بررسی کلی
دفیبریلاتور کاشتنی قلب(ICD) یک باتری کوچک است که در قفسه سینه شما قرار می گیرد تا بر ریتم قلب شما نظارت داشته باشد و ضربان قلب نامنظم را تشخیص دهد. ICD می تواند از طریق یک یا چند سیم متصل به قلب شما برای رفع ریتم غیر طبیعی قلب شوک الکتریکی بدهد.
در صورت داشتن ضربان قلب سریع و خطرناک (تاکی کاردی بطنی) یا ضربان قلب نامنظم(فیبریلاسیون بطنی) که قلب شما را از تامین خون کافی برای بقیه بدن شما منع می کند ممکن است نیاز به ICD پیداکنید . بطنها حفرات پایینی قلب شما هستند.
ICD ها ضربان قلب غیر طبیعی (آریتمی) را تشخیص داده و متوقف می کنند. این دستگاه بطور مداوم ضربان قلب شما را کنترل می کند و پالس های الکتریکی را ایجاد میکند که در صورت لزوم ضربان قلب رابه حالت طبیعی خود بازگرداند. این دستگاه با دستگاه ضربان ساز متفاوت است –Pace maker دستگاه قابل کاشت دیگری است که برای کمک به کنترل ریتم های غیر طبیعی قلب استفاده می شود.
چرا انجام میشود؟
شما به احتمال زیاد برنامه های تلویزیونی را دیده اید که در آن کارمندان بیمارستان فرد بیهوش را بوسیله صفحات برقی از ایست قلبی نجات میدهند. ICD در داخل بدن و به صورت اتوماتیک همین کار را می کند که ریتم غیر طبیعی قلب را تشخیص دهد.
ICD با جراحی در زیر پوست شما قرار می گیرد، معمولاً در زیر ترقوه چپ شما. یک یا چند سیم عایق منعطف ICD از طریق رگهای شما به قلب شما منتقل می شود.
از آنجا که ICD به طور مداوم ریتم های قلبی غیر طبیعی را کنترل می کند و بلافاصله سعی در اصلاح آنها می کند هنگامی که قلب شما از حرکت بایستد(ایست قلبی) کمک می کند حتی زمانی که از نزدیکترین بیمارستان بسیار فاصله دارید.
ICD چگونه کار می کند
هنگامی که ضربان قلب تندی دارید سیم های قلب شما سیگنال هایی را به ICD منتقل می کنند که پالس های الکتریکی برای تنظیم ضربان قلب شما ارسال می کند. بسته به مشکلی که در ضربان قلب شما وجود دارد ICD خود را می توانید برای موارد زیر تنظیم کنید:
ضربان با انرژی پایین. ممکن است وقتی ICD شما به اختلال خفیف در ضربان قلب شما پاسخ دهد هیچ چیز یا فقط لرزش بدون درد در قفسه سینه احساس کنید.
شوک با انرژی بالاتر. برای مشکلات جدی تر در ریتم قلب، ICD ممکن است شوک با انرژی بالاتر بدهد. این شوک می تواند دردناک باشد و احتمالاً باعث می شود احساس کنید که به قفسه سینه شما لگد زده اند. این درد معمولاً فقط یک ثانیه طول می کشد و پس از پایان شوک نباید احساس ناراحتی کنید.
برای بازگرداندن ضربان طبیعی قلب معمولاً فقط یک شوک لازم است. با این وجود در طی یک دوره ۲۴ ساعته ممکن است دو یا چند شوک داشته باشید.
داشتن سه یا بیشتر شوک در یک بازه زمانی کوتاه به عنوان یک طوفان الکتریکی یا آریتمی شناخته می شود. اگر توفان الکتریکی دارید باید به اورژانس مراجعه کنید تا ببینید که ICD شما به درستی کار می کند یا اینکه مشکلی دارید که باعث می شود ضربان قلب شما غیر طبیعی شود.
