تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که داروهای ضدسرطان علی‌رغم اینکه باعث ریشه‌کنی تومور می شوند، با همان مکانیسم های درمانی می توانند روند پیری ارگان‌ها بخصوص مغز را سرعت بخشند.
دانشمندان درتحقیقات اخیر متوجه شدند که بیماران تحت درمان با داروهای ضدسرطان به ویژه مبتلایان سرطان سینه، عوارض شیمی درمانی مغزی تجربه می کنند.
این عوارض شیمیایی مغزی طی روند درمان سرطان به رخ می‌دهد و ممکن است برای مدت طولانی حتی از پس از اتمام درمان به طول بیانجامد؛ بیمارانی که چنین تجربیاتی داشته اند بیشتر از کاهش توانایی شناخت که باعث اختلال در فعالیت‌های روزمرگی می‌شود شکایت دارند.
مطالعه دیگر نشان داد که شیمی درمانی علاوه بر عوارضی که در درمان سرطان دارد، می تواند طیف وسیعی از توانایی های شناختی و درکی از جمله حافظه را تحت تاثیر قرار دهد؛ همچنین طی مطالعه جدید، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا به بررسی عمیق گروهی از زنان با شیمی درمانی سرطان سینه پرداختند؛ در این زنان مارکرهای زیستی پیری سلولی که با کاهش قدرت شناخت مرتبط است مشاهده شد و نتایج این تحقیق با علامت صحیح روند پیری مغز توسط شیمی درمانی انتشار یافت.
پیری مغز با نقص سلامت سلولی همراه است. دانشمندان بیان دارند که داروهایی که پزشکان برای درمان سرطان سینه تجویز می‌کنند، می‌توانند سلامتی فرد را در طولانی مدت تحت تاثیر قرار دهد و علاوه بر این که قادر به اختلال در توانایی شناخت فرد می شود،در ایجاد خستگی مداوم و درد فعالیتی نیز می‌توانند نقش داشته باشند.
برخی روش‌های درمانی از جمله پرتودرمانی علاوه بر تخریب DNA سلول‌های سرطانی جهت ریشه‌کن کردن سرطان، می توانن DNA سلول‌های سالم اطراف توده را نیز تخریب کنند و باعث تسریع روند پیری شوند.
تیم تحقیقاتی پروفسور جودیت کرول، ۹۴ زن مبتلا به سرطان سینه را که ۳ تا ۶ سال پیش از تحقیق، تحت درمان بوده اند را به دقت بررسی و مطالعه کردند؛ آن‌ها مارکرهای بیولوژیکی موثر در روند پیری از جمله میزان تخریب ماده ژنتیکی فعالیت تلومراز و همچنین اندازه کرومر ها در سلول های خونی را آنالیز کردند؛ تلومر‌ها پوشش هستند که از DNA سلولی محافظت می کنند و تلومراز آنزیمی است که طول تلومر را حفظ می کند. به میزانی که تلومر کوتاه می‌شود، سیگنال‌هایی ارسال می‌کند که نشان دهنده پیری و مرگ سلول است؛ بنابراین میزان فعالیت تلومراز می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت سلامتی بدن باشد.
محققان همچنین ثابت کرده‌اند که شرکت‌کنندگانی که در آن ها تخریب DNA، بالا و افت فعالیت تلومراز ای دارند، بیشتر نتایج بر به نفع کاهش فعالیت اجرایی است.به طور کل، کسانی که آنالیز مارکرهای افت فعالیت تلومراز ای داشته‌اند، علائم کاهش فعالیت حرکتی به اختلال در تمرکز و توجه نشان می دهند.
این یافته‌ها مهم است زیرا ما را به سمت مداخلات درمانی به پیش می‌برد که توانایی شناخت و ادراک مغز را کمتر تحت تاثیر قرار می دهد.
Dr. Mark Carrol
کارول همچنین بر این اعتقاد است که یافتن ارتباطی دقیق میان مارکت های بیولوژیکی پیری و علایم مختل کننده شناختی که به دنبال درمان سرطان ایجاد شده‌اند می‌تواند راه را برای مطالعات آینده فراهم سازد.
