تحقیق جدید نشان می‌دهد که ترکیبات شیمیایی موجود در ذرت بنفش می‌تواند التهاب و مقاومت به انسولین را در یک مدل سلولی موشی کاهش دهد.
خوردن یک رژیم غذایی سالم، سنگ‌بنای پیشگیری از دیابت نوع ۲ است. میوه‌ها، سبزیجات بدون نشاسته، غلات کامل، آجیل‌ها، دانه‌ها و حبوبات در لیست غذاهایی هستند که اتحادیه‌ی دیابت آمریکا (ADA) پیشنهاد می‌کند.
این غذاها یک رویکرد همگانی ندارد (لزوما برای همه مناسب نیستند). آخرین توصیه‌های ADA بیان می‌کند افراد باید زیر نظر یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی باشند تا بدانند کدام غذاها به کنترل سطح قند خون آن‌ها کمک می‌کند.
هنگام بررسی کنترل دیابت، ممکن است ذرت بدیهی‌ترین گزینه نباشد. با این حال، این غله در انواع مختلف رنگ‌ها وجود دارد و این مواد شیمیایی رنگدانه است که کلیدی برای مزایای بالقوه‌ی ذرت برای افراد دیابتی است.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ نشان داد رت‌هایی که در کنار یک رژیم غذایی غربی، عصاره‌ی سویه‌ای از ذرت آبی را مصرف کردند، در مقایسه با رت‌هایی که فقط رژیم غذایی غربی را خوردند، چاقی شکمی کمتر، سطوح بهتر کلسترول و تری گلیسیرید و فشار خون کمتری داشتند.
امروزه یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه Illinois در Urbana-Champaign در همکاری با دانشمندان دانشگاه‌های کشاورزی شمال شرقی و Zhejiang (هر دو در چین) ، اطلاعاتی را ارائه می‌دهند که نشان می‌دهد ترکیبات شیمیایی موجود در انواع مختلفی از سویه‌های ذرت بنفش، می‌تواند باعث کاهش التهاب و ارتقای حساسیت به انسولین در یک مدل سلولی موشی شود.
کنترل التهاب و چاقی
Elvira Gonzalez de Mejia، نویسنده‌ی متناظر و پروفسور علوم تغذیه، سرپرستی مطالعه را بر عهده داشت و تیم پژوهشی یافته‌های خود را در مجله‌ی Food Chemistry به چاپ رساند.
برای این مطالعه، محققان ۴ سال سپری کردند تا ۲۰ واریته‌ی جدید از ذرت را (به صورت مشتق شده از Apache) رشد دهند. سپس محققان از آب برای خارج کردن ترکیبات شیمیایی موجود در لایه‌ی خارجی دانه‌ی ذرت (pericarp) استفاده کردند.
هر عصاره‌ی pericarp، ترکیب منحصر به فردی از آنتوسیانین‌ها و رنگدانه‌هایی بود که باعث ایجاد سایه‌ی قرمز-بنفش در سویه‌ی خاصی از ذرت می‌شود. هم‌چنین سایر ترکیبات شیمیایی یا ترکیبات فنولی، شامل کافئیک اسید، وانیلیک اسید، لوتئولین و کوئوستین در کنار سایر ترکیبات وجود داشت.
برای بررسی توانایی عصاره‌ی pericarp هر یک از سویه‌ها، محققان آن‌ها را به آزمایشگاه بردند و از مدل‌های سلولی موشی برای نمایش التهاب و چاقی (دو عارضه بحرانی دیابت) و هم‌چنین مقاومت انسولینی استفاده کردند.
وقتی محققان ماکروفاژها را در مواجه با عصاره‌ها قرار دادند، شاهد کاهش تولید مولکول‌های پیش-التهابی شدند. ماکروفاژها سلول‌های ایمنی هستند که در التهاب نقش دارند.
هم‌چنین آن‌ها دریافتند که برخی از عصاره‌ها به طور متوسطی برای سلول‌های چربی سمی هستند؛ ولی می‌توانند تبدیل سلول‌های پیشگام به سلول‌های بالغ چربی (آدیپوسیت‌ها) را تعدیل کنند. آدیپوسیت‌ها باعث تجمع چربی و شروع چاقی می‌شوند.
کاهش مقاومت انسولینی
محققان هم‌چنین عصارههای pericarp خود را روی یک سری آدیپوسیت‌ها آزمایش کردند. آن‌ها به صورت مصنوعی، مقاومت به انسولین (یکی از نشانه‌های دیابت) را روی این آدیپوسیت‌ها القا کرده بودند.
این عصاره‌ها، سطح استرس اکسیداتیو را در سلول‌ها کاهش دادند؛ استرس اکسیداتیو معیاری برای بررسی مقاومت انسولینی است.
با توجه به نتایج این مطالعه، در حضور عصاره‌ها، جذب گلوکز تا سطوح متفاوتی افزایش یافت که نشان‌دهنده‌ی کاهش مقاومت انسولینی است.
عصاره‌ی ذرت بنفش می‌تواند فواید دیگری را نیز به همراه داشته باشد.
آلفا آمیلاز آنزیمی است که در فرآیند شکستن کربوهیدرات‌های پیچیده به قندهای ساده نقش دارد. مهار کردن این پروتئین در افراد دیابتی می‌تواند منجر به کاهش سطح قند خون شود. عصارههای pericarp یک اثر مهاری بالقوه بر روی آلفا آمیلاز داشتند.
هم‌چننین عصاره‌ها آنزیم دیگری به نام دی پپتیدیل پپتیداز ۴ (DPP4) را مهار کردند. این آنزیم هورمون‌هایی را فعال می‌کند که ترشح انسولین در گردش را تنظیم می‌کنند. مهارکننده‌های DPP4 در داروسازی، طبقه‌ی جدیدی از داروها هستند که پزشکان برای درمان دیابت نوع ۲ از آن استفاده می‌کنند.
Diego Luna-Vital، محقق فوق دکترا و نویسنده‌ی همکار می‌گوید:
ما شاهد تغییرات بسیار مهم در مولکول‌هایی بودیم که سبب کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب در آدیپوسیت‌های مقاوم به انسولین می‌شوند. ما هم‌چنین تغییرات مهمی را در مولکول‌های پیش-التهابی در سلول‌های ایمنی دریافتیم.
از de Mejia پرسیده شد آیا او پیش‌بینی می‌کند که افراد دیابتی می‌توانند از ذرت بنفش در رژیم غذایی خود یا از عصاره‌ی pericarp آن استفاده کنند یا خیر؟
او می‌گوید:
هر دو رویکرد مقابل، مهم هستند؛ استفاده از ذرت رنگی کامل به عنوان بخشی از رژیم غذایی و هم‌چنین استفاده از آن به عنوان ماده‌ی اولیه محصول pericarp حاصل از ذرت آسیاب شده.
محققان کار خود را با هدف پرورش هیبریدهایی از ذرت که شامل ترکیبات شیمیایی با بیشترین توانایی هستند، ادامه می‌دهند.