در صورت لزوم می توان ICD را تنظیم کرد تا تعداد و فرکانس شوک ها کاهش یابد. ممکن است شما به داروهای اضافی نیاز داشته باشید تا قلب شما به طور مرتب تپش کند و احتمال طوفان ICD را کاهش دهد.
ICD همچنین می تواند فعالیت و تغییرات در ریتم قلب را ثبت کند. این اطلاعات به پزشک شما کمک می کند تا مشکل ریتم قلبی شما را ارزیابی کند و در صورت لزوم ICD را مجدداً برنامه ریزی کند.
ICD زیر جلدی
ICD زیر جلدی (S-ICD) نوعی ICD جدید در برخی مراکز جراحی است. S-ICD زیر پوست در قسمت زیر سینه و زیر بغل کاشته می شود. این دستگاه به الکترودی متصل است که در امتداد استخوان جناغ شماحرکت میکند.
اگر در قلب خود نقص ساختاری دارید که از وارد شدن سیم به قلب از طریق رگ های خونی خود جلوگیری میکند یا اگر دلایل شخصی برای ممانعت از ICD های سنتی دارید ممکن است کاندیدای این دستگاه شوید. کاشت ICD زیر جلدی نسبت به ICD که به قلب متصل می شود کمتر تهاجمی است، اما اندازه این دستگاه از ICD بزرگتر است.
چه کسی به ICD نیاز دارد؟
اگر شما تاکی کاردی بطنی پایدار داشته باشید، از ایست قلبی جان سالم به در برده باشید یا دراثر آریتمی بطن دچار تشنج شدید کاندید ICD هستید. در صورت داشتن موارد زیر نیز ممکن است از ICD بهره مند شوید:
- سابقه بیماری عروق کرونر و حمله قلبی که باعث ضعف قلب شما شده است.
- بیماری قلبی شامل عضله غیر طبیعی قلب مانند عضله بزرگ شده یا ضخیم قلب .
- نقص قلبی ارثی که باعث می شود قلب شما به طور غیر طبیعی بتپد. اینها شامل سندرم QT طولانی است که می تواند باعث فیبریلاسیون بطن و مرگ حتی در افراد جوان بدون علائم و نشانه های مشکلات قلبی شود.
- سایر شرایط نادر که ممکن است بر ریتم قلب شما تأثیر بگذارد.
خطرات
- خطرات مرتبط با کاشت ICD بسیار نادر است اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- عفونت در محل کاشت
- واکنش آلرژیک به داروهای مورد استفاده در طول عمل
- تورم، خونریزی یا کبودی در جایی که ICD شما کاشته شده است
- صدمه به رگی که ICD را هدایت میکند.
- خونریزی در اطراف قلب شما که می تواند تهدید کننده حیات باشد.
- نشت خون از دریچه قلبی که ICD قرار دارد
- کلاپس ریه (پنوموتوراکس)
چگونه آماده شوید:
برای تشخیص اینکه به ICD احتیاج دارید ممکن است پزشک آزمایشات تشخیصی مختلفی را انجام دهد که شامل موارد زیر است:
الکتروکاردیوگرافی (ECG).
این آزمایش غیر تهاجمی از حسگرهای متصل شده (الکترود) بر روی بدن شما برای اندازه گیری تکانه های الکتریکی قلب شما استفاده می کند. الگوی ضربان قلب شما سرنخ هایی از نوع ضربان قلب نامنظم شما را ارائه می دهد.
اکوکاردیوگرافی.
این آزمایش غیر تهاجمی از امواج صوتی بی ضرر استفاده می کند که به پزشک شما اجازه می دهد بدون ایجاد برش قلب شما را ببیند. در طی این روش یک ابزار کوچک به نام مبدل روی قفسه سینه شما قرار می گیرد تا امواج صوتی منعکس شده قلب شما را جمع کند و آنها را به دستگاهی منتقل کند که از الگوهای موجی صدا استفاده می کند تا تصویر قلب شما را روی یک مانیتور تنظیم کند. این تصاویر میزان عملکرد و اندازه و ضخامت ماهیچه قلب شما را نشان می دهد.
