بهتر است فضانوردان در فضا فعالیت کنند. شاید قرار دادن ایستگاه فضایی در سیارک‌های گردان، علاوه بر این که برای نگهداری تجهیزات، نیروی گرانش لازم را فراهم می‌کند، سرعت تحقیقات را نیز بالا می‌برد. در چند سال اخیر تمایل فضانوردان به کاووش در سیارک‌ها بیشتر شده است. محققان در نظر دارند تا فضاپیمایی را به سیارات دورتر بفرستند تا مواد معدنی را برای تحقیقات به زمین باز گردانند. اما بزرگترین مشکل این است که شما نمی توانید یک سیارک را به دلیل جاذبه‌ی ضعیفی که دارد ، برش دهید.
Thomas Maindl و همکارانش راه‌حلی برای این موضوع دارند: اگر شما ایستگاه فضایی را درون سیارکی گردان قرار دهید، علاوه بر این که می‌توانید در آن به کاووش بپردازید و از تجهیزات نگهداری کنید، از خطرات سطح سیارک‌ها مانند تابش پرتوها نیز در امان میمانید. این تیم تحقیقاتی، ایستگاه فضایی فرضی را درون سیارکی گردان با پهنای چند صدمتر مدل‌سازی کردند. این کار را با استفاده از لوله ای به عنوان ایستگاه فضایی و تکه‌ای از سنگ‌های غار به عنوان سیارک شبیه سازی کردند.
مقاله‌ی مرتبط: سفر فضایی مغز را تغییر می‌دهد
Maindl می‌گوید:
شاید برای این کار نیازی به دیوار‌های آلومینیومی نداشته باشیم و از سیارک به عنوان دیوار استفاده کنیم.
این تیم تحقیقاتی تمام جوانب را در نظرگرفته‌اند مواردی مانند این که سیارک‌ها از سنگ ساخته شده‌اند و افراد و ربات‌ها برای کنترل بهتر خود در فضا، به ۳۸ درصد جاذبه‌ی زمین نیاز دارند یعنی جاذبه‌ای که در مریخ احساس می‌شود.
برای ایجاد نیروی گریز از مرکز لازم، سیارک‌ها باید یک تا سه بار در دقیقه دور خود گردش کنند. اما شاید این میزان چزخش، به سیارک‌ها استرس وارد کند و باعث متلاشی شدن آن‌ها شود. گرچه Maindl مخالف این موضوع است. او اعتقاد دارد که سیارک‌ها قدرت کافی برای حفظ خود را دارند. با این حال ما به اطلاعات بیشتری در این زمینه نیاز داریم تا مطمئن شویم که با قرار دادن ایستگاه فضایی در سیارک، این اجسام متلاشی نمی‌شوند.
Peter Veres می‌گوید:
ما اطلاعات چندانی درباره‌ی ویژگی‌های فیزیکی اجسام فضایی با این ابعاد نداریم. اما با توجه به اطلاعات قبلی، به نظر می‌رسد که بیشتر حجم سیارک‌ها را قلوه سنگ تشکیل می‌دهد تا تخته سنگ!
به نظر می‌رسد حفر سیارک برای قرار دادن ایستگاه فضایی در آن، احتمال متلاشی شدن این اجسام را بالا می‌برد. همچنین این کار، تغییراتی در چرخش و جاذبه‌ی آن ایجاد می‌کند. هر بار که ربات‌ها و فضانوردان درون سیارک به کاوش می‌پردازند، می‌توانند در گردش آن اختلال ایجاد کنند.
Maindlمی‌گوید:
اگرچه این ایده می‌تواند برای فضانوردانی با تعداد کمتر ممکن باشد اما به این زودی‌ها عملی نمی‌شود و حداقل بیست سال زمان نیاز است.
