم دزموپلاستی و سایر انواع سرطان‌های متراکم هدایت میکند که به احتمال زیاد در این نوع از سرطان‌ها ایمنوتراپی روشی سودمند و کارساز خواهد بود و تلاش دانشمندان شاید به منجر به پیشرفت هایی در این حیطه شود.
با این حال، تحقیقات نشان داده است که آنتی بادی های ضد PD-۱، مانند پمبرولوزومام و نایوولومب، برای درمان برخی از بیماران مبتلا به ملانوم پیشرفته موثر هستند. برای پاسخ به ایمنوتراپی ضد PD-۱، سرطان باید توسط سیستم ایمنی بدن بیمار به عنوان عامل غیرطبیعی شناخته شود و سلول‌های سیستم ایمنی باید با PD-L۱ مسدود شوند که این انسداد توسط لیگاند PD-۱انجام خواهد شد. سطح بالایی از جهش های ناشی از آسیب حاصل از نور خورشید در تومورهای ملانوم به سیستم ایمنی بدن اجازه می دهد تا این سلولهای ملانومی غیرطبیعی را تشخیص دهند سلول‌های ملانوم به عنوان سلول‌های غیرطبیعی مورد حمله قرار می گیرند که این یافته‌ها همراه با ارتقای نتایج بالینی خواهد بود.
در این مطالعه، تیم UCLA فرضیه ساخت مبتنی بر این که علیرغم استرومای متراکم بافت سرطانی که همراه با تومورهای ملانوم دزموپلاستیک است، بیماران هنوز هم ممکن است به درمان‌های ضد PD-۱ یا ضد PD-L۱ پاسخ مناسب و خوبی دهند و آن هم به دلیل فراوانی جهش‌های کروموزومی ناشی از آسیب‌های خورشیدی پیشین که منجر به بروز این نوع سرطان شده‌است. آنها بیشتر به دنبال درک این موضوع هستند که چگونه آسیب DNA از نور ماوراء بنفش (که درواقع دریافت این نور فرابنفش نتیجه معمول در معرض قرار گرفتن آفتاب است و همچنین بسیار با ملانوم دزموپلاستی مرتبط است) و سطوح بیان PD-L۱ در سلول‌های تومور پاسخ بیمار به ایمونوتراپی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
محققان ۶۰ نفر را مبتلا به ملانوم دگزموپلاستی پیشرفته که طی یک دوره ۵ ساله از داروهای ضد PD-۱ یا ضد PD-L۱ استفاده کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند. دانشمندان دریافتند که ۷۰ درصد از بیماران (۴۲ نفر از ۶۰) با کاهش اندازه تومور پاسخ قابل توجهی به این روش درمانی دادند، در بیشتر موارد بعد از چند ماه تا چند سال نیز ادامه داشت. علاوه بر این، ۱۹ نفر از این ۴۲ بیمار پاسخ کامل داشتند، به این معنی که سرطان آنها دیگر قابل تشخیص نبود و هیچکدام از این ۱۹ بیمار تا به امروز عود بیماری را نداشتند که این امر بسیار شایان توجه است.
تیم UCLA بیشتر از فناوری‌های پیشرفته استفاده کردند تا به صورت جامع نمای بیماری هایی که توسط آسیب DNA ایجاد شده اند را به ما نشان دهند و فعالیت‌های مربوط به جهش یافتگی شدید کروموزی را در اکثر تومورهای بیمار را کشف کردند (۱۴ از ۱۷). آنها همچنین یک تجزیه و تحلیل تطبیقی توموری را بین بیماران مبتلا به ملانوم دزموپلاستیک و مبتلا به سایر انواع ملانوم انجام دادند و درصد بالایی از سلولها با میزان زیاد PD-L1  را در تومورهای ملانوم دزموپلاستیک یافتند که با افزایش تراکم سلول T CD8 همراه بود.
اگرچه ملانوما دسموپلاستی فقط چهار درصد از کل انواع ملانوم ها را تشکیل می دهد، نتایج زنده ماندن در حال حاضر ضعیف است و در حال حاضر به بحث‌های علمی و عملی فراوان حول این موضوع برای یافتن راهبردهای درمان جدید نیاز داریم. یافته‌های این مطالعه باعث شده است که یک آزمایش بالینی جدید در بیش از ۱۰۰ سایت در سراسر ایالات متحده آمریکا که توسط موسسه ملی سرطان حمایت شده است ارائه گردد و مورد توجه عموم قرار بگیرد و پمبرولوزومام ضد PD-۱ (با نام تجاریKeytruda ) را در اختیار افراد با ملانوم دسموپلاستی حتی قبل از عمل جراحی قرار دهد.
پزشکانUCLA  Antoni Ribas (آنتونی ریباس) و Siwen Hu-Lieskovan (سینو هو لیسکوان)، نویسندگان شرکت کننده در نوشتن این مقاله بودند هستند. نویسندگان نخستین همکاری دکتر Siwen Hu-Lieskovan (سایوون هو لیسکوان)، Zeynep Eroglu (زین پور ارگلو) و Jesse Zaretsky (جسی زارتیسکی) در دانشکده پزشکی دیوید جفن در UCLA هستند. نویسندگان دیگر دکتر  بارتوز چمیلوتسوکی، زیوآن وانگ، پیتر شینتاکیو، کودی وی و آلیستر کاکرین در. UCLA
Ribas ، Hu-Lieskovan، Chmielowski و Cochran عضو مرکز سرطان جامع UCLA Jonsson هستند.
تیم UCLA با پزشکانی همچون Dae Won Kim  و Jane Messina  از مرکز سرطان Moffitt همکاری کردند. دکترWen Jen Hwu (ون جن هوو) از مرکز سرطان MD Anderson ، دکتر Alain Algazi(آلاین القازی) از دانشگاه کالیفرنیا سان فرانسیسکو، دکتر Jeffrey Sosman(جفری سوسمن) از مرکز پزشکی دانشگاه شمال غرب آمریکا، دکتر Douglas John (داگلاس جان) از مرکز سرطان Ingram Vanderbilt، دکتر الیزابت لینکر، متئو کارلینو، ریچارد اسکولیر و جورجیان لانگ از موسسه ملانوما استرالیا، دکتر بن کنگ از بیمارستان Westmead سیدنی، دکتر رودریگو مونوز و مایکل پستوو از مرکز سرطان Memorial Sloan Kettering، دکتر Suthee Rapisuown از مرکز سرطان لمبرتی جورج تاون، دکتر پیتر فدریکو گراردینی از موسسه پارکر ایمونوتراپی سرطان و دکتر ریچارد جوزف از کلینیک Mayo در این پروژه مشارکت چشم‌گیری داشتند و یافته‌های امروز ما مدیون این داشنمندان است.