هولتر مانیتور.
همچنین به عنوان مانیتور الکتروکاردیوگرام سرپایی شناخته می شود یک مانیتور هولتر ریتم قلب شما را به مدت ۲۴ ساعت ضبط می کند. سیم های الکترود روی قفسه سینه شما به باطری که در جیب شما قرار دارد یا بر روی کمربند یا شانه پوشیده می شود می رود.
هنگام پوشیدن مانیتور خاطرات مربوط به فعالیت ها و علائم خود را نگه دارید. پزشک خاطرات شما را با ضبط های الکتریکی مقایسه کرده و سعی می کند علت علائم شما را مشخص کند.
ضبط کننده رویداد
پزشک ممکن است از شما بخواهد دستگاهی با اندازه صفحه کاغذ را بپوشید که فعالیت قلب شما را بیش از ۲۴ ساعت ثبت کند. برخلاف مانیتور هولتر به طور مداوم کار نمی کند و وقتی احساس می کنید قلب شما به طور غیر طبیعی میزند آن را روشن می کنید.
مطالعه الکتروفیزیولوژی (EPS).
الکترودها از طریق رگهای خونی به قلب شما هدایت می شوند و برای آزمایش عملکرد سیستم الکتریکی قلب شما استفاده می شوند. این دستگاه می تواند مشکلات ریتم قلبی راتشخیص دهد.
مواد غذایی و داروها
احتمالاً لازم است حداقل هشت ساعت قبل از عمل چیزی نخورید. در مورد هر نوع دارویی که مصرف می کنید و اینکه آیا باید قبل از عمل خود به مصرف آنها ادامه دهید یا خیر با پزشک خود صحبت کنید.
آنچه انتظار داشته باشید
در طول عمل
معمولاً روش کاشت ICD با داروهای بی حس کننده و یک داروی آرام بخش انجام می شود که باعث ریلکس شدن شما می شود اما به شما امکان می دهد از محیط اطراف خود آگاه باشید. در بعضی موارد ممکن است از بیهوشی عمومی استفاده شود به گونه ای که شماهوشیاری خود را از دست بدهید.
در حین جراحی یک یا چند سیم عایق انعطاف پذیر در رگهای نزدیک ترقوه شما وارد شده و با کمک تصاویر اشعه ایکس به قلب شما هدایت می شود. انتهای سیمها به قلب شما هدایت میشود، در حالی که انتهای دیگر به ژنراتور متصل می شود که معمولاً در زیر پوست ترقوه شما کاشته می شود. این عمل معمولاً چند ساعت طول می کشد.
پس از کاشت ICD ، پزشک آن را آزمایش کرده آن را برای مشکل ریتم قلب شما برنامه ریزی می کند. آزمایش ICD ممکن است نیاز به سرعت بخشیدن به قلب شما داشته باشد و سپس آن را به ریتم نرمال برگرداند.
بعد از عمل
شما معمولاً در روز عمل جراحی هنگامی که بیهوشی تمام شد مرخص می شوید. شما باید با شخص دیگری به خانه برگردید زیرا نمی توانید بلافاصله رانندگی کنید.
از آنجا که برخی از ضربان سازها درون رگهای قلب قرار داده شده اند باید از حرکات ناگهانی که بازوی چپ شما را از ارتفاع شانه بالا می برد به مدت دو تا سه هفته اجتناب کنید. این کار تا زمانی است که که منطقه فرصت بهبودی داشته باشد. همچنین به معنای عدم رانندگی در این مدت است.
اگر دفیبریلاتورزیر جلدی دارید هیچگونه سیمی در رگها وجود ندارد، بنابراین هیچگونه محدودیتی در رانندگی یا بلند کردن بازوی خود تا روی شانه وجود ندارد.
درمان درد بعد از عمل
بعد از عمل ممکن است در ناحیه برش دچار درد شوید که ممکن است برای چند روز یا چند هفته متورم و دردناک شود. پزشک ممکن است داروهای ضد درد تجویز کند.
با کم شدن درد شما می توانید از داروهای ضد درد مانند استامینوفن استفاده کنید. آسپرین و ایبوپروفن توصیه نمی شود زیرا ممکن است خطر خونریزی شما را افزایش دهد.
از داروهای ضد درد حاوی آسپیرین استفاده نکنید زیرا این امر می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد مگر اینکه پزشک به شما دستورالعمل این کار را بدهد .
نتایج
ICDs برای هر کسی که از ایست قلبی جان سالم به در برد به یک درمان استاندارد تبدیل شده است و به طور فزاینده ای در افرادی که در معرض خطر ایست قلبی ناگهانی قرار دارند استفاده می شود. ICD خطر مرگ ناگهانی در اثر ایست قلبی را بیش از داروها کاهش می دهد.
اگرچه شوک الکتریکی می تواند نگران کننده باشد اما این نشانه ای است که ICD به طور موثر مشکل ریتم قلب شما را درمان می کند و شما را از مرگ ناگهانی محافظت می کند. در مورد چگونگی مراقبت از ICD خود با پزشک خود صحبت کنید.
پس از انجام عمل باید احتیاط کنید تا از آسیب دیدگی جلوگیری کنید و مطمئن شوید که ICD شما به درستی کار کند.
اقدامات احتیاطی کوتاه مدت
به احتمال زیاد شما می توانید خیلی زود پس از بهبودی از عمل به فعالیت های عادی برگردید. دستورالعمل پزشک خود را دنبال کنید. به مدت چهار هفته پس از عمل ممکن است پزشک از شما بخواهد که از:
- فعالیت ها یا تمرینات شدید شانه از جمله گلف، تنیس، شنا، دوچرخه سواری، بولینگ یا جاروکردن
- بلند کردن هر چیز سنگین
- برنامه های ورزشی شدید
پزشک احتمالاً به شما توصیه خواهد کرد که از ورزشهای تماسی جلوگیری کنید. تماس سنگین ممکن است به دستگاه شما آسیب برساند یا سیم ها را از بین ببرد.
اقدامات احتیاطی طولانی مدت
مشکلات ICD شما به دلیل تداخل الکتریکی نادر است. با این وجود اقدامات احتیاطی را انجام دهید:
تلفن های همراه و سایر دستگاه های ازراه دور.
صحبت با تلفن همراه بی خطر است اما هنگام روشن بودن تلفن از قرار دادن تلفن همراه خود در فاصله ۶ اینچ (حدود ۱۵ سانتی متر) از محل کاشت ICD خودداری کنید. اگرچه بعید به نظر می رسد ICD شما می تواند سیگنال تلفن همراه را با ضربان قلب اشتباه کند و ضربان قلب شما را کند کند و باعث ایجاد علائمی مانند خستگی ناگهانی شود.
سیستم های امنیتی.
بعد از عمل کارتی دریافت می کنید که می گوید ICD دارید. کارت خود را به کارکنان فرودگاه نشان دهید زیرا ICD ممکن است هشدارهای امنیتی فرودگاه را خاموش کند.
همچنین ردیاب های فلزی دستی اغلب حاوی آهنربایی هستند که می توانند در ICD شما اختلال ایجاد کنند. اسکن با ردیاب دستی را به کمتر از ۳۰ ثانیه از سایت ICD خود محدود کنید یا درخواست جستجوی دستی را بدهید.
تجهیزات پزشکی.
اجازه دهید پزشکان، تکنسینهای پزشکی و دندانپزشکان شما بدانند که ICD دارید. در صورت داشتن ICD بعضی از تستها مانند تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) ، آنژیوگرافی با رزونانس مغناطیسی (MRA) و فرکانس رادیویی یا مایکروویو توصیه نمی شود.
ژنراتورها
حداقل ۲ فوت (۰.۶ متر) از تجهیزات جوشکاری، ترانسفورماتورهای ولتاژ بالا یا سیستم های تولید موتور دور بایستید. اگر در اطراف چنین تجهیزاتی کار می کنید پزشک شما می تواند آزمایشی را در محل کار شما ترتیب دهد تا ببیند آیا این تجهیزات بر روی ICD شما تأثیر می گذارد یا خیر.
هدفون
هدفون ممکن است دارای ماده مغناطیسی باشد که می تواند در ICD شما اختلال ایجاد کند. هدفون خود را حداقل ۶ اینچ (حدود ۱۵ سانتی متر) از ICD خود نگه دارید.
آهن ربا
ممکن است بر روی ICD شما تأثیر بگذارد بنابراین ایده خوبی است که آن را حداقل ۶ اینچ (۱۵ سانتی متر) از محل ICD خود نگه دارید.
دستگاه هایی که برای ICD شما خطر کمی دارد یاندارد شامل اجاق های مایکروویو، تلویزیون و کنترل از راه دور ، رادیوهای AM / FM ، توسترها، پتو های برقی، ریش تراش برقی و دریل های برقی، رایانه ها، اسکنرها ، پرینترها و دستگاه های GPS است.
محدودیت های رانندگی
اگر شما ICD برای درمان آریتمی بطنی دارید رانندگی وسیله نقلیه چالشی را ایجاد می کند. ترکیبی از آریتمی و شوک از ICD شما می تواند باعث تشنج شود که در هنگام رانندگی خطرناک است.
دستورالعمل های انجمن قلب آمریکا در صورتی که ICD شما به دلیل ایست قلبی قبلی یا آریتمی بطنی کاشته شده باشد رانندگی را در طول شش ماه اول پس از انجام عمل ممنوع می کند.
اگر در این مدت هیچ شوکی نداشته باشید احتمالاً می توانید دوباره رانندگی کنید. اما اگر دچار شوک و یا غش شده اید به پزشک خود بگویید و توصیه های او را دنبال کنید. در بیشتر موارد تا شش ماه دیگر از رانندگی خودداری خواهید کرد.
اگر ICD دارید اما هیچگونه سابقه آریتمی تهدیدکننده ای برای زندگی ندارید معمولاً در صورت نداشتن شوک می توانید رانندگی را طی یک هفته بعد از عمل خود از سر بگیرید. در مورد وضعیت خود با پزشک خود صحبت کنید.
در صورت داشتن ICD معمولاً نمی توانید مجوز رانندگی تجاری را دریافت کنید.
عمر باتری
باتری لیتیوم در ICD شما می تواند تا هفت سال دوام داشته باشد. باتری در طی بررسی های منظم بررسی می شود که باید حدوداً در هر شش ماه رخ دهد. هنگامی که باتری تقریباً از کار می افتد ژنراتور شوک قدیمی شما طی یک عمل جراحی سرپایی جزئی با یک دستگاه جدید جایگزین می شود.
ICD و مشکلات پایان زندگی
اگر ICD دارید و در اواخر عمر بیمار شوید ICD شما اگ غیرفعال نشود همچنان دچار شوک خواهد شد. خاموش کردن ICD شما روشی آسان است و انجام این کار بلافاصله باعث نمی شود قلب شما متوقف شود. اما خاموش کردن دستگاه می تواند از شوک های ناخواسته و رنج های غیر ضروری جلوگیری کند.
در مورد خواسته های خود با پزشک خود صحبت کنید. همچنین با اعضای خانواده یا شخص دیگری که اجازه تصمیم گیری پزشکی در مورد شما دارد در مورد کارهایی که می خواهید در شرایط مراقبت از زندگی انجام دهید صحبت کنید